Kalbimizi,ahlakımızı, niyetimizi güzelleştirmeye gayret ediyoruz. "Gelin Allah diyelim, Kalpten pası silelim / Alemler seyredelim, Allah Allah dedikçe/ Nerde tevhid çekilir, Melekler saf saf gelir / Hepsi tekbir getirir, Allah Allah dedikçe." Resulüllah Efendimizin bir sıfatı da "Müzekkir" yani zikir yolu ile terbiye edendir. O'nun bütün bir hayatı zikir değil miydi zaten? Bu günün Müslümanları bizler de derece derece, tabaka tabaka O'nun yolundan gidiyoruz. Belki O'nun kadar ihlaslı değiliz, belki O'nun kadar içten, samimi değiliz. Belki O'nun kadar marifet ve muhabbet sahibi değiliz, belki kalp gözümüz henüz açılmış değil, belki sahip olduğumuz ilimle davranışlarımız birbirini tutmuyor, ilmimizi davranış haline getirememişiz fakat karınca misali de olsa bir gayret, bir çaba içindeyiz.Allah'ı anmayı nasıl çoğaltabiliriz? Ancak Allah'ı çok anan, zikredenlerle bir araya gelirsek, onların halleri ile hallenirsek, onlar gibi davranırsak ancak biraz ilerleyebiliriz. En azından hayırlı işlere başlarken besmele çekmeyi hatırlayabilmek bir aşamadır, çok güzel bir adımdır Allah cümlemize nasip eylesin.Varlığı ref etmenin, varlıktan geçmenin bir göstergesi Allah'ı çokça anmaktır. Benlik çıkarsa aradan geri kalır Yaradan demişler. Zikrullah benliği aradan çıkarmanın bir yolu, bir yöntemidir."Nefs-i emare ile mücadelede tevhid başı çekerse kurtuluş kolaydır. Yani çokça "La ilahe ilallah" demek işin başıdır" der Prof. Dr.
Haydar Baş Bey "İslam'da zikir" adlı eserinde. Nefs-i Levvamede ise kurtulmak için nisbet olunan "Kamil"e teslimiyet bir kayda bağlanmamalı, muhabbeti ile muhabbetlenmeli. "İsm-i celal'e can kurtaran simidi gibi sarılıp onu dilden ve kalpten kesmemeli, yani Allah demeli. (s.282 ve 283)
