Müslüman gözüküp İslam'a darbe vurdular

Emeviler'i, diğer bir ifade ile Ümeyyeoğulları'nı gerçek manada tanımak İslam tarihini anlamamız açısından oldukça önemlidir. Peygamber Efendimiz (s.a.a.) peygamberliğinin ilanından Mekke'nin fethine kadar olan süreçte, en fazla düşmanlık yapan, İslam'ın yayılmasına en fazla direnç koyan aile Ümeyyeoğullarıydı.
Peygamberimiz İslam'ı yayarken herhangi bir kabilecilik ya da ırkçılık mantığı gütmezken, herkesi kucaklayan bir din anlayışı ortaya koyarken, Ümeyyeoğulları, Hz. Peygamber ve Ehl-i Beyt'le olan mücadelelerini kişiselleştirmiştir, kan davası olarak görmüş, kabilecilik boyutuyla devam ettirmiştir.
Hz. Ali (a.s.)'a ve Ehl-i Beyt imamlarına olan düşmanlıklarının temeli, taa Bedir'e kadar gitmektedir. Bedir Savaşı'nın kahramanı olan Hz. Ali, karşısına çıkanı öldürmüş ve bunların çoğu da Muaviye'nin başta dedesi olmak üzere akrabaları olmuştur.
Arap geleneklerine göre, Bedir Savaşı başlamadan önce Ebu Süfyan'ın kayınpederi, Hind'in babası Mekkeli müşriklerin ileri gelenlerinden Utbe b. Rebia, Utbe'nin oğlu Velid ve de kardeşi Şeybe meydana çıkmışlar, onları Hz. Ali, Hz. Hamza ve Hz. Ubeyde b. Haris karşılamıştı. Utbe'nin karşısında Hz. Ubeyde çıkmış bir süre vuruştuktan sonra karşılıklı yaralanmışlardır. Ubeyde'nin yardımına Hz. Ali ve Hz. Hamza yetişmiş ve Utbe'yi öldürmüşlerdir. Ümeyyeoğulları bu hadiseyi hiç unutmamışlar ve bunu kan davasına çevirmişlerdir. Hz. Hamza'nin Uhud'da hedef alınıp şehit edilmesinin nedeni de bu hadisedir.
Emevilerin hilafeti ele geçirdikten sonra Peygamber nesline yaptıkları zulümlerin, katliamların arkasında hep bu kan davası vardır. Muaviye, İmam Hasan'ı bunun için zehirletmiş, Yezit İmam Hüseyin'i Kerbela'da bunun için şehit ettirmiştir.
Şimdi dilerseniz, Ümeyyeoğullarının İslam'a bakışlarını, gerçekten Müslüman oldular mı olmadılar mı, Hz. Peygamber'e ve Ehl-i Beyt'e olan kinleri sebebiyle Müslüman gözüküp içeriden kaleyi yıkma niyeti güdüp gütmediklerini anlayabilmek için kendi ifadelerine yer verelim.
Ebu Süfyan, kendisi de Emevi sülalesinden olan Halife Hz. Osman'ın cenazesinde diğer Ümeyyeoğulları'na halifeliği elden bırakmamaları için şöyle nasihatte bulunmuştur:
"Ey Ümeyyeoğulları! Hilafeti bir top gibi birbirinize atın. Ebu Süfyan'ın yemin ettiği şeye and olsun ki, sizin için hep bunu istiyordum. Bunu çocuklarınıza miras bırakmalısınız." (Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Hüseyin, s.189; Müruc'uz-Zeheb, c.1, s.440)
Bu ifadelerde, Mekke'nin fethinde kılıç zoruyla Müslüman olan Ebu Süfyan'ın gerçekte samimi bir niyet taşımadığını, asıl hedefinin yeniden iktidar sahibi olmak, Mekke'de kılıçla kaybettiğini hileyle yeniden kazanmak olduğunu açıkça anlıyoruz.
