Mel’un Muaviye

Emevi soyu melunluğu ve zalimliği tarihte eşi görülmemiş örnekler sergilemiştir.

Ebu Süfyan soyunun Peygamber Ehl-i Beyt'ine duydukları kin ve düşmanlık tarihte eşi görülmemiş bir zalimliktir.

"Muaviye, Hz. Peygamber tarafından hem kendisi hem de babası lanetlenmiş bir adamdı. Allah'ın kullarını havel (dini sömürü aracı yapma), Müslümanların mallarını düvel (halkın malını saltanat için kullanmak), Allah'ın gönderdiği dini değel (dini saltanat ve baskı aracı yapma) yaptı. Sonra da yok olup gitti." (Cahız; el-Beyan ve'l Tebyin, 2/123)

Muaviye'nin emriyle Emevi camilerinde bir asra yakın bir süre Peygamber Ehl-i Beyt'ine özellikle Hz. Ali'ye lanet okutuldu. Bu görevi savsaklayanlar işkencelerle öldürüldü. Muaviye melunu Hz. Ali'yi lanetlemeyen Abdurrahman bin Hasan'ı diri diri toprağa gömdürdü.

Lanet Muaviye döneminde ciddi katliamlar yapılmıştır. Kaynaklar öldürülen Ehl-i Beyt taraftarlarının 30 bini aştığını yazmaktadır. İmam Muhammed Bakır'dan şöyle rivayet edilmiştir: "Tüm şehirlerdeki sevenlerimiz öldürüldü. Ehl-i Beyt taraftarı olabileceği zannıyla nice insanların elleri ve ayakları kesildi. Bizi sevmek, bizim yanımızda yer almakla suçlananlar ya zindanlara atıldılar ya malları müsadere edildi ya da evleri yıkıldı." (Şerh-u Nehcul Belağe, c.3, s.15)

İmam Hüseyin Efendimiz ben ceddim Resûlullah'ın (s.a.a) şöyle buyurduğunu duydum: "Hilafet Ebu Süfyan hanedanına haramdır. Bir gün Muaviye'yi mimberimin üzerinde görecek olursanız karnını yarın." Ama Medine halkı onu Peygamberin mimberi üzerinde gördükleri halde öldürmediler. Şimdi Allah-u Teâlâ onları (Muaviye'den daha kötü olan) fasık Yezid'e müptela etti. (Makteli Harzemi, c.1, s.185)

Muaviye döneminin en korkunç olaylarından biri Hz. Ali hakkında hadis uydurtmasıdır. Ciğer yiyenin oğlu melun Muaviye, sahabe ve tabiinden bir grubu toplayarak onlardan İmam Ali'yi yeren hadisler uydurmalarını ve bunları halkın arasında yaymalarını istedi. Ebu Hureyre, Amr b. As ve Muğire b. Şube sahte hadis uyduran kimselerdir. (Muttaki, Kenzul Ummal, s.239)

Muaviye döneminde İmam Ali'yi sevenlerle ilgili şu minval üzere çeşitli genelgeler yayınlanmıştır: "Eğer bir kişi, bir kimsenin Ali ve ailesi taraftarı olduğuna tanıklık ederse, o kimsenin adını Beytülmal defterinden siliniz, hak ve ödeneklerini kesiniz." İmam Ali'yi sevenlerin mahkemelerde tanıklıkları kabul edilmeyeceği de genelgeler ile ilan edilmişti. Muaviye Valisi Ziyad'a yazmış olduğu mektupta, "Ali'nin dini üzere olan herkesi öldür" diye yazmıştı…

Resûlullah (s.a.a.) şöyle buyurdu: Her şeyin bir afeti olur. Bu dinin afeti de Ben-i Ümeyye'dir. (el-Müttaki el-Hindi'nin 'Kenz' ul Ummal' c.6, s.91 / Tathir'il Cinan s.143 "Sevaik' ul Muhrika'nin hamisinde" / Nehc'ül Hak ve Kesf'üs Sidk s.312)

İslam tarihinde birçok vahiy kâtibi olmasına rağmen öğretilen tüm kaynaklarda ismi vahiy kâtibi olarak tek geçen insan Muaviye'dir. Oysa ki Mekke'nin fethinden sonra Ebu Süfyan, Hz. Muhammed'e (s.a.a) gelerek oğlu Muaviye'yi kâtip edinmesini istemiş, Hz. Muhammed (s.a.a) de bu isteği kabul etmiştir. (Ahmet bin Hanbel, Fedailüs Sahabe s.168/ İbn-i Kesir, Tefsir c.4, s.349)

Melun Muaviye'nin vahiy kâtibi olması bir yana sahte hadis borsasını kurdurup İslam'dan ve Hz. Peygamber'den intikam alan en büyük din bozguncusu olduğunun altını çizelim. Muaviye'ye hazret deyip O'nu vahiy kâtibi olarak kabul eden din dairesinden çıkmış olur.