Ölmeden önce…

İnsanlar tarafından takdir edilmek güzel, teşekkür edilmek güzel ancak Allah katındaki değerimizi, kıymetimizi çok iyi bilemiyoruz. İnsan, bütün insanlar zaman zaman kendilerini beğenmişlerdir henüz kusurlarına vakıf olamadıkları için. Bu açıdan bakıldığında insanlar en güzel amelleri işleseler yine de kendilerini beğenmekten uzak durmalılar, çünkü meşhurdur, “Hatasız kul olmaz.”
Allah’ı anmayı hatırladığımızda vakitlerimiz kıymet bulmuş oluyor, O’nu anmayı unuttuğumuz demler ise daha sonraları nedametle hatırlanacak. Bu yüzden bize Allah’ı hatırlatacak insanlarla, arkadaşlarla hemhal olmak gerekiyor. Çünkü zamanı durdurmak mümkün değil en azından bizlerin açısından. Durduramadığımız bir gidişin esiriyiz sanki, zaman bizleri ölüme taşıyor farkında olsak da olmasak da… Ne zamanın şakası var ne de ölümün. Sonbahar başlayalı minarelerdeki acı salalar da çoğaldı. Ben ölmem diyemiyorsunuz, her nefeste ölüme koşuyorsunuz. Ölmekse kolay değil.
Ölmeden önce ölmek ise sanki ölmekten daha zordur. Çünkü ilim, sabır, sosyal ve duygusal zeka ve daha pek çok olumlu özellik gerekiyor. Ölmeden önce ölebilmek Allah’tan bizlere büyük bir lütuf sanki…
Ölmeden önce kalıbımıza ait olan duygulardan, ihtiraslardan ve hırslardan arınmamız gerekiyor. Bunu başarmak için çok çalışmaya ve çok ümitvar olmaya, çaba sarf etmeye ihtiyacımız var. Yalnız yukarıda da belirttiğimiz gibi ölmeden önce ölebilmek Rabbimizin bir lütfudur ancak ve her başa müyesser olmadığı da aşikar, besbelli bir şey. Yalnız bizce her zaman içimizde bir umut olmalı ölmeden önce ölebilmeye dair…
Ölmeden önce ölebilmek ilk duyduğumuzda bize de anlaşılması zor bir tecrübe olarak görünmüştü, hala da tam olarak kavrayabilmiş değiliz, seyr-i süluk etmek bu kavramı anlayabilmenin en güzel yoludur. Kitaplardan okuduklarımız ve sohbetlerden dinlediklerimiz ile kavranması zor olan bir şeyleri anlamaya çalışıyoruz, o da güzel ancak yaşasak çok daha iyi olur.