Ağaç soyunu iyileştirmek

Ormanda en önemli birer üretim aracı olan ağaçların verim gücü, onların genetik yetenekleri ile sınırlıdır. Ağaçların bu yeteneği, seleksiyon, adaptasyon, mutasyon ve melezleme yolları ile belli bir düzeyde arttırılabilmektedir. Ayrıca ağaçlara özel bir bakım uygulayarak, genetik yeteneklerinin üst sınırına kadar ortalama %25 düzeyinde verimin arttırılabileceği ileri sürülmüştür. Genetik yetenekler, dış ortama dayanıklı ve güneş enerjisinden daha çok yararlanacak biçiminde geliştirilebilirse, verim gücü daha yüksek ağaçların elde edilebileceği söylenmektedir.

Ağaç soyunun iyileştirilmesi sonucu, odunun özgül ağılığı ve traheit uzunluğu değiştirilebilmekte ve niteliği daha üstün hale getirilebilmektedir. Ağaç soyunun iyileştirilmesi yoluyla elde edilen üstün nitelikli tohumların kullanılması da ağaçlandırma maliyetini %1 kadar arttırdığı söylenmektedir.

Sosyo-ekonomik konumu iyileştirmek

Ormandaki ham üretimin tüketilebilmesi için, hasat edilmesi, işlenmesi, taşınması ve pazarlanması gerekir. Bu aşamalardan geçen ham ürün, aynı zamanda bir katma değer kazanır. Ham ürünün ormandaki değerine, tarife bedeli denilmektedir. Bu değer, ürünün pazardaki satış fiyatından hasat-taşıma-işleme ve idari giderler ile elde edilen kar çıkarıldıktan sonra, kalan değere eşittir. Tarife bedeli, ormanın sosyo-ekonomik konumuna, ürünlerin pazarlama yöntemlerine ve alt yapı yarımlarına göre, farklılık gösterebilmektedir. Bir ormanın üretim değeri ise, ondan elde edilen ürünün miktarı ve çeşitleri ile onun sosyo-ekonomik konumuna bağlı olarak oldukça değişmektedir. Ormanın yöneticisi, kıymetli ürün çeşitlerini üretip, giderleri azaltarak, ormanın üretim değerini önemli ölçüde arttırabilir.

Pazarlama Yöntemleri: Ormandaki ham ürünün tarife bedeli, ürünün pazardaki fiyatı ne kadar yüksek ve bundan çıkarılan miktar ne kadar düşük olursa, o kadar yüksek çıkar. Orman ürünleri, yapı ve kalite açısından çok çeşitli olup, bunların değerleri de birbirinden çok farklılık gösterir. Üstün nitelikli ürünler, yapı ve kalitelerine göre, ne kadar iyi bir şekilde sınıflandırılabilirse, o kadar yüksek fiyatlarla satılabilir. Ancak orman ürünleri dış etkilerden kolayca zarar görebildiği için, kolayca da değer kaybına uğrayabilir. Bu nedenle ürün, ormandaki niteliği değişmeden, en kısa sürede pazara ulaştırılması halinde, yüksek fiyata alıcı bulabilmektedir. Pazar fiyatı, pazardaki arz ve talebin durumuna göre de çok farklı olabilir. Orman yöneticisi, ürünlerini zamanında pazara çıkarır ve en uygun alıcıyı bulursa, tarife bedelini ve ormanın üretim değerini de o ölçüde yükseltebilir. 

Orman ürünlerinin maliyetini düşürerek de tarife bedeli yükseltilebilir. Bu maliyet içerisinde, hasat-taşıma-işleme-depolama giderleri ile idari giderler bulunmaktadır. Büyük bir yekûn tutan bu giderlerin belli bir ölçüde azaltılması, ancak akıllı bir yönetimle mümkün olabilir. Orman ürünlerinin üretimi ve pazarlanması işi, büyük ölçüde Orman Genel Müdürlüğü (OGM) tarafından yerine getirilmektedir. Ancak yasal yükümlülükleri nedeni ile ürettiği ürünleri düşük tarife bedeli ile satmak zorunda kalmakta ve bu yüzden de kazancı düşük olmaktadır. OGM ayrıca, devlet işletmeciliği nedeni ile ürettiği ürünün niteliğini yeterince koruyamamakta ve ürünün maliyetini de pek düşürememektedir. Bu durumun, orman işletmelerinin teknik olanaklardan ve iyi bir iş düzeninden yoksun olmalarından kaynaklandığı söylenebilir. Yine de orman teşkilatımız, bütün bu eksiklikleri giderebilecek güçte ve yapıdadır.