Bir dağda iki çoban

İlk baharın ilk günleri? Köylü konuşmuş anlaşmış ve tam bin tane koyununu bu iki çobanın önüne katmış. Gün olmuş yıldırımlar çakmış, gün olmuş yağmurlar sele dönüşmüş, gün de olmuş güneş sarıp-sarmalamış her tarafı. Günler haftaları, haftalar ayları kovalarken sürünün peşindeki iki çobanın arasından su sızmayacak derecede bir samimiyet peyda olmuş. Lüzumu halinde köylüye karşı bir birlerini sonuna kadar savunacaklarına ant içmişler. Yaz boyunca dağda işi olan köylü dağa çıktıkça öyle uzaktan sürüyü gözetlemişler, sürüde gözle görülür bir azalma fark etmişler ama açıktan da çobanlara söyleyememişler. Günler ilerledikçe sürüdeki azalma haberleri komşu köylülerin de dillerine düşmüş, köye gelip-giden komşu köylüler; "öğle saatlerine suyun başına inmişti hiç de öyle bin tane falan gözükmüyordu" demeye başlamışlar. Sürüdeki azalma her geçen gün gözle görülür hal alınca ve artık hem köylüden hem de komşu köylülerden saklanamaz hale gelince aralarından su sızmayan çobanları da birbirine düşürmüş. Günler kısalmaya, yeşillikler kurumaya, yani güz mevsimi yaklaşmaya başlayınca, yani hesap verme zamanı yaklaşınca çobanların da sancıları çoğalmış. Koca bir mevsim boyunca koca bir sürüyü, günde ikişer-üçer ortadan kaybederken, gayet uyum içinde malı götürürlerken, aralarında su sızmayan çobanlar, hesap verme zamanı yaklaştıkça bir birine düşmeye başlamışlar. Biraz daha kurnaz olan birisi, köylüye hesap vermekten kurtulmak için; "ben ortaklıktan ayrılıyorum" diyerek sürüyü terketmeye niyetleniyormuş. Bakalım köylü, neredeyse yarıya inene sürüsünün hesabını sorarken kurnaz çobanın da yakasına yapışacak mı? Erdoğan ve Gülen arasındaki yol ayırımının daha kolay anlaşılmasına yardımcı olur umuduyla?