“4 parça”da Kürdistan’a doğru

Kuzey Irak’taki bölgesel Kürt Yönetimi Başkanı Mesut Barzani, evelemeden gevelemeden büyük bir rahatlıkla nihayet ağzındaki baklayı çıkardı. Ve de şıp diye, söyleyiverdi. “Kürt ulusu, gün gelecek birleşecek ve kendi kaderini tayin edecek, bu gerçek göz ardı edilemez. Fars, Arap, Türk uluslarından bir eksiğimiz yoktur.” Yani? Ne yani, yanisi şu… Çok açık bir biçimde “Arap Baharı”nda pek de sesi çıkmayan pusuya yatmış olarak, bir zamanlama bekleyen Barzani, Irak Kürdistan’ı dışındaki Suriye’deki, İran’daki ve Türkiye’deki “Kürt etnik gruplarına seslendi, işi de öyle bir raddeye getirdi ki “Bir an evvel herkes kendi Kürdistan’ını kursun” u demek istedi. Bir Noel Baba edasıyla “Herkes bir müjdeyi bekliyor. Bu müjde her an da açıklanabilir” ifadesini kullanmaktan da geri durmadı. Zaten bekleniyordu. Bu yeni bir şey mi? Hayır. Şimdilerde, son kitabı “Geleceği Kurgulamak“(Making the Future) kitabıyla Neoconları ve Liberalleri sert bir dille eleştiren ABD’li ünlü muhalif düşünür ve dilbilimci Noam Chomsky bundan tam 10 yıl önce 15 Şubat 2002 tarihinde “Diyarbakır Demokrasi Platformu” tarafından Diyarbakır’da organize edilen bir konferansta bugünlerin müjde(!)’sini vermişti. 10 yıl sonraki Mesut Barzani’nin konuşmasına hatta tamı tamına benzer bir biçimde Kuzey Irak oluşumunu, bu oluşumun bölgede günümüzlerde oluşabilecek yapılanmayı Osmanlı Devletini örnek göstererek aşağıdaki biçimde ifade etmişti:
“Osmanlı İmparatorluğunda yanlış olan pek çok şey vardı, fakat bazı şeyler temelde doğruydu esas olarak, bir çerçeve içinde bölgesel özerklik ve bağımsızlığa oldukça ileri düzeyde yer bırakılmıştı.(…) Osmanlı imparatorluğunun olumlu yanlarının bir şekilde muhtemelen yeniden inşa edilmesi gerekiyor. Gelişeceğini umut ettiğim bu tür çerçeve içinde özerk bir Kürdistan’ın kurulması beklenebilir. Özerk bir Kürdistan bölgede yaşayan Kürtleri, bölgede on milyonlarca Kürdü, özyönetime dayalı, özerk, kültürel olarak bağımsız, politik bakımdan aktif bir bölge içinde bir araya getirebilir. Ve bu bölge-umulur ki- birbirleriyle dost ve işbirliği içindeki ulusal, etnik ve kültürel grupların oluşturduğu daha geniş bir federasyonun bir parçası olabilir.”1
Sanırım sizler de 10 yıl sonra Noam Chomsky’nin Kürdistan ile ilgili öngörülerini doğru olduğunu görüyorsunuzdur. Burada unutmamak gerekir, Noam Chomsky, 11 Eylül saldırılarından hemen sonra yayınlamış olduğu “Amerikan Müdahaleciliği” adlı kitabında, ülkemizde bölücülük yaptığı iddiasıyla Devlet Güvenlik Mahkemesinde yargılanmıştı. Kısa bir süre sonra AB uyum yasalarına takaddüm bir devrede berat etmişti. Önemli bir ayrıntı, Diyarbakır’da yapmış olduğu söz konusu konuşmada Kemalist ulus-devlet modelini hedef tahtasının tam merkezine oturtmuştu. Temel’in dediği gibi, peki şimdi n’oldi? Üzülerek ifade etmek gerekir ki, bütün dedikleri bir bir gerçekleşti. Bir başka ayrıntı ise kapalı kapılardan su yüzüne çıkmağa başlamıştır. O da Kuzey Irak’ın Türkiye ile federatif bir yapıya büründürülmesidir ki, şimdilik o kotarılmaktadır. Ama önce, Türkiye’nin katkıları ve Çekiç Güç harekâtıyla Kuzey Irak nasıl güçlendirildiyse, Suriye Kürdistan’ı da AKP iktidarı marifetiyle güçlendirilecek ve Suriye Kürdistan’ı kurdurulacak ve Türkiye’nin 4 Parçada Birleşik Kürdistan’la Ortadoğu ile irtibatı kesilecektir. Daha önce Türkiye Cumhuriyetinin Türk Dünyasıyla irtibatı Ermenistan ile nasıl kesildiyse, şimdi de durum bundan farklı değildir, her şey daha iyi anlaşılıyor öyle değil mi? Sevgili okurlar.
1- Noam Chomsky, 11 Eylül ve Sonrası Dünya Nereye Gidiyor?, Aram Yayımcılık, İstanbul, 2002, ss. 201-202