Ötede bir Bulaç, beride bir Bulaç; bizim Bulaç hangi Bulaç?

Zaman gazetesinin "sonradan dinlerarası diyalogcu olma" yazarı Ali Bulaç, ikilem desem az olacak, "çoklem" yaşıyor.Bulaç, radikal çizgiden diyalogcu çizgiye öyle savruldu ki, o kaygan fren yapıp sabit-i kadem olmasının zor olacağı baştan belliydi.AKP'nin Müslüman milletimizi sürüklediği nokta, Bulaç'ın vicdanını oldukça rahatsız etmişe benziyor. Birkaç tane Bulaç var karşımızda şimdi. 80'li yılların radikal Bulaç'ı, milli görüşçü meydan mücahitlerinin müteahhitliğe terfi(!) ettikleri "belediyesel evrim sürecin"de radikal kostümünü gardıroba kaldıran Bulaç, AKP destekçisi ve diyalogcu Zaman'ın Bulaç'ı ve Bilgi ve Hikmet fildişi kulesinin AKP'ye köpüren Bulaç'ı... Hadi eski zamanlardan bugüne yaşaya gelen Bulaçları evrimleşme olarak görelim de; aynı zaman dilimindeki farklı Bulaçları nasıl izah edeceğiz... Öteki köşede bir Bulaç, beriki köşede farklı bir Bulaç; bizim Bulaç, hangi Bulaç? Ali Bulaç, hangi Bulaç?Bulaç'ın, Zaman ile tanıştığı dinler arası diyalog sürecinde meşhur takiyyeci Pavlos'un öğretisinden etkilenerek "ötede bir Bulaç, beride farklı bir Bulaç, her köşeye göre bir Bulaç" şeklinde zuhur ettiğini düşünmek bile istemiyorum.Bulaç, Bilgi ve Hikmet'ten AKP'ye karşı salvo atışı yapıyor. Ancak rahatsızlığını Zaman'daki köşesinden izhar edemiyor; çekiniyor. Yenişafak'ta Ahmet Taşgetiren'in yaşadığı akıbeti Zaman'da kendisi yaşamak istemiyor. AKP'ye karşı çiziktirmenin yazdığı gazetede yer bulmasının zor olduğunu biliyor. Zaman'ın "AKP hassasiyeti"ne de satır arasında gönderme yapıyor Bulaç. Diyor ki: "Burada yazdıklarımızı başka yerlerde yazmak zorunda değiliz, buna gerek de yok. Herkesin hassasiyetine saygımız var. İnsanların üstüne üstüne gitmek de ahlaki bir tutum sayılmaz. Bu yüzden "neden bunları kendi köşende yazmıyorsun", sorusu anlamlı değildir..." Bu izahatıyla, kendi ikileminden kendisinin de vicdanen rahat olmadığının sinyalini veriyor."Beriki Bulaç", AKP'ye karşı ve mağdur milletin yanında.Bakınız "beriki Bulaç", "beriki köşe"sinde iktidardaki dostlarına neler söylüyor: "Bugün söz ve inisiyatif sahibi olanlar üzerlerinden eski gömleklerini çıkardıklarını söylüyorlar. Bu o kadar kolay mı? Milyonlarca insanın emeğine karşı, "ben değiştim, senin ne düşündüğün, ne idealler beslediğin beni ilgilendirmez" diyerek işin içinden çıkılamaz. Öyle idiyseniz, ilk gününden bunu açık açık söyleyip yola çıkmalıydınız. Sizin yaptığınız aldatmaktır. İktidar için takiyye yapmak ahlaksızlıktır.""Sizin yaptığınız aldatmaktır. İktidar için takiyye yapmak ahlaksızlıktır" demekle yetinmiyor "beriki Bulaç", iktidara gelerek malı götürenlere dikkat çekiyor: "Bu iktidarın nimetleri halka, çalışan insanlara, dar gelirlilere dağıtılıyor mu? ... Bu politik hareketin beşeri tabanı mağdurlardan, mahrumlardan, kimsesizlerden, yoksullardan oluşuyor... Şu anda küçücük bir zümre -ki bunlar