İmam Zeynelabidin’in Yezit’e haykırışı

YezİT Şam'da Emevi camisinde Kerbela esirlerinin huzurunda büyük bir toplantı tertipleyerek aklınca Ehl-i Beyt'i küçük düşürmek istemiştir. Bundan dolayı bir saray mollasını minbere çıkartmış ve dedeleri için övgüler dizdirmiştir. Molla bozuntusu YezİT'i överek Beni Ümeyye'ye salat ve selam göndermiş, İmam Ali ve evlatlarına çirkin sözler söylemiştir. İşte tam bu sırada İmam Zeynelabidin (elleri, ayakları, boynu kelepçeli bir şekilde) hatibe dönerek şöyle buyurmuştur:

"Sana yazıklar olsun! Kulun hoşnutluğu ve rızasını Allah'ın öfkesine tercih ettin. Kalacağın yeri ateşle doldurdun."

Sonra YezİT'e dönerek konuşma yapmak istediğini söylemiştir. Anlatıldığına göre YezİT bu isteği kabul etmemiştir, ancak Şamlıların ısrarı üzerine mecbur kalmış ve İmam'ın isteğini kabul etmek zorunda kalmıştır. İşte, saray ehli ve camii cemaatini sarsan ve ağlatan o konuşma:

Ey insanlar! Ben Mekke ve Mina'nın, Zemzem ve Sefa'nın Oğluyum.

Ben, abasının eteğinde Hacer'ül-Esved'i taşıyarak yerine yerleştirenin oğluyum.

Ben, tavaf ve sayı herkesten daha üstün edenin oğluyum.

Ben, haccı en üstün eda edenin ve telbiye diyenin oğluyum.

Ben, burâka binip göğe çıkanın oğluyum.

Ben, geceleyin Mescid-i-Harâm'dan Mescid-i Aksa'ya varan peygamberin oğluyum.

Ben, Cebrâil'le Sidretü'l-Müntehâ'ya varan zâtın oğluyum.

Ben, hakkında, "Yaklaştı, yakınlaştı; iki yay kadar kaldı, yahut daha da yakın" denen zâtın oğluyum.

Ben, Allah Teala'ya en çok yakınlaşanın oğluyum.

Ben, gökte meleklerle birlikte namaz kılanın oğluyum.

Ben, Allah'ın dilediği, kendisine vahyedilenin oğluyum.

Ben, Muhammed Mustafa ve Aliyyü'l Mürteza'nın oğluyum.

Ben, Allah'tan başka ilah yoktur diyinceye ve kelime-i tevhidi ikrar ettirinceye kadar savaşanın oğluyum.

Ben, Resûlullah'ın huzurunda iki kılıçla savaşanın, düşmana iki mızrakla vuranın, iki kere hicret edenin, iki kere biat edenin, Bedir'de, Huneyn'de kâfirlerle vuruşanın, göz ucuyla bakıncaya kadar bile Allah'a şirk koşmayanın oğluyum. 

Ben, Müminlerin Sâlihi, Peygamberlerin vârisi olanın, müşrikleri ortadan kaldıranın, dine bidat katanların köklerini kazıyanın, Müslümanların emirinin, savaşların nurunun, ibadet edenlerin ziynetinin, ağlayanlara baş tacı olanın oğluyum.

Ben, sabırlıların en sabırlısının, Peygamberin Ehl-i Beyt'inin en üstün namaz kılanının oğluyum.

Âlemlerin Rabbinin Resûlü Yâsîn'in (Muhammed'in) soyundan olan, gecelerini ibadetle geçirenlerin en üstünü bulunanın, Ben, Cebrail'le güçlendirilen, Mikail'le yardım görenin oğluyum.

Ben, Müslümanların haremini koruyanın; Nakisin (Ahdini bozanların başlattığı Cemel savaşı), Kasıtin (Muaviye ve yandaşlarının başlattığı Sıffin savaşı) ve Marikin (Haricîlerin başlattığı Nehrevan savaşı) ile savaşıp onları öldürenin ve hizipleri (Hendek savaşında İslam ve Müslümanları yok etmek amacıyla bir araya toplanan müşrikleri) dağıtan kimsenin oğluyum.

Ben, Kureyş'in en üstünün oğluyum.

Ben, Allah ve Peygamberinin davetini kabul eden Müminlerden ilkinin oğluyum.

Ben, imanda herkesten öne geçenin, saldırganların belini kıranın ve müşrikleri ortadan kaldıranın oğluyum. O, düşmanların neslinin kökünü kazımış, küfür topluluklarının omurgasını kırmıştır.

"Ben, dünya kadınlarının efendisi Fatımatu'z-Zehra'nın oğluyum.

Ben, Kerbela şehidi Hüseyin'in oğluyum.

Ben yüceler yücesi Rabbimin vahiy gönderdiği kimsenin oğluyum. Ben Kerbela'da katledilen Hüseyin'in oğluyum.

Ben, Ali Murtaza'nın, Muhammed Mustafa'nın, Fatıma Zehra'nın, Hatice Kübra'nın, Sadru'l-Münteha'nın ve Tuba ağacının oğluyum.

Ben Hüseyin b. Ali b. Ebu Talib'im!

Ben malı yağmalanmış, ailesi esir alınıp buraya getirilmiş adamın oğluyum.

Ben Fırat'ın kenarında şehit edilen, kimsenin kanını dökmeyen, boynunda kimsenin hakkı bulunmayan o büyük insanın oğluyum.

Ben, kana bulanmış kişinin oğluyum.

Ben kanını son damlasına kadar Rabbi uğruna verip al kanlara boyanan o eşsiz yiğidin oğluyum.

Ben, mateminde meleklerin ağladığı kişinin oğluyum.

Ben, kuşların mateminde hıçkırarak ağladığı kişinin oğluyum."