Hz. Fatıma anamızın kutlu doğumu -1-

Hz. Fatıma (s.a), babası Resul-i Ekrem (s.a.a) daha 45 yaşındayken yani Bisetin beşinci yılında Mekke'de gözlerini dünyaya açtı. Âlemde eşsiz olan bu kutlu doğum Ehl-i Beyt kaynaklarında şöyle anlatılır:

Allah Resulü (s.a.a) cennet ve Tuba ağacının kokusunu arzuladığında Fatıma'yı (s.a) koklardı. Bu yüzden de onu çok öperdi. Peygamberin (s.a.a) zevcelerinden bazıları Fatıma'nın (s.a) sahip olduğu makamlardan haberdar olmadıkları için bunu doğru bir davranış olarak görmüyorlardı.

Allame Meclisi "Biharu'l Envar" adlı değerli eserinde Hz. Zehra'nın (s.a) kutlu doğumunu şöyle nakleder: "Bir gün Allah Resulü (s.a.a) Ebtah denen bir yerde oturmuştu. Emirü'l Müminin Ali (a.s), Abbas, Hamza, Ammar Yasir, Munzir b. Zahzah, Ebubekir ve Ömer de huzurunda bulunuyorlardı. Birden kanatları doğu ve batıyı kapsayacak kadar büyük ve iri bir cüsseye sahip olan Cebrail (a.s) asıl suretinde Peygamberin (s.a.a) huzuruna geldi ve şöyle seslendi; "Ey Muhammed, yüce Allah sana selam gönderiyor ve kırk gün Hatice'den uzak durmanı emrediyor."

Allah'ın bu emrinden sonra Hz. Muhammed (s.a.a) kırk gün Hz. Hatice'den (s.a) uzak durdu. Gündüzler oruç tutuyor, geceleri ise ibadetle meşgul oluyordu. Allah tarafından belirlenen kırk günün sonlarına yaklaşılmıştı. Peygamber (s.a.a) Ammar Yasir ile Hz. Hatice'ye (s.a) şöyle bir haber yolladı: "Ey Hatice, senden uzak durmamın sebebi sana olan sevgisizliğim ve ilgisizliğimden değildir. Bu Rabbimin bana bir emridir. O, bu hususta emrini icra etmek istiyor. Bu işte sakın aklına iyilik ve saadetten başka bir şey gelmesin. Yüce Allah günde kaç defa seninle meleklerine karşı iftihar etmektedir. O halde akşam karanlığı çöktüğünde kapıyı kapat ve yatağında istirahat et. Bilesin ki ben Fatıma Binti Esed'in evinde kalıyorum."

Hz. Hatice (s.a), Resul-i Ekrem'den (s.a.a) uzak kaldığı için günlerinin büyük çoğunluğunu üzüntü içinde geçiriyordu. Allah tarafından belirlenen kırk gün sona erdiğinde Cebrail (a.s) Resul-i Ekrem'in (s.a.a) huzuruna gelerek şöyle dedi; "Allah sana selam yolluyor ve sana sunacağı hediyeyi alman için kendini hazırlanmanı emrediyor."

Resul-i Ekrem (s.a.a) Cebrail'e (a.s); "Allah'ın hediyesi nedir, diye sorduğunda Cebrail (a.s) olaydan habersiz olduğunu söyledi.

Bu sırada Allah'ın diğer büyük meleği Mikail (a.s) gökten inerek cennet ipeğine sarılı bir tabağı Allah Resulünün (s.a.a) yanına bıraktı.

Sonra Cebrail (a.s) Allah Resulünün (s.a.a) yanına gelerek; "Rabbin bu akşam şu yemekten iftar etmeni istiyor" dedi.

Hz. Ali (a.s) şöyle anlatıyor: "Resul-i Ekrem (s.a.a) bizim evde kalıyordu. Akşam iftar vakti olduğunda bana kapıyı açık bırakmamı ve dileyen herkesin kendisiyle yemeğe ortak olabileceğini söylüyordu. Ancak o akşam beni kapının yanında oturttu ve şöyle buyurdu; "Ey Ebu Talib'in oğlu, bu benim için özel olarak hazırlanmış bir yemektir ve benden başkasına haram kılınıştır."

Kapının kenarında bir yerde oturmuştum. Allah Resulü (s.a.a) yalnız eve girdi. Tabağın üzerindeki örtüyü kaldırdığında içinde bir salkım taze üzüm ve hurma gördü. Doyana kadar onlardan yedi ve üzerine de su içti. Sonra ellerini yıkamak için uzattı. Cebrail (a.s) Peygamberin (s.a.a) mübarek eline su döktü, Mikail (a.s) yıkadı, İsrafil de (a.s) bir havluyla elini kuruladı. Resul-i Ekrem'den (s.a.a) arta kalan yemek tabağıyla beraber gökyüzüne götürüldü. Sonra nafile namazı kılmak için ayağa kalktı.

Cebrail (a.s), Resul-i Ekrem'in (s.a.a) yanına gelerek şöyle dedi: "Şimdi doğruca Hatice'nin evine git ve onunla birlikte ol! Çünkü yüce Allah bu gece senin sulbünden temiz evlatlar yaratmayı ahdetti."

Bu sırada Resul-i Ekrem (s.a.a) kırk gün sakındıktan sonra Hz. Hatice'nin (s.a) evine doğru yola koyuldu.

Hz. Hatice'nin (s.a) dilinden

o gecenin hatırası

Hz. Hatice (s.a) şöyle der; "Ben bu süre içinde yalnızlığa alışmıştım. Akşam olduğunda başımı örtüyor, perdeleri çekiyor, kapıyı kapatıyor ve namaz kılıyordum. Sonra çırağı söndürüyor ve yatağıma istirahata çekiliyordum. Ama o gece ne uyumuştum ne de uyanıktım. Birden Resul-i Ekrem'in (s.a.a) geldiğini ve kapının halkasını tıklattığını fark ettim. Kendi kendime acaba kapıyı kim çalıyor dedim, kapıyı o saatte Hz. Muhammed'den (s.a.a) başkası çalmazdı. Allah Resulü (s.a.a) gönül okşayan şefkatli sesiyle "Ey Hatice, kapıyı aç ben Muhammed'im" (s.a.a) diye seslendi."

Sevinçle yatağımdan kalktım ve kapıyı açtım. Resul-i Ekrem (s.a.a) içeri girdi. Allah Resulü (s.a.a) kapıdan her içeri girdiğinde ilk önce su ister, sonra abdest alır ve iki rekât namaz kılardı. Daha sonra yatağında istirahata çekilirdi. Ama nedense o gece namaz kılmak için su istemedi. Kolumdan tutarak yatağa götürdü. Allah'a andolsun ki Allah Resulü (s.a.a) benimle birlikte olduktan sonra henüz yanımdan uzaklaşmamıştı ki Fatıma'nın (s.a) nurunun rahmimde olduğunu ve karnımda ağırlığını hissettim."

Resul-i Ekrem'in (s.a.a), Hz. Hatice'den (s.a) uzak kalıp, inzivaya çekilmesi âlemlerin hanımefendisi olan Hz. Zehra'nın (s.a) makamının ne kadar yüce olduğunun bir göstergesidir. Öylesine yüce bir makam ki diller vasfından acizdir. (Yarın devam edelim...)