bundan kaç sene önce hızlı İslamcılardı- suyun başına oturmuş, köşe başlarını tutmuş, bir yandan cebini dolduruyor diğer yandan Müslümanları küçümsüyor, aşağılıyor ve güç merkezlerine bu "yığınları ben kontrol ederim" mesajını veriyor. Bu zavallı yığınların hayatında hiçbir iyileşme yok. Ne maddi durumlarında bir iyileşme oldu ne temel hak ve özgürlüklerinde bir rahatlama. Yakında başları örtülü sokağa bile çıkamayacaklar."Yanlışı görmek ve uyarmak "yeter fazilet ve yeter maharet" değil sayın "beriki Bulaç"; doğruyu da görmek ve göstermek gerekiyor, değil mi?"Doğruyu görme ve gösterme fazileti"ne erişmesi için, ötedeki ve berideki Bulaçların "ikircikli duruş"larına son verip BTP'nin Milli Ekonomi Modeli'ni ve Sosyal Devlet projesini görmesi, anlaması, algılaması ve göstermesi gerekiyor. Mağdur ve mazlum yığınların derdine derman olacak BTP'nin projelerinden başka bir milli model, başka bir milli çözüm yok çünkü... Dünyanın ilim adamları bunu haykırırken "beriki Bulaç", bunu göremiyorsa "tam beri" gelmesi ve "öteki Bulaç"ın da "diyalog illetinden kurtulması" lazım demektir.Beriki Bulaç, eski dostlarının "vefasızlığından ve kıymet bilmeme illeti"nden mustarip...": "Milli Görüş partileri ile bugünkü iktidar arasında derece farkı var, mahiyet farkı yoktur. Milli Görüş partileri de evin danasına hiç değer vermediler, bu camianın namuslu yazarlarını propaganda aracı olarak gördüler. Ama ne zaman diğer kesimlerden onların aleyhine bir satır yazıldı, hemen düzeltmek için yapmadıklarını bırakmadılar. Sıkıştıkları yerde de Müslüman yazarlardan destek beklediler, çıkın bizi savunun dediler. 1995 seçimlerinde İstanbul'dan milletvekili seçilen bir zat, Abdurrahman Dilipak'ın evinde bize "Siz Müslüman yazarların oyu kaçtır? 30, 40, 100 veya 1000. Ben yüz binlerce oy aldım." dedi. Ona bu oyları bizim kendisine kazandırdığımızı söyledim. Ama o gün anladım ki, bu cephenin siyasetçileri, Müslüman entelektüellerin fikirlerini ve emeklerini sömürüyor, kişiliklerine zerre miktar değer vermiyorlar... İktidar engin bir dogmatik uyku içinde mışıl mışıl uyuyor. Birilerinin uyandırması lazım" diyor.Beriki Bulaç son noktayı şöyle koyuyor; "Biliyoruz ki, "Mahkeme kadıya mülk değildir"... Yarın onlar milyonlarca dolarla aldıkları villalarında orman içlerinde saklanacaklar, bizim mahallemizden bindikleri dabbetülarz jipleriyle hızla geçecekler, herhangi bir mekanda çay içemeyeceklerdir"; "öteki Bulaç" ise AB ve AKP teknesini andıran dinler arası diyalogcu Zaman gemisindeki köşesinde kalem sallıyor.Öteki köşede bir Bulaç, beriki köşede farklı bir Bulaç; bizim Bulaç, hangi Bulaç, öyle mi? Diyalogcu "öteki Bulaç" da "beriki Bulaç" gibi beriye, "tam beri"ye, her şeyiyle "Türk milleti"nin yanına geldiği an, işte o Bulaç "bizim Bulaç". "Beriki Bulaç"ın "AKP'ye karşı" son günlerdeki "vicdan sesi", kendisi adına umudumu artırdı. Doğrusu, kendisi adına çok sevindim.