Muaviye'nin yeğeni olan Velid b. Utbe, Hz. Osman tarafından Kufe şehrine vali olarak atanmıştır. Velid'in valilik makamındayken bir uygulaması şöyleydi:
"Velid, Kufe'de valiyken, bir gece sabaha kadar eğlendi, sabah ezanının sesi yükselince, sarhoş bir halde camiye gelerek mihraba geçip sabah namazını dört rekat kıldırdı ve daha sonra halka, 'İsterseniz daha da artırabilirim' dedi." (Prof. Dr. Haydar Baş, a.g.e, s.180; İbn'ül Esir, Usdü'l Gabe, c.5, s.95; Beyhaki, Sünen, c.8, s.318)
Tüm hayatını, sevilmesi farz kılınan ve tertemiz oldukları ayetle sabit olan Ehl-i Beyt'e düşmanlığa adayan Muaviye'nin kendi ifadelerine yer verelim.
Halifeliği ele geçirişi ile ilgili olarak şunları söylüyor:
"Allah'a yemin ederim ki, hilafeti, sizin beni sevmenizin veya yönetimimden memnun olmanızın sonucu almadım. Fakat kılıcımla sizinle vuruşarak bu makamı ele geçirdim." (Prof. Dr. Haydar Baş, a.g.e, s.188; Tarihu'l-Hulefa, s.71)
Muaviye, Müslümanların dini lideri yani halife olabilmek için verdiği mücadelenin sebebini şöyle anlatıyor: "Allah'a yemin ederim ki, sizinle, namaz kılasınız, oruç tutasınız, hacca gidesiniz veya zekat veresiniz diye savaşmadım. Sizin başınıza emir olmak için sizinle savaştım." (Prof. Dr. Haydar Baş, a.g.e, s.188; Şerh-u Nehcü'l Belaga, c.4, s.16)
Muaviye, iktidarı kılıçla değil, hilelerle, nifakla ele geçirdikten sonra hilafeti babadan oğla geçen bir saltanat haline dönüştürmüştür. İslam'ın kuşatıcılığını ve kardeşlik anlayışını devre dışı bırakıp, cahiliye dönemindeki kabilecilik anlayışını yeniden getirmiştir.
Saltanatını kuvvetlendirmek için, kabileler arasına fitne tohumları ekmiştir.
İmam Hasan ile yaptığı barış anlaşmasının hiçbir maddesine riayet etmemiştir. Hatta Kufe'de yaptığı bir konuşmada, "Biliniz ki, Hasan bin Ali ile yapmış olduğum anlaşma ve şartlar ayaklarımın altındadır ve hiçbir değeri yoktur" diyerek bırakın verilen sözlere, yazılı anlaşmalara bile sadık kalmadığını açıkça göstermiştir. (Prof. Dr. Haydar Baş, a.g.e, s.196; Şerh-u Nehcü'l Belaga, c.16, s.15)
Sevilmesi farz kılınan Ehl-i Beyt'e ve özellikle de Hz. Ali'ye hakareti ve lanet okumayı bir kural haline getirmiştir. Faiz yemekten kaçınmamıştır ve bu konuda "Ben bir sakınca görmüyorum" demiştir. (Nesai, Sünen, c.7, s.279) Ehl-i Beyt hakkında yalan hadisler uydurulmasını teşvik etmiştir. Bunun için özel bir ekip kurmuştur.
Muaviye, Ehl-i Beyt sevenlerini zalimce öldürmüştür. Medine, Mekke, Taif, Tebale, Necran ve San'a'da 30 bin'den fazla Ehl-i Beyt sevenini katletmiştir. Kufe'de 8 bin Ehl-i Beyt sevdalısı canice öldürülmüş, binlercesi zindanlara atılmış ve hakları gasp edilmiştir.
 Bu katliam ve zulümler oğlu Yezit, Mervan b. Hakem ve son Emevi halifesine kadar devam etmiştir. (Ömer b. Abdülaziz dönemi hariç)
Yerimiz sınırlı olduğu için bu kadarını aktaralım. İmam Ahmed b. Hanbel, Kitâb-ül Mesâil adlı eserinin 2. cildinin 154. sayfasında 1866. hadiste şöyle ifade etmektedir: "Vallahi Muaviye İslam dışı olarak ölmüştür."
Dini siyasetine en iyi alet eden Muaviye hakkındaki görüş buysa, küfürlerini asla gizlemeyen Yezit ve diğerleri için çok fazla bir şey gerek yok kanaatindeyiz.