Eğitimde millîlik esastır

Milletlerin tarih sahnesinde kalmaları, güçleri ile doğru orantılıdır. Gücün var ise, varsın; yok ise, yoksun. 'Güç' kavramı, gücün kabaca varlığı anlamında algılanmamalıdır. Çünkü güç, göreceli bir kavramdır. Benim anlatmak istediğim, var olanın en verimli şekilde kullanılabilmesidir. Bu da takdir edersiniz ki belli bir bilgiyle olur. Sevgili Peygamberimiz (sav), "Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?" buyurmakla, bilginin önemine işaret etmiştir. Bilginin toplumun bütün bireylerine yayılması neticesinde fayda sağlayacağı muhakkaktır. Toplumun bireylerinin eğitimi söz konusu olunca mesele çok daha kapsamlılık arzetmektedir; bir o kadar zor, bir o kadar da uzmanlık ister. Milletler kendi fertlerini eğitme uğruna birçok yollar denemişler. Kaynaklar ayırmışlar, çabalar sarfetmişlerdir. Benim en fazla ilgimi çeken, Rahmet Peygamberimizin (sav) savaşta esir alınanların, okuma yazma öğretme karşılığında serbest bırakılmalarını emretmeleridir. Bu konuda Hazreti Ali'nin (ra) sözü ise oldukça anlamlıdır: "Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum".Her millet için kendi fertlerini eğitmek milli meseleleri olmuştur. Her toplum, eğitim kurumları oluşturmu ve eğitimciler yetiştirmişlerdir. Hiçbir zaman unutmadıkları ve ihmal etmedikleri tek şey: "millilik" olmuştur. Yani eğitimine talip oldukları fertlerin kendi insanı olduklarını hiçbir zaman unutmamışlar. Eğitmek için önce eğiticilerini eğitmişler. Eğitim görenleri savaşa bile götürmemişlerdir. Eğitim politikamız ne durumda?Şimdi bu tahliller doğrultusunda eğitimimize bir bakalım:Beş bin yıllık tarih birikimine sahip bir milletiz. Dünya tarihinde inancına, kültürüne bu kadar bağlı bir millete rastlamak belki de imkansızdır. Örfünü inancından aldığı için asırlarca ayakta tutabilmiştir. Fakat şimdilerde Ulu Çınar'ın üstünde baykuşlar ötmeye başladı. İnancımız, örfümüz, kıyafetimiz, dilimiz, özümüz, sözümüz bir başka oldu. Biz, bize benzemez olduk. Başkalarına benzer olduk. Peki bu hâl kendiliğinden mi oldu ? Elbette ki hayır. Vatan evlatları eğitimsiz eğiticilerin ya da milli olmayan eğitimin kurbanı oldular. Her gelen iktidar eğitim sistemimizi daha da gayr-i milli yapmak için elinden gelen hiçbir gayreti esirgemedi. 'Medeniyet Batı'dadır' (!) düsturuyla, Batı hayranlığı aşılandı. Batı kültürü, Batı eğitim sistemleri denendi. Gayri milli unsurlar bunu fırsat bilip eğitim desteği adı altında para ve insan güçlerini devreye soktular.Milletimizin bünyesine uymayan, yanlış eğitim nihayet meyvelerini vermeğe başladı. Öyle ki: saygısız, sevgisiz, kanaatsiz, zevksiz, merhametsiz bir nesil haline getirilmek istendik. Herşey menfaat ve çıkar temeline oturdu. Yardımlaşma diye bir terim lügatımızda yok artık. İlla da çıkar...Şimdilerde iktidar sahipleri bile insanımızın çürümüşlüğünden şikayet eder oldular. Suç oranlarının artışı onları öyle bir endişeye sevk etti ki, milli güvenliği tehdit eden unsurlar arasında, MGK toplantılarında ele alınmaya başlandı. Beyler sizin şikayete hakkınız yok! Ne ektiyseniz, onu biçiyorsunuz. Hangi kanunu çıkarırken bu milletin bünyesine uyup uymadığına baktınız? 'Aman Batı'daki dostlarımız beğensin, yeter' dediniz.  Milli olmayan eğitim modellerini aldınız. Böylece bu milletin kimyası bozulma noktasına geldi; şimdi de şikayetçi oluyorsunuz!Batı kültürüne dayalı eğitim anlayışından bir an evvel dönülerek "millîlik" arzeden modelleri hayata geçirmemiz şarttır.Gençliğimiz, mutlaka kendi inancından, tarihinden, örfünden; kısaca kendi öz değerlerinden beslenmiş olmalıdır. Müslüman-Türk kimliğine uygun bu eğitim politikalarıyla gençliğimizi kazanmak, herşeyden önce ülkemizin yarınları içindir.

SA?DUYU / Uğur  KEPEKÇİ