2006 için savaş tamtamları mı çalıyor?

Ülkemizde en büyük problemlerden biri işsizlik. Bu gerçeği ekonomi yönetimi de sık sık ifade etmektedir.Son olarak bu konuda, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği'nden (TOBB) ilginç bir açıklama geldi. Hükümete yakınlığıyla da bilinen TOBB Başkanı Rıfat Hisarcıklıoğlu, Türkiye'de 5 milyon işsiz olduğunu, her yıl istihdam piyasasına 700 bin kişinin girdiğini ve bir de tarımda yapılacak reforma paralel olarak 10 milyon kişinin köyden kente göç edeceğini belirtti.Hisarcıklıoğlu, 5 milyon işsize iş bulabilmek için 250 milyar dolar, işgücüne yeni katılan 700 bin kişiye iş bulabilmek için 35 milyar dolar ve tarımdan kopacak 10 milyon kişiye iş bulabilmenin de 500 milyar dolarlık yatırım gerektirdiğini söyledi. Yani TOBB'nin hesaplarına göre, Türkiye'de 15 milyon 700 bin rakamıyla ifade edilen işsizlik probleminin çözümü için 785 milyar dolarlık bir yatırım gerekiyor.Bu rakamın doğru olduğunu kabul edersek -ki bir araştırmanın neticesidir- bu yatırımın kaynağının da bulunması gerekiyor.Peki, 400 milyar doların üzerinde borcu olan, IMF tavsiyeleriyle borcu borçla ödeme dışında bir projesi olmayan, topladığı vergiler bu borçların faizini bile karşılayamayan bir ülkenin böyle bir kaynağı bulabilmesi mümkün mü?IMF dışında bir proje ortaya koyulmadığı müddetçe zor ve de imkansız. Dolayısıyla bu gidişatla, siyasilerimizin en büyük problem olarak ifade ettiği işsizlik probleminin çözülmesi mümkün değil.Zira sadece işsiz olanların değil, çalışan kesimin de emeğinin karşılığını alamadığından dolayı duyduğu memnuniyetsizliği basınımızda yayınlanan haberlerden hepimiz biliyoruz.Çözümden önce şu teşhisi yapmalıyız: Bugün ülkemizde ve de dünyanın bir çok yerinde, hatta ABD, Almanya gibi gelişmiş ülkelerde mevcut işsizlik problemi kapitalist ekonominin çözemediği, normal karşıladığı bir sorundur.Kapitalist ekonomilerde temel hata, daha ekonominin tanımında başlamaktadır. Ekonomiyi "Sınırlı olan kaynaklarla sınırsız ihtiyaçları karşılamak" olarak tarif eder kapitalist anlayış. Kaynaklar sınırlı, ihtiyaçlar da sınırsız olunca ekonomi yönetimi ve güç sahibi olanlar, bu sınırlı kaynakların kendi kontrollerinde olmasını ister.Bu ekonomi mantığı sebebiyle kapitalist ekonomilerde işçi, memur, emekli maaşları minimumda tutulur, talep daraltılmak istenir, para piyasadan alınır belirli ellerde stoklanır, nüfus planlamasına gidilir. Bütün bu benzeri adımlarda yapılmak istenen, sınırlı kaynağı paylaşanların sayısını azaltmak, kaynakların tükenmesini engellemektir.Neticede BM'nin 2005 raporunda ifade edilen "Üretimin yüzde 80'ini gelişmiş ülkelerde yaşayan 1 milyar insan, yüzde 20'sini ise gelişmekte olan ülkelerde yaşayan 5 milyar insan paylaşıyor" gerçeğiyle karşılaşırız.Azınlık bir kesim kaynakları durmadan stoklarken, diğer insanlarının çoğunun aç ve sefil bir şekilde yaşadığını görürüz.Bu kapitalist ekonominin olmazsa olmaz bir sonucudur, bu mantıkla başka bir neticenin çıkması da mümkün değildir.