Hz. Hamza

Hz. Hamza b. Abdulmuttalib (a.s), Hz. Peygamberin hem amcası hem de sütkardeşidir. Sütanne Süveybe'den ikisi de süt emmişlerdir. Hz. Hamza b. Abdulmuttalib, Resulullah'ın amcası, yiğitlerin şahı ve İslam'ın ünlü bir kahramanıydı. Kureyşin bir büyük toplantısında Peygambere ettiği eziyet ve hakaretlere karşılık olarak, Ebu Cehl'in kafasını kırmış ve orada bulunanların hiç birisi ona karşılık vermeğe cesaret edememişti. Ve ardından da, Resulullah'ın huzuruna gidip şehadet getirerek Müslüman olmuştu.

İslam tarihinin büyük şahsiyetlerinden biri hiç şüphesiz Hz. Hamza'dır. O, savaşın en zor ve en tehlikeli anlarında, hatta Peygamberin yakın ashabından bazılarının savaş meydanını terk edip dağlara sığındığı ve vadi yarıklarına saklandığı anlarda, yiğitçe savaşan; bir eliyle değil, iki eliyle ve iki kılıçla Allah Resulünü savunandır. Hz. Hamza'nın cesaret ve yiğitliği dost düşman herkesin dilindeydi; bu bakımdan Bedir ve Uhut savaşlarında her iki eliyle ve iki kılıçla savaşıyordu. Hz. Hamza Hicretin üçüncü yılında Uhut savaşında küfür önderlerinden 31 kişiyi öldürdükten sonra yüce şehadet mertebesine ulaşmıştır.

Hz. Peygamber(s.a.a), amcası Hz. Hamza'yı şehit eden Vahşi'yi huzurdan ebediyen kovmuştur. Hz. Hamza Seyyidüşşühedâ (a.s)'nın katili Vahşi, ömrünü şarap komasıyla noktalamıştır. Halife Ömer b. Hattab Vahşi için şöyle demiştir: "Hz. Hamza'yı katledenin, ahirette kurtuluşa ermemesi gerekir."

Hz. Hamza Kur'an'da ve hadislerde takdir edilmiş ve büyük değer görmüştür ve iftihar dolu "Seyyidü'ş-Şüheda" unvanı Allah Resulü tarafından ona verilmiş ve "esedullah" ile "esedu'r-resul" gibi güzel lakaplar alma liyakatine ulaşmıştır.

İbn Hacer Askalani naklediyor: "Allah Resulü amcası Hz. Hamza'nın parçalanmış bedeninin yanında oturarak ona şöyle hitapta bulundu: Ey amca! Allah sana rahmet etsin, sıla-ı rahimde ve hayır işleri yapmada çok çalışkan idin. Kıyamet gününde amcam Hamza sevenlerinden cehennemi uzaklaştıracaktır."

Hz. Peygamber Muhammed Mustafa efendimiz onun kabrini ziyaret edip, selâm verdiğinde, mezardan "Ve aleykümselâm yâ Resûlallah" diye cevap geldiği rivayet edilir.

Allah Resulünün Hz. Hamza'nın kabrinin ziyareti hususunda yaptığı teşvikleri neticesinde onun kabri ve türbesi tarih boyunca Müslümanların ziyaret merkezi olmuştur ve Müslümanlar onun ziyaretini Allah Resulünün ziyareti gibi gerekli bilmişlerdir. Onun kabrinin bulunduğu türbelerden oluşan büyük bir mecmua bulunmaktaydı. Ama yüz yıla yakın bir müddet önce bu değerli türbe Mekke ve Medine'de bulunan diğer türbeler gibi, Vahhabiler tarafından yıkılmıştır ve yerle bir edilmiştir.

Emeviler İslam'ın bu önemli şahsiyetini tarihten silmek için oldukça büyük bir çaba sarf ettiler; öyle ki Uhut savaşından sadece kırk yıl sonra Muaviye'nin hilafeti döneminde onun emriyle, Uhut'ta su kuyusu kazma bahanesiyle Hz. Hamza'nın kabrinin kazılıp naaşının başka bir noktaya intikal ettirilmesine karar aldılar; böylece onun hatırasını zihinlerden tamamen silmeye karar verdiler. 

Kabir açma sırasında Hz. Hamza'nın ayağına demir küreğin ucu değince ayağından kan akmıştır. Uhut şehitlerinin kabirleri, ilk gömüldükleri zamandan kırk altı yıl sonra açılmıştı. O sırada ortaya misk kokusu gibi bir koku yayılmıştır. O mübarek şehitler, uyuyan canlı insan gibi, omuzlara alınarak yeni kabirlerine taşınmışlardır.

Hz. Peygamber (s.a.a) "Kardeşlerimin en mahbubu Ali bin Ebi Talip'tir ve en mahbup amcam da Hamza'dır"  buyurmuşlardır. "Birisi Allah Resulünü huzuruna vararak, ey Allah Resulü! Benim bir oğlum oldu; ismini ne bırakayım? Allah Resulü, isimler içinden en çok sevdiğim isim olan Hamza ismini bırak, diye buyurdu."

Hazret-i Fâtıma anamız şöyle buyuracaklardır: Bir gün Hz. Hamza'nın kabrini ziyarete gittim. "Esselâmü aleyke yâ Resûlullah'ın amcası" diye selâm verdim. "Ve Aleyküm selâm ve Rahmetullahi ey Resûlullah'ın kızı" diye mezardan cevap geldi.

Hacca giden çoğu Allah adamları şöyle söylerler; geceleyin Uhut şehitliğinden cennet kokuları gelir. O'nun gibi bir imana sahip olmayı ve Medine'ye giderek ziyaret edip şefaatlerine ermeyi Rabbim cümlemize nasip eylesin…