Sanal kokuşmuşluk

Yaşamımız çocuk ve gençlerin arasında geçti. 

Önce kendimiz çocuktuk, genç olduk, yetişkin olduk… Şimdi ise "yaşlı" diyorlar… 

Pek çok önemli değeri umursamayan bir genç olmaktansa yaşlanmış olmayı ve böyle anılmayı yeğlerim. 

Maalesef ellerine geçirdikleri bir tablet veya telefonun sanal dünyasına dalmış, gerçek dünyanın farkında olmayan, her geçen günleri kayıp niteliğinde genç bir toplum yarattık. 

Yemek içmekten, uyumaktan, bir okulu bitirip meslek sahibi olmaktan çok ünlü bir markanın telefonuna sahip olmak onlar için daha önemli.

Adı yetişkin olduğu halde kendini yetiştirememiş yetişkinlerimiz de kendi ilgi alanlarına yönelik olarak ergen gençler gibi onları takip ediyorlar. 

Peki, bunun sakıncası ne? "Rahat bırakın insanları. Hoşça vakit geçiriyorlar" demek büyük bir vurdumduymazlıktır. Onlar hoşça vakit geçirmiyorlar, aksine daha çok vakitlerini boşa harcıyorlar. Çünkü ülkeler artık silah ve askerle değil, sanal âlemde yaratılan yapay gündemlerle işgal ediliyor. Beyinler böyle yıkanıyor, zekâ köreltiliyor, alışkanlıklar değiştiriliyor.

Bir ülkenin temel değerleri "vatan ve millet" kavramları yok ediliyor. 

Bir araştırma sonuçları oldukça İlginç.

Ülkede okuyan veya yazan oranı bu kadar düşük olmasına rağmen, ancak bilgisayar niteliğine sahip Android telefon kullanma oranının çokluğu rekor düzeyde yüksek. Bu durumu bir tezat olarak kabul etmeliyiz. Hırsızlıklar bile biçim ve yöntem değiştirdi. Hırsızlar bile sanaldan çalıyor, çalışıyor…

Eskiden dediğimiz günlerde insanlar çalışarak para kazanıyorlar ve bununla gurur duyuyorlardı. Şimdi çalışmadan para kazananlar medarı iftiharımız oldular. İnsan egosuna ekilen kötü tohumlar her geçen gün yeşeriyor ve yayılıyor. Örneğin; çalışmadan kolay yoldan para kazanmak oldukça gündemde… Eğitimde sanal kopyacılık yaygın… İnternet üzerinden kayıtlarda değişiklik yapıp sertifika veya diploma almak kolaylaştı. Oysa eğitim kolaylaştı.

Ve maalesef aşıda olduğu gibi bir sürü bağışıklığı söz konusu. Yani, herkes namussuz olmak zorunda... Dürüstlük bir imtiyaz değil, aksine enayilik… Allah korkusu ahirete kalmış. Ana-baba korkusu zaten yok olmaya başlamış. En büyük korku yakalandığında hapishane korkusu…

Gazeteleri artık internetten okuyoruz. Evimize alacağımız ekmeği fırından değil, internetten sipariş ediyoruz. Sadece ekmeği mi? Hayır. Evinizi bile internetten kiralayabilir veya satabilirsiniz.

Canınız mı sıkıldı? Açın bir oyun, tercihlerinize göre oynayın… Savaşmış, seksmiş, aşkmış, borsaymış elli bin çeşidi var. Sıkılınca yarıda bırakıverin. Nasıl olsa sözleşmeli personel değilsiniz. Şarkılar, danslar, diskolar odanızın içinde. Dört kafalı bir barkovizyon cihazı aldınız mı odanızı disko görüntüleri ile çevrelemek ya da, İsviçre dağlarında kayak yapmak, suyun altında balık avlamak mümkün.

Sıkılınca kapatıverin. Bunun adı "medeniyet", öyle mi? Neresi medeniyet ise…

Bana kalırsa tüm bunlar çocuk ve gençlerin gayesizleştiğini ve yaşama sevincinden uzaklaştırıldığının bir göstergesi. Yasak olan hiçbir şey yok çünkü…

Oysa medeniyet; insanları refah içinde yaşatma sanatıdır. Bu da iş ve aş seviyesinin yükselmesi ile mümkündür. Tarımda, eğitimde, bilimde teknolojiyi kullanabiliyorsanız o zaman medeniyete yaklaşmış olursunuz. 

Doktorlar dururken göbeğe muska yazdırarak çocuk sahibi olmaya çalışmak bir medeniyet göstergesi değildir. 

Evin odaları arasında cep telefonu ile konuşmak olsa olsa tembelliktir, elektronik kirliliktir. 

Yabancı sermayeye üç kuruşluk alet için beş kuruş ödeyerek para kazandırma ve bağımlılık yaratma enayiliğidir. 

Özellikle çocuklarımızı sanal kirlilikten kurtaramaz isek, bunun birinci derecede gelecekteki suçlusu bizler olacağız. 

Şu anda ülke nüfusuna göre kişi başına kaç tane cep telefonu düştüğünü bir inceleyin bakalım. Ne durumdayız? Dünyada kişi başına bir telefon düşüyor. Toplam 6.8 milyar. 

Türkiye'de bu rekoru yakaladı. Yurt dışına kayıtlı olanlar hariç 68 milyon cep telefonundan 45 milyonu akıllı telefon kullanıyor. 

Söyleyecek sözüm yok… Bağımlılığın bu kadarı da fazla… Ödenen ve ziyan edilen milli serveti bir düşünün…

Medeniyet buysa!