Tasavvuf büyüklerinden sözler

Tasavvuf büyüklerinin bizlere tavsiye ettiği güzel huylardan birisi de halkın ezasına sabretmektir. Bu tür eza çoğunlukla dil ile olur. Bir Allah dostu kendisini gıybet eden bir kimsenin haberini aldığında hem haberi getirene kızar, hem de gıybet eden kimseye ikramda bulunur. Çünkü çoğumuzun bildiği gibi bir kimseyi gıybet etmek onun kul hakkına girmektir. Gıybet edenin sevaplarından bir kısmı gıybet edilenin kefesine geçer. Ne yazık ki bunu da bildiğimiz halde hala bazılarımız gıybet etmekte ısrar ediyoruz. Allah (cc) nefislerimizi ıslah eylesin.Tasavvuf büyüklerinin bizlere bir başka tavsiyesi az ve öz konuşmaktır. Bir kimse az konuşursa başı daha az derde uğrar, daha az ağrır. "Çok söz yalansız olmaz" diye güzel bir atasözümüz var. Sükut eden kimse hikmetle konuşur. Az konuşanın sözü daha çok dinlenir."İnsan hiçbir söz söylemez ki; yanında gözetleyen yazmaya hazır bir melek bulunmasın." (Kaf, 18)Huzeyfe (ra)'den rivayetle, Rasulullah (sav), "Laf getirip götüren cennete giremez" buyurmuştur."Allah ne kalıplarınıza ne de suretlerinize bakar, ancak kalplerinize ve amellerinize nazar eder" buyrulmaktadır."Küpün içinde ne varsa dışına o sızar" sözü gereğince kalpte ne varsa azalara o yansır. Dilimizi gıybetten, kötü sözlerden korumak istiyorsak öncelikle kalplerimizi kötü düşüncelerden ve hatırattan korumak çok önemli bir görevimizdir. Bunu sağlamak için de tevbe istiğfara sarılmamız gereklidir.Tasavvuf büyüklerinin üzerinde durduğu bir başka konu da Allah korkusundan ağlamanın gerekliliğidir. Enes (ra) diyor ki: "Rasulullah (sav) bir hutbe irad etti ki; onun gibisini dinlememiştim. 'Eğer Benim bildiklerimi bilseniz, az güler çok ağlardınız' dedi. Rasulullah (sav)'in ashabı yüzlerini kapattılar; hıçkıra hıçkıra ağladılar."İnşallah bizler de Allah korkusuyla ağlayan mübarek insanlardan oluruz.Yazının mutfağındayız, tasavvuf büyükleri, ayrıca lisanı zakir, kalbi şakir arkadaşlarla bir ve beraber olmamızı isterler. Zikir ve rabıta ile mertebeler katedilir inşaallah.