Neyani’den nostalji aşkına

Gel efendim gel
Ne olursan ol,
İster dönme ol,
İster dönek.
İster ol Sepataist,
İster hümanist.
İster ol feminist,
İstersen de komünist.
İstersen ol gez,
İstersen de göz.
İstersen ol arpacık
İstersen apaçık,
İstersen az açık,
İstersen de tam kaçık.
İster teist ol,
İster ateist.
İstersen politeist.
İster halay çek,
İstersen twist.
İster örtük ol,
İstersen transparan,
Ve varsa bolca paran.
Olmasın halkla aran.
İster gammaz ol,
İster müfteri.
İster hortumcu ol
İstersen ol fiş,
İstersen de keşiş.
Gel ne olursan ol, yine gel.
Burası “Atlantik ötesi” dergâhıdır.
Haçlının çargâhıdır,
AB’nin segâhıdır.
Bir ampullük iştir bu,
Bağlantısı bir fiştir bu.
Söndü mü her şey karanlık.
Söner mi? dedin.
Hiç yanmadı ki...Aşık Neyanî

Ben köylüyüm işte
Ben köylüyüm, hani şu “Milletin efendisi”,
Hah, işte o köylünün ta kendisi.
İşte onun kısa bir hikâyesi,
Helalinden geçinmekti tek gayesi.
Sofrasında sıcaktı yemeği,
Değerini hep bulurdu emeği,
Vadeyi, faizi hiç bilmezdi,
Asır geçse kapısına icra gelmezdi.
Çekti-senetti onun bir sözü,
Olmazdı komşunun malında gözü.
Devletçe borcu ömründe hiç silinmeyen,
Yılsonu gelse de erzakı asla eksilmeyen,
Kapısı ve gönlü misafire her an hazır,
“Tanrı misafiri”ne gözleri nâzır,
Efendiden daha beyefendi,
Bütün zorluğu yenerdi kendi.
İşte böyle idi bir vakitler “efendi köylü”,
Kaytan bıyıklı, çakır gözlü selvi boylu
Sonradan başa gelen idareciler,
“Benim köylüm”, “benim işçim” ve bir sürü
inciler.
Doğduğuna oldu köylü pim pişman,
Ne yaptıysa yaptı işte “o şişman”.
Öküzünü traktörün faizine,
Damını tohumun rehinine,
Bağ u bostanı gitti vade farkına,
Uymaya mecbur kaldı piyasanın çarkına,
Bu dertlerden başı dik çıkmaya kalkışınca,
Yıkıldı, sap ve saman birbirine karışınca,
Efendilik kalmadı artık ortada,
Buldu kendini köylü zokalı oltada.
Oltanın bir ucu bankada, diğeri tüccarda.
Kalmadı eli artık ne yağda ne de kârda.  
Oldu Hasan ağa, artık rahmetlik,
Bütün işleri şimdi “bi zahmetlik” 
Şehirde holding sahibi oldu dünün
marabası,
Giydiği her elbisenin renginde arabası,
Dünün çobanı olmuş şehirde efendi,
Köylünün bütün umutları bir bir tükendi.
İşte tam da bu sırada daldı meydane İMF,
Dalar dalmaz haciz geldi KNF. 
Artık yasaklandı tütün, şeker pancarı,
Kim kurtaracak bu köylü naçarı.
Bütün umutların bittiği bir yerde,
Çare sundu BTP her derde.
Bu millet her zorlukta buldu bir kahraman,
Koca bir ulus dilerken el aman.
Geçmişte bu yolla bulmuş her derde çare 
Her kes çalışmalı, dolaşmak yok avare.
Bizim tek dostumuz biziz yine
Sevmektir işin aslı, yer yok nefrete kine
Şu olsun şimdilik son sözümüz,
Topyekûn aydın olsun gözümüz.
“Gelin bir olalım Baş ile,
Dolaşmayalım artık nebbaş ile.”Aşık Neyanî