Endüstriyel tarım ve hayvancılık modeli -1-

İnsan soramadan edemiyor sevgili okurlar; ne oldu bu ülkenin uçsuz bucaksız meralarına, dağları, tepeleri kaplayan koyun keçi sürülerine diye? Niçin gittiğimiz her ülkeden canlı hayvan ve karkas et dilenir olduk? Bu kapsamdan olarak dışarıdan niçin yüz binlerce adet canlı büyük baş hayvan ve küçükbaş hayvan, binlerce ton karkas et ithal ediliyor? Bu canlı sığır ve karkas et ithalinin önüne geçilemez mi? Hayvancılığın gerilemesi 'arızi' mi yoksa uygulanan planlı sinsi girişimlerin bir sonucu mu? 
Bu meyanda Araştırmacı Yazar Erhan Ünal, "Toprak Biterken" ve "Ekmek Biterken" adlı iki güzel eserle ülke tarımının gelmiş olduğu noktayı gözler önüne seriyor. Kitaptan alıntılarla sizleri başbaşa bırakıyoruz:
"Türkiye'de 1950'lerden bu yana, özellikle de son 20 yılda kırsalda yaşan nüfusun büyük bir bölümü şehirlere göç ettirilmiştir ve göç sürekli teşvik edilmekte hatta üstü kapalı olarak zorlanmaktadır. Kırsalda yaşayan insanlar doğal olarak tarım ve hayvancılıkla geçinirler. Onları şehirlere çekerseniz kim ekip dikecek, hayvan yetiştirecek? Kabaca bir ifade ile 1980'lere kadar Anadolu köylerinde yaşayan insanların ortalama 2-3 ineği, 5-10 koyunu keçisi olurdu denilebilir. Her sene yavrulayan inekler (ineğin süt vermesi için hamile kalıp, yavrulaması lazım) yaşadıkları süre boyunca büyükbaş sayısının artmasını da sağlarlardı. Zorunluluğunun da dışında, şehirlere çekilen köylü nüfusun yaratacağı yeni bir istihdam talebi daha ortaya çıkacaktır. Son 20 yılda, terör de dâhil çeşitli yöntemlerle şehirlere göç ettirilen köylü sayısı 10 milyonun üzerindedir.
Bu durumda aklı başında olan ve toplumsal duyarlılığını hepten yitirmemiş insanlar soracaktır. Devleti yönetenler böylesi bir tuzağa nasıl düşerler ve ülkenin beslenme bağımsızlığı ile birlikte politik bütünlük ve bağımsızlığını nasıl tehlikeye atarlar diye.
Eğer bugün Türkiye de birileri çıkıp da 'köylülüğün bitirilmesinin gerekliliğinden' bahsediyorsa o kişinin ardında kimlerin olduğunun ve o kişinin hangi küresel odakların boyunduruğuna gönüllü olarak kafasını soktuğunu etraflıca sorgulamak gerekir. 'Ucuz et' bahanesiyle ortalığa saçılan 'ucuz polemikleri' bir kenara iterek, konunun ardındaki gerçeklerin bazılarına bir miktar ışık tutmaya çalışmak daha aydınlatıcı olacaktır.
Son 20 yılda 10 milyondan fazla köylü göç ettirildi
Milyonlarca köylünün şehirlere göç ettirilmesi, tarımsal üretim ve hayvancılıkta sayısal olarak çok daha büyük bir gerileme demektir. Üretimden düşen bu insanlar, doğal olarak gittikleri şehirlerde de yiyip içmeye de devam edecekler, yani tüketici konumuna geçeceklerdir. O zaman bu insanların da beslenmesi için bir yerlerden gıda temini zarureti doğacaktır. Hesap basit: Şehre göç eden 1 milyon köylü, daha önce şehirlerde besledikleri insanlar ile birlikte ile birlikte en az 5 milyon yeni beslenecek boğaz demektir.
Hatalı tarım politikaları yüzünden kırmızı et ihtiyacını karşılayamaz duruma düşen Türkiye, üretimdeki açığını canlı hayvan ve et ithal ederek karşılamaya çalışıyor. Birçok Avrupa ülkesinden canlı hayvan ve et ithal eden Türkiye'de, Gürcistan'dan aldıkları ucuz etleri gövdelerine sarıp sınırdan geçerek 30 liraya satan fırsatçıların haberleri bu konudaki gelinen noktayı gözler önüne serdi.
'Saklanan amaç çiftçilere toprağını terk ettirmek'
Vatandaşa neler olduğunu bütün bu sistemli yıkımın kimlerin planları olduğunu ve Türkiye'de kimlerin eliyle uygulanmakta olduğunu kim anlatacak? Bu süreç, ülkemizde bireysel olarak üreten bağımsız çiftçi ve hayvan üreticisi kalmayana dek hep aynı yörüngede devam mı edecek? İnanması zor fakat gerçekten de küresel güçlerin hedefi bu! Yani ülkemizde bireysel olarak üretim çabalarını her türlü olumsuz şartlara ve planlı köstekleme operasyonlarına rağmen inatla sürdürmekte olan bağımsız çiftçilerin yıldırılarak, üretimden vazgeçirtilip topraklarını terk ettirmek saklı tutulan gerçek amaç!
'Küresel Endüstriyel Tarım' sistemi açısından kaçınılmaz bir zarurettir. Sonuçta ortaya çıkacak olan genel fotoğraf, tarımsal üretim bağımsızlığını kaybetmiş bir ülke ve bu ülkenin beslenme bağımsızlığı kalmamış, alabildiğine edilgen hale getirilmiş çaresiz insanlarının görüntüsüdür. Bir akrebin kendi kendini sokarak zehirlemesi gibi, ülkenin böylesi bir toplumsal intihar sürecini devam ettirmesini açıklayabilmek sağlıklı bir mantıkla kolay kolay mümkün olamaz. Ülkenin birçok aydınının, konuyla ilgili bir kısım akademisyenin ve uygulamada görevli teknik kadrolardaki insanlarının açıkça gördükleri ve kabul ettikleri bu toplumsal intihar süreci neden durdurulamıyor? 
 (Devam Edecek)?