Ereğli'de Kuvayı Milliye abidesi

Zonguldak, iklimi, ekonomik ve sosyal yapısı itibarı ile Karadeniz'in yalçın kayaları sahilinde sakin bir şehrimiz.

Uzun Mehmet'le efsaneleşen elmas değerindeki kömür şehrin kıymet ifadesidir.

Trabzon, Rize, Kastamonu, Sinop, Ordu, Çankırı illerimizden önemli oranda göç alan Zonguldak memleketin her tarafından göçe müsaittir.

Coğrafi, ictimai, iktisadi durumlarını bir bir ele almak belki bu yazımıza sığmayabilir. Bu sebeple kısa bir hulasa sunmak istiyorum.

Bildiğiniz gibi Zonguldak denince akla kömür gelir. Allah'ın yüce kudretinin tezahürü, insanımız ve milletimiz için bereket ve nimet madeni.

Bor madeni, bakır, altın, gümüş gibi dağı taşı kömürle kaplı hazine ilmizdir.

Bir öğrencinin evine misafir olmuştum. Babası bahçe için toprağı eşiyordu. Bir müddet sonra eşilen yerden kömür çıkmıştı. Orada hatıra fotoğrafı da çektirmiştik.

Peki bu inkar edilemeyen hazine, bu nimet, bu iftihar fotoğrafının gerçek kıymeti bilindi mi, biliniyor mu, bilinecek mi, bilinmeli mi?..

Bu soruları uzatıp da zihninizi yormak istemem.

Kömür hazinesinin maalesef millet ve devlet menfaatine tam olarak kazandırılıp dört dörtlük fayda sağlandığını söyleyemem.

1988'li yıllarda ilkel metotlarla çıkan kömürün bugün de devlet sanayiinin gözden çıkarılması hedefleri altında inim inim inlediğini müşahade ettim.

Madem ki elimizde bu hazine var. O halde bu hazineyi çıkaramk, işlemek, üretim alanlarını çoğaltmak için daimi, disiplinli bir çalışma takip edilmelidir. Buraya gelmişken şunu tekrarlayalım. Millet ve devlet menfaatine ait olan ve olacak işlerin hiçbir israfa, zarar, ihmale kaçmaması için "devlet ebed müddet" istikametini kalkınmayla silinmeyen harflerle talimatlandırmak lazımdır.

Ne yazık ki bu ciddi ve bir ölçüde öksüz cümlelerin gerçekler yolunda mahzun kaldığını görmekteyiz. Böylesine ciddi müesseselerin siyasi çıkarlardan, şahsi menfaatlerden, sızıntı ve akıntılardan kurtulup tamamen yetim hakkı, millet hakkı nazikliği, anlayışı ve korumasıyla ele alınması, el üstünde tutulması lazımdır.

Yazımda hissetiğim kalkınma anlayışı içeriğinde "siyasi kalıpların" geçtiğinin farkındayım. En güzel sözlerin bu üslupta kirlendiğinin farkındayım. Ne yapalım ki doğruları hiçbir hesap gütmeden ortaya koymak görevimizdir.

Zonguldak, yeşilliği, sebzesi, meyvesi ve kömürü ile hayat standartlarının bol olduğu mekanlardan. Burada dahi krizin izlerine rastlamak gerçekten çok üzücü.

Hazine üstünde de üzüntü yaşanırsa varın gerisini siz düşünün.

Zonguldak değerlendirmelerine ileride devam etmek üzere ara verip Ereğli'ye geçiyoruz.

Eğerli Zonguldağımızın ve Türkiye'nin en güzel ilçelerinden biridir.

Gece vakti Sayın Mehmet Bey'le sahilde vedalaştıktan sonra terminale giderken geniş bir parkın ortasında bir hilal çizgisi üzerine saf halinde mücessem suretler.

Tam ortada bir serlevha yazılı. Hemen okudum: Bir grup Kuvay-ı Milliye ekibinin Fransızlara verilen mücadeleleri abideleşmiş. Şunlar yazılı:

"Bizim burada alacağımız karar Mustafa Kemal'in "Ya istiklal ya ölüm" direktifi ve yolunda gerçekleşecek olan milli iradenin hakimiyeti istikametinde ve Mustafa Kemal'in yolunda olacaktır. Bunun için Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin kurulması ve kutsal yeminle bu işe başlamamız gerekmektedir."

Hoca Nimet Efendi.

Rüştiye Mektebi Baş Muallimi

Hilali süsleyen Kuvay-ı Milliye ekibi sırasıyla şöyle:

-Halil Ağazade Ali Rıza

-Hacı Eşref

-Hacı Eyüp

-Cübekoğlu Hakkı

-Evelzamanların Hakkı

-Nimet Hoca-Rüşdiye Mektebi Müdürü

-Belediye Başkanı-Akmanoğlu Raşit

-Halil Ağa

-Karamahmutoğlu Mehmet (Çamlı)

-Cıbınoğlu Hacı Musa

-Hüseyin Ustaoğlu (Nazif)

-Sarımsaksaze (Nazif)

Bir de bir de tam karşılarında "Şehitler Abidesi".

İsimleri, resimleri abidelere kazınanlar, vatanına, milletine hizmet edenlerdi. İmanla, aşkla, gayretle başarmışlardı.