Bu hafta başından beri Orta Anadolu'yu geziyorum. Konya, Karaman, Niğde, Aksaray, Nevşehir dolaştığım iller oldu. Esnafla, iş adamları ile, çiftçilerle konuşma imkânı buldum. Gerçekten görülen bu tablo yürekler acısı.
Konya sanayide güzel hamleler yapmış bir ilimiz. Fakat herşeyi durmuş, esnaf kan ağlıyor. Dış piyasaya mal satmak için yoğun bir çaba var.
Konyalı çiftçilerle konuştuk. Yüzlerce hektar arazisi olan insanlar bile, tarlalarını ekip ekmemek konusunda kararsızlar. Efendim diyorlar, yaptığımız masrafı çıkaramıyoruz. Şeker pancarına getirilen kısıtlama ise önümüzü tamamen daraltmış durumda. Binlerce esnaf kepenklerini indirmişler.
Aksaray ve Karaman Konya şartlarında onların problemleri yine aynı.
Nevşehir ve Niğde'ye gelince, bu iki ilimiz dünya çapında patates deposu. Çok kaliteli patates üretiyorlar. Fakat öyle yalnızlar ki, mallarını dış ülkelere satamıyorlar. İç piyasada toptan fiyat 50 ila 60 bin lira arası. Halbuki bu para ancak üretim masrafını karşılayabiliyor.
Başta Irak olmak üzere çok iyi dış pazarlar var ama, bazı dostları darıltmamak için bu insanlarımızın malları yok pahasına satılıyor.
Halk siyasetçilerden oldukça rahatsız. Önlerinin açılmadığını, kendilerine pazar bulunmadığını yakınarak söylüyorlar.
Nevşehirliler'den aldığımız bir başka bilgiye göre, yabancılar bu ilden toprak satın alıyormuş. Bu her geçen gün biraz daha hız kazanıyormuş. Zaten ekonomik yönden daralan halk, bu konuda gözü kapalı olarak toprağını satabiliyormuş. Kapadokya'nın, Batılılar nezdinde olan itibarını düşünürseniz, olayın vahametini daha kolay anlayabilirsiniz.
Bu gezimizde Orta Anadolu'muzda gördüklerimizi şöyle sıralarsak mesele daha da net olarak anlaşılacaktır.
1. Halkın ürünü, değeri ile satılamıyor. Ne iç pazar ve ne de dış pazarda bir itibar sağlanmış durumda.
Bu halkın, tarlasını ekmeme ihtimali her zaman mevcut. Bugün 100-150 bin liraya patates yiyen halkımız, gelecek yıllar bunun on katına patates bulamayabilir. Bu zarar sadece Nevşehirlinin, Niğdelinin zararı olmaz. Tüm halkımız için büyük bir sıkıntı oluşturur.
2. Konya başta olmak üzere Orta Anadolu'da boy atan sanayi ağacı kurumak üzeredir. Özellikle yan sanayiinin bundan ciddi zararı olacaktır.
3. Halk, siyasetçiye küskündür. Mevcut siyasetçilerden hiçbir şey beklemiyorlar.
Fakat bu halkın, 25 Eylül 2001'de kurulan "
Bağımsız Türkiye Partisi"ne karşı büyük bir alakası olduğunu gördük. Halk Bağımsız Türkiye Partisi'ni hasretle bekliyor. Bir vatandaşımız şöyle diyor: "Efendim AK Parti'ye meyletmiştim. Dikkatle izlemeye girdim. Bir de ne göreyim ABD'den icazetli imiş, Türkiye'yi Avrupa Birliği'ne götürmeye çalışıyormuş hemen ayıktım ve estirilen rüzgara karşı çıktım. Bu millete çare olacak yegane siyasi parti 'Bağımsız Türkiye Partisi'dir."
Evet Orta Anadolu, görmeye, hissetmeye başladı. Manası için, maddesi için, bayrağı için, vatanı için çareyi Bağımsız Türkiye Partisi'nde arıyor.
Değerli halkımız öksüz. Malı madara olmuş, morali bozuk, nerede ise ruhi çöküntüye girmiş durumda.
Kendilerine verdiğimiz cevapta ise "Efendim müsterih olunuz. İnşallah Bağımsız Türkiye Partimiz, doğru teşhisi, kalıcı çözümleri ve inancı ile halkımıza sahip çıkacak, ağlayan yüzler gülecektir. Ümitvar olunuz. Ülkemizin yarınları inşallah aydınlık olacaktır" diyerek veda ettik.