Çağın bilge insanı Prof. Dr. Haydar Baş Bey'in Milli Ekonomi Modeli ise bu yanlış anlayışı tarihin çöplüğüne gömmüştür.Milli Ekonomi Modeli'nin ekonomiye bakışı çok farklıdır. Model, kaynakların sınırsız, ihtiyaçların ise sınırlı olduğunu vurgulayarak kapitalist mantığın temelinden yanlış olduğunu ortaya koyar.Gerçekten de mantıklı bir şekilde düşündüğünüzde, insanın yediği, içtiği, giydiği...sınırlıdır. Bu ve benzeri ihtiyaçlarını karşılayabileceği o kadar kaynak var ki. Bu her insan için geçerli. Enerji kaynaklarının biteceğini söylüyorlar. Bütün kaynaklar bitse, bitmesi mümkün olmayan güneş, dalga, rüzgar gibi enerji kaynakları var ki, bunlar bittiğinde zaten enerjiye de pek ihtiyacımız olmayacak.Yani mantıken, ilmen, ahlaken... hangi açıdan değerlendirirseniz değerlendirin kapitalist ekonominin temeli yanlış. Temelinden yanlış olan bir bakışın doğal olarak insanların problemlerini çözmesini beklemek de zaten yanlıştır.Bu önemli bilgilerden sonra, şimdi gelelim işsizlik probleminin çözümüne ve gerekli kaynağın nasıl temin edileceğine.Milli Ekonomi Modeli'nde devlet güçlüdür ve vatandaşının ihtiyaçlarını karşılama noktasında sınırsız kaynaklara sahiptir.Modelde devletin gelirleri, 3 katrilyon dolarlık yer altı yerüstü kaynaklarının devlet- millet ortaklıyla işletilmesi, senyoraj geliri ve vergi gelirleri olarak ifade edilmektedir.Yer altı kaynakları ve vergi bir tarafa, beni en çok heyecanlandıran gelir senyoraj geliri. Bu gerçekten tarihi ve orijinal bir buluş. Para denilen kavram ilk defa Prof. Dr. Haydar Baş'la gerçek anlamına kavuşuyor.Sayın Baş, paraya iki yeni tanım daha getiriyor: 1) Para, emeğin ve üretimin karşılığıdır. 2-Para, tahrik unsurudur. (Mübadele ve tasarruf aracı olduğu zaten eski ekonomilerde ifade ediliyor)Tahrik unsuru olan para, üretim ve tüketim konusunda insanların gizli ve gerçekleştiremedikleri niyetlerini açığa çıkarır. Mesela, araba üretme kabiliyeti ve bilgisi olan bir vatandaş, gerekli tesisin kurulması için devlete gelecek. Devlet de emisyonu genişleterek, yani para basarak o vatandaşın isteğini karşılayacak. Başlangıçta belki o paranın karşılığı yok ama, çok kısa bir zaman sonra o karşılıksız gibi görünen paranın karşılığında bir tesis, binlerce çalışan insanın emeği ve her şeyden önemlisi ürün yani araba ortaya çıkacak.Bu sadece bir misal bu misali tekstile, tarıma, inşaata, eğitime...kısaca bütün sektörlere genişlet. Karşımıza bir üretim seferberliği, sürekli büyüme ve konumuz olan tam istihdam çıkacaktır.Sayın Hisarcıklıoğlu'nun aradığı ve ifade ettiği 785 milyar dolarlık yatırım ve de bunun kaynağı ancak böyle temin edilebilir. İşsizlik probleminin çözümü de burada yatmaktadır.Milli Ekonomi Modeli'nin tüketim yanlı bir model olduğunu da hatırlatırsak, sosyal devlet projeleriyle tüketicinin, yani işçinin, memurun, emeklinin, esnafın, çiftçinin desteklendiğini tekrar ifade edersek, üretilen malların pazar sorunu da olmayacaktır.Milli Ekonomi Modeli, insan merkezli bütüncül bir model olduğundan dolayı bütün problemleri eş zamanlı olarak çözebilme kabiliyetine sahiptir.Mükemmel bir buluş. Sahibini yeniden tebrik ediyoruz.