Sosyo-ekonomik konumu iyileştirmek

Altyapı Yatırımları: Sosyo-ekonomik konumu iyileştirmede, altyapı tesislerinin önemli bir katkısı olduğu bilinmektedir. Tarife bedelini önemli ölçüde arttıran altyapı yatırımları; yol ve taşıma tesisleri, yükleme yeri (rampa), depo, işçi barınakları, ürünü koruma ve işleme tesisleri, orman hizmetlerini değerlendirme tesisleri gibi yatırımlardır. Bu tesisler, ormana ulaşımı, taşıma işlerini, ürünün niteliğinin ve değerinin korunmasını, işgücü yaratılmasını ve orman hizmetlerini değerlendirmeyi önemli derecede kolaylaştırır. Bu sayede ormanın sosyo-ekonomik konumu iyileşir, ürünün maliyeti oldukça düşer ve böylece tarife bedeli de artmış olur.

Altyapı yatırımları, orman işletmesinin giderlerini önemli miktarda arttırmaktadır.  Bu nedenle, işletmeyi zarara uğratmamak için, ormanın işletilmesinin başarılı bir şekilde yürütülüp yürütülemeyeceği ve yapılabilirliğinin olup olmadığı üzerinde iyice düşünülmesi gerekmektedir. Gerekirse işleri aksatmayacak şekilde, bazı altyapı yatırımlarından vazgeçilebilir. Orman idaresi, alt yapı yatırımlarının bir amaç olmadığının, yalnızca orman arazisinin rantını ve üretimin değerini arttıran bir araç olduğunun bilincinde olmalıdır. Ormanda üretimi arttırmak için, yeterli bir teknoloji ile yoğun bir işletmecilik yapılırsa, yükselen arazi rantından da gereğince yararlanılmış olur. 

Burada yoğun bir işletmecilikle kastedilen, ormanda arazinin durumuna göre, ağaçlandırma, gençleştirme, meşcere bakımı, koruma önlemleri, toprağın ve ağaç türünün iyileştirilmesi ve optimum bir dikim yöntemi uygulama gibi faaliyetlerdir. Bu faaliyetler sonunda, birim alandan elde edilecek ürün miktarı da artmış olacaktır. Bu ürünün, gerekli pazarlama önlemleri alınarak, en iyi koşullarda değerlendirilmesi ile de ormana yapılan yatırım giderlerinin kısa süre içerisinde geri alınması mümkündür. Bir bütün, bir sistem olarak düşünülen orman işletmesi; üretim, yetiştirme, işleme, fabrikasyon ve pazarlama aşamalarından oluşmaktadır. Bu aşamalar da birbirine bağlı ve etkileşim içindedir. İşte bu aşamalarda ortaya çıkan dar boğazlar, altyapı yatırımları sayesinde kolayca giderilebilmektedir. 

Memleketimizde 1940 yıllarına kadar, içerisinde büyük miktarda birikmiş serveti bulunan ve pazara yakın olan bazı ormanlarımızdaki serveti alabilmek için, özel şirketler tarafından bazı altyapı yatırımları yapılmıştır. Orman Genel Müdürlüğü (OGM) de 1937 yılında kurulduktan sonra, yurt düzeyinde yeterli sayıda orman işletmesi kurarak, on yıl gibi kısa bir sürede tüm ormanlarımızı işletmeye açmış ve 1970 yılına kadar 73 bin km orman yolu yapmayı başarmıştır. Tabi, OGM tüm bu yatırım ve idare giderlerini de ormanda birikmiş olan ağaç servetinin değerlendirilmesi ile karşılamıştır. Bütün bu çabalara karşın, işletmeye açılan ormanlarda üretimi arttırıcı pek bir gayret sarf edilmemiştir. Aksine, artan giderleri ve orman ürünleri talebini karşılamak için, orman işletmeleri tarafından birçok ormanda bilim ve tekniğe uymayan kesimler yapılmış ve yöre halkının işlediği orman suçlarının çoğalması ile birlikte orman tahribatı da artmıştır. Orman suçlarının artmasını, üretimi arttırma amacıyla yapılan altyapı yatırımlarının, aynı zamanda orman suçu işlemeyi de kolaylaştırmasına bağlayabiliriz. Tabi bu durum üretim düşüşüne ve bir kısım ormanların yok olmasına neden olmuştur. 

Memleketimizde özellikle son 30 yıldır uygulanan gayri milli ve yanlış politikalar yüzünden, köyünde geçinemeyen orman köylüleri köylerini terk ederek, büyük şehirlere göçmüşlerdir. Bu göç, orman suçlarının nispeten azalmasına ve ormandan açılıp terk edilen tarlaların yeniden ormanlaşmasına neden olmuştur. Bu durumun, orman alanlarının genişlemesine olumlu etki ettiği söylenebilir. Buna karşın, ormandaki üretim faaliyetlerinde istihdam eksikliği ortaya çıkmıştır. Söz konusu göç ile artan nüfuslar yüzünden de şehirlerimizde birçok çözümsüz problemlerle karşı karşıya gelinmiştir. Çeşitli orman suçlarının nispeten azalmasına karşın, bu defa da son yıllarda orman yangınları, madencilik, yanlış turizm faaliyetleri ve çeşitli inşaat alanlarına yapılan yanlış rantsal tahsisler yüzünden de orman alanları daralmakta, bir kısım ormanlar yok olmakta ve orman ürünlerinin üretimi önemli miktarda düşmektedir. Yapılan ağaçlandırmalarla üretim düşüşü karşılanmaya çalışılsa da ormanın oluşumu çok uzun yıllar gerektirdiği için, bu düşüş durdurulamamaktadır. Üstelik verimsiz alanlarda yapılan ağaçