Türkiye’ye dönerken

Bu yazımızı da Dubai'den İstanbul'a dönüş uçağında yazmak nasip oldu. Birleşik Arap Emirliklerinin başkenti Abu Dabi, ama biz oraya gidemedik. Uçakta yerimize oturduk. Kalkışı beklerken sosyal medyadan doktor arkadaşlarımızın, Covid-19 aşısı olanlarda dahi nadir de olsa tekrar hastalanma riski olduğunu ve maske, mesafe, hijyene çok dikkat etmek gerektiği konularında istişare ettiklerini gördüm. 

Biz de geliş ve dönüş öncesi zorunlu olarak PCR testlerimizi yaptırmıştık. Sağlık personeli kaldığımız otelde odamıza kadar gelip testimizi yaptı. 24 saat bu hizmet varmış. Artık hayatımızda test yaptırmaya alışacağız, öyle görünüyor. 

Burada alışveriş merkezleri, kafeler, lokantalar açık. Mesafeye dikkat ediliyor. Bir şeyler yenip içilen yerlerde maskeler çıkarıldığı için risk artmakta diye düşündük. Taksilerde şoför yanı olan ön koltuğa yolcu almıyorlar. Arkaya 2 yolcu alıyorlar. Araç büyükse ona göre yolcu sayısı artıyor. Bazı şoförler takım elbiseli. Bu da müşterinin güvenini artırıyor. 

Bu seyahatte şunu anladım ki, mesleki eğitimin önemi çok büyük. Kişinin yapacağı iş küçük yaşlardan itibaren yavaş yavaş belirlenip, o gencin işiyle ilgili teknik ve pratik bilgilerle donatılması gerekiyor. Eğitim hayatı boyunca uzmanlaşması, işini severek yapmasının öğretilmesi hizmet alan kesimi çok etkiliyor. Tabi ki çalışanın hak ettiği ücreti de alması çok önemli bir faktör. 

Bir Ugandalı otel çalışanı ile sohbet ettik. Onunla milli paralarla ticareti konuştuk. Modeli çok beğendi. Biz de çok mustaribiz dedi. Afrika'nın da bu modelle refaha kavuşacağını söyledi. 

Pakistanlı taksi şoförleri ile de sohbet ettik. Milli paralarla ticaretin öneminden ve merhum Prof. Haydar Baş hocamızdan bahsettik. Hepsi de Modeli çok beğendi. Türkiye sevgisi, Ehl-i Beyt sevgisini konuştuk. 

Tevafuka bakın ki, ülkemize döndüğümde Yeni Mesaj gazetemizde yayınlanan bir haberde Pakistan başbakanının da Çin'i örnek alarak Milli Ekonomi Modeli'ni uygulayacaklarını öğrendim. Demek ki aklın yolu birdi. Daha önceki yıllarda Azerbaycan ve Suriye'ye de bir gezi yapmıştık. Oralarda da aynı duyguları yaşamıştık. Kendi memleketimizde gibi çarşılarında dolaşmıştık. İslam ülkelerinde yememiz içmemiz, alışverişimiz, Müslüman kardeşlerimizle hemen kaynaşmamız ezan sesleri, camiler, Ehl-i Beyt'in ve diğer İslam büyüklerinin türbeleri bir başkaydı. 

Burada Havaalanı dahil AVM'lerde ezan sesi duymak çok güzel. Avrupa kentlerinde bulunduğumuzda manen ve psikolojik olarak çok yoruluyorduk. Dubai'de Hintli çalışanlar çok fazla. Nüfusun %25'ini oluşturuyorlar. Çok disiplinliler ve işlerini severek yapıyorlar. Daha çok bilgisayar gerektiren işlerde başarılılar. Güler yüzlüler. Onlarla da Milli Ekonomi Modeli'ni konuştuk. Çünkü Covid-19 pandemisi ile işlerin azalması onları da etkilemişti. 

Türkleri seviyorlar. Merhum Prof. Dr. Haydar Baş hocamız hep söylerdi, "Coğrafyamızda gözü olmayan ülkelerle beraber olmalıyız" diye. Ne kadar haklıymış. 

Geliri iyi insan, işini seven insanlar açıkçası bize de çalışma isteği aşıladı. Gökdelenler, turizm, lüks arabalar ve lüks yaşam ön planda. Dünya köyü isimli meşhur bir fuar alanları var. Burada birçok ülkenin geniş stantları var. Giyim, gıda vb. ürünler tanıtılıyor, satılıyor. Türk çalışanlar da çok. Sağ olsunlar çok yardımcı oldular bize. Bu Fuar alanında gezerken insan hep Bosna Hersek, Filistin, Azerbaycan, Pakistan, Yemen, Suriye, Türkiye, Afganistan gibi ülkelerin stantlarına gidip oradaki Müslüman tüccarlarla ve çalışanları ile tanışmak istiyor. Alışveriş yapıp "acaba onların güçlenmesine karınca misali bir katkıda bulunabilir miyim?" diye düşünüyor. Biz ülkemize gelen milyonlarca mülteciden dolayı çok hassaslaşmıştık ve turistlere de sanki garip bakıyorduk biraz. Onu üzerimizden atmış olduk. Çünkü burada herkes çok nazik, güler yüzlü ve çok yardımcı oldular. 

Burç Halife'ye de çıktık. 161 katlı. Yapılış amacı tartışılır. Bu kadar yüksek bina niye yapılır diye düşünmeden edemiyor insan. Turistler içinse çok cazip. Hatıra fotoğrafı çekmek için çok çaba sarf ediyorlar. Buralar ticari faaliyet yapmak için cazip görünse de, dikkatli olmak lazım diye uyardı tecrübeli bir mühendis arkadaşımız. Ticaretin, her yerde olduğu gibi beklenmedik riskleri burada da varmış. 

Ayrıca, BTP Genel Başkanı Sayın Hüseyin Baş'ın Danıştay'ın andımızla ilgili kararını eleştiren açıklamalarını da okudum. Şehit kanları ile sulanmış bu toprakları, Nene Hatunları, Kara Fatmaları, 14 Mart Tıp Bayramı vesilesi ile saygıyla andığımız Dr. Hikmet Boranları hatırladım. 72 halk bin yıldır bir arada Türk'üz biz. Dünyaya Gazi Mustafa Kemal Atatürk öğretmedi mi anti-emperyalist kurtuluş mücadelesini! Hoş Geldin Atatürk eseriyle Prof. Dr. Haydar Baş hocamız "Ne mutlu Türküm diyene" dedirtmedi mi Rus liderlerine! Bir doktor olarak söylemek zorundayım ki, çocuklarımıza okutmak zorundayız bu andımızı. Türk'üz ve Müslümanız. Devletimiz de Türkiye Cumhuriyeti. Büyüdüler mi geç kalmışızdır artık. Yurt dışında daha gümrüklerde anlıyor insan, Türkiye Cumhuriyeti pasaportu sahibi olmanın önemini. Ne kadar güçlüysek, o kadar başımız dik oralarda. 

Uçağımız inmeye başladı. Memleketimize geldik, sıcak manevi duygular sardı bizi. İçimizde yeni başlangıçlar var. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmanın gururunu yaşıyoruz. Madenlerimiz, tarımımız, sanayimiz, eğitimimiz, stratejik gücümüz, din ve kültürümüz ve kendimize güvenimizle geleceğimizi planlıyoruz.