İmam Hüseyin’e ağlamak

İmam Rıza aleyhisselam efendimiz; "Allah, ceddim Hüseyin'in (as) musibetini önemsiz göstermeye çalışanlara lanet etsin" buyurmaktadır. Ve şöyle devam etmektedir: 

"Cahiliye döneminde bile Muharrem ayında savaşmak haram bilinirdi. Ama bu ayda bizim kanımız yere döküldü, bu ayda bizim hürmetimiz ayaklar altına alındı, bu ayda kadınlarımız ve çocuklarımız esir alındı, çadırlarımız ateşe verildi ve içindekiler yağmalandı. Allah Resulü için bizim hakkımızda hiçbir hürmet bırakılmadı (onun bize olan yakınlığı bile bunları yapmalarına engel olmadı). Gözlerimiz şişirildi (dövüldük). Gözyaşlarımız akıtıldı. Ve Kerbela'da üstün ve aziz olanımız zelil oldu ve kıyamete kerb/hüzün ve bela miras bıraktı. Öyleyse gözler Hüseyin gibi yiğitlere ağlasın. Çünkü Hüseyin için gözyaşı dökmek büyük günahları yok eder."

"Muharrem Ayı girdiği zaman babam Musa Kazım (a.s.)'ın güldüğü hiç görülmezdi. On gün geçinceye kadar hep hüzünlü olurdu. Onuncu gün Aşura olduğunda ise o gün onun musibet, hüzün ve ağlama günü olurdu ve ağladığı halde şöyle buyururdu: "Bu gün öyle bir gündür ki, Hüseyin öldürüldü!

Kim Aşura günü dünyevi ihtiyaçlarının peşinden gitmeyi bırakırsa onun dünya ve ahiretteki ihtiyaçları giderilir. Aşura günü kimin musibet, hüzün ve ağlama günü olursa Allah Azze ve Celle kıyamet gününü onun mutluluk ve rahatlık günü kılar ve bizimle birlikte cennete girerek gözü aydın olur. Ama kim Aşura gününü bereket ve evine bir rızk toplama günü olarak kabul ederse, onun o topladığı şeyin bereketi olmaz ve kıyamet günü YezİT, Ubeydullah b. Ziyad ve Ömer b. Saad ile birlikte hesaba çekilir ki, Allah onlara lanet etsin ve onların cehennemin en derin en azaplı yerine atsın!"

Selam olsun İmam Hüseyin ve şehit olan yarenlerine... Olanca lanet olsun YeziİT'e ve günümüzün Yezitlerine...

 

Vardım Kerbela'ya yandı yüreğim

Kan kokan toprağa baktım ağladım

Fatıma Zehra'yı andı yüreğim

Hüseyn'e ağıtlar yaktım ağladım.

 

Hüseyin yalnızdı susuz çöldeydi

Aşkı muhabbeti pak gönüldeydi

Fırat'ı seyrettim mahcup haldeydi

Fırat nehri ile aktım ağladım.

 

Bedenler bir yerde başlar bir yerde

Dayanmak olur mu böylesi derde

Yanındayım Hüseyn diyenler nerde?

Başıma karalar taktım ağladım.

 

Al kana boyanmış mübarek naaşlar

Parça parça idi bedenler başlar 

Aktı gözlerimden sel oldu yaşlar

Zalimin zulmünden bıktım ağladım.

 

Kıyılır mı Muhammed'in âline?

Hüseyn'in mübarek gül cemaline

Rugeyye'nin boynu bükük haline

Bir ah ile ömrüm söktüm ağladım.

(Arzu Çetinkaya)