İran'daki iç çatışma sadece "İran'ın iç meselesi" mi?

1979'dan bu yana ilk defa İran'da yer yerinden oynuyor. Doldurulmuş kıtalar gibi halk meydanlara sürüklenmiş, kardeş kavgasına tutuşmuş vaziyette? devrimi berbarece gerçekleştiren kadroların üt ayrışmaları, meydanlara "iç savaş" ve "kardeş kavgası" olarak yansıyor. Meydanlardaki kavga, "yalnızca bir seçim yenilgisinin dışa vurumu" olarak değerlendirilemez. İran'da seçimi, bir "iç hesaplaşma" ve hatta "iç savaş"a dönüştüren "küresel ve yerel toplum mühendisliği"ni de görmek gerekiyor.İran tablosunu tahlil ederken, dünyanın ABD'nin tek kutuplu ekseninden "çok kutuplu eksene doğru hızla ve geniş çaplı kayması"nı da hesaba katmak gerekiyor.Dolayısısıyla İran meselesi, sadece İran'ın iç meselesi değildir. İran'ın iç meselesi olduğu kadar, BOP meselesidir, çok kutuplu dünyaya doğru gidiş meselesidir.  Dolayısıyla AB, ABD ve sair Batılı devletler seçimi kaybeden Mir Hüseyin Musavi'den daha çok üzülmüşler? Spekülasyonlara sarılmışlar; Türkiye'deki "resmi evrak"a benzer sahte mi, gerçek mi karışık olan "mektup"lar türetmişler? Namlı İngiliz gazetesi The Independent'in Ortadoğu Uzmanı Robert Fisk'in kaleminden işportaya düşürmüşler. Seçim sonuçlarını tanımaytacak kadar ileri gitmişler. Batı'nın bu paniği, Ortadoğu ve Avrasya üzerindeki "hesap paniği"dir, BOP paniğidir. Irak'taki işgal batağında debelenen, debelendikçe batan ABD ve yandaşları, bölgede Türkiye'nin yanı sıra kendi elinden tutup BOP batağından kendisi çıkartacak yandaş el edinmek istiyor."Fonlanmış gençler"i Tahran meydanlarda kullanan ve kardeşi kardeşe kırdıran BOP tezgahını, hem Ahmedinecad, hem de Musavi ve yandaşları, hem de bölge ülkelerinin liderleri görmelidirler. Seçim sürecinde televizyonlarda sergilenen "yolsuzluk eksenli" iktidar içi kavganın su yüzüne çıkmasına yaradı. Yolsuzluklar işportaya düştü. Cumhurbaşkanı Ahmedinecad, Rafsancani ve benzeri zevatı silkeledi. Ancak "iktidar gücü ve hesaba çekme iradesi olan Ahmedinecad'in sözkonusu yolsuzlukları hukuk yoluyla halletmeyip seçim malzemesi yapması kamuoyunu rahatsız etti. Elbette muhalefet de boş durmadı, karşılık verdi; Ahmedinecad tarafından geçmişte 3 milyar tümen ve son dönemde 1 milyar doların yasal olmayan yollarla harcandığına dikkat çekildi. Bu haliyle Ahmedinecad'a sahip çıkan Ali Hameney de halk nezdindeki "teo-politik kredisi"ni azalttı. Hameney, ülkenin dini-ruhani lideridir; herkesin "manevî babası"dır.Meydanların ateşi biraz da bu eksende artırılıyor. İşbaşındaki Ali Hameney-Ahmeninecad "muhafazakâr" kadro olarak bir cenahta, Haşimi Rafsancani, Muhammed Hatemi, Mir Hüseyin Musavi ve Mehdi Kerrubi gibileri ise "reformcu" olarak karşı taraftalar... Her iki ekibin de İran devletin "temel nizamı" hususunda herhangi bir problemleri yoktur. Meydanlara akseden dalaş, daha ziyade yiğitlerin yoğurt yeyişi farklılıklarından kaynaklanıyor.Ahmedinejad çizgisi, Rusya eksenli yeni oluşum perspektifinde icraatları öngören bir anlayışı andırırken; muhalefetin öncüsü Musavî ve yandaşları, biraz daha Batıcı, biraz daha hani bizdeki AB uyumlularını andırır nitelikte "küresel uyumlu" ve "özelleştirme"ci yapıdadır.Musavi, Rafsancani döneminde zuhur eden türedi zenginlerin sözcüsü gibi? İran'ın epey zamandan beri içten içe kayanayan ve kaynayan bir problemi var; o da özelleştirme temayülüdür. Bazı kesimler, ABD'nin, Batı devletlerinin ve onların şirket örtüleri altında sızacak İsrail sermayedarlarının, İran içinde "özelleştirme" kapsamında elde edecekleri işletme ve kaynaklar sebebiyle, İran'a vuramayacaklarını düşünmektedirler. Bu yanlış yaklaşım ile İran'ın korunacağını, dolayısıyla "küresel ve bölgesel uyumlu" olması gerektiğini seslendirmektedirler. Musavî'de bu furyanın başını çekenlerdendir. Ancak halk, özelleştirme sebebiyle "işsiz kalmak"tan korkmaktadır; bu bağlamda Ahmedinecad'dan yanadır.Ancak kısmî özelleştirmeler, ülkeye "İranlı gençleri güdümleyecek yabancıların tünemesine" kapı aralamıştır. İran idarecilerinin ve siyasilerinin göz ardı ettiği bir gerçek de, ABD ve Batının, kendi şirket ve ekipmanlarıyla değil, bölgede ABD ve Batılıların "stratejik ortakçısı olan Müslüman kamuflajlı" şirket ve elemanların özelleştirme kapısıyla İran'ın içine çöreklenmeleridir. Ortadoğu ve Avrasya'da BOP eksenli manevralar, "Müslüman kılıklı ama hakikatte boynunda haç taşıyan yerel taşeronlar" eliyle tezgahlanmaktadırlar; akl-ı selim sahipleri bu gerçeği idrak etmedikçe, BOP alanında daha çok kardeş kavgasına şahit olacağız. Dolayısıyla İran'daki iç karışıklık, sadece İran'ın iç meselesi olarak değerlendirilemez.Bu arada özellikle 90'lardan sonra ABD-İngiltere-İsrail hattı tarafından kontrol edildiği konuşulan, bizdeki "türedi liberallerin ve ılımlı solcular"ın temel karakterlerini hissettiren "Halkın Mücahitleri" grubunun da göz ardı edilmemesi gerektiğini söyleyenler az değil. Sokak çatışmalarında Batı destekli ve güdümlü bu "içten el"lerin etkin olduğu belirtiliyor? gibi.. Onlar da bizim liberallerimiz ve "ılımlı solcularımız" gibi "emperyalizm"i unutmuş görünüyor. Ahmedinecad yanlılarının, Musavî yanlılarının ve reformcuların "alamet-i farika" olarak tercih ettikleri "açık yeşil renk"lerin anlamını şu cümlelerle halkın kulağına fısıldadılar: "Kerbela'da Hz. Hüseyin'i katledenler yeşil giymişlerdi. Ayrıca bu yeşil renkler, ABD'ye gel İran'a müdahale et anlamında bir yeşil ışık yakmanın işaretidir." İran'da meydan kavgası biraz da iş-aş ve ekmek kavgasıdır. Bu bağlamda Ahmedinecad, milli icraatlarıyla Rafsancani ve Musavi'nin tabanını kendine bağlamayı bilmiştir. Zira reformcular, özellikle Rafsancani, halktan üstten bakan ve onun dertlerinden kopuk olan "türedi bir sermayedar grubu" ortaya çıkarmıştı.Seçim sonuçları üzerine yapılan spekülasyonlara, bu spekülasyonları üreten iç mihraklar ve onları dürtükleyen küresel toplum mühendisleri de inanmamaktadır.ABD'nin Pakistan, Afganistan, İran ve hatta Türkiye üzerinde "seçimlere yönelik spekülatif çabalar için oluşturduğu bütçeler" herkes tarafından biliniyor, konuşuluyor. Nitekim, Pakistanlı emekli bir general, Bush döneminde İran'da iç karışıklık çıkartmak ve rejimi içten çökertmek üzere oluşturulan bütçenin 400 milyon dolarının son seçimlerde harcandığına" dikkat çekiyor.Anlamayana davul zurna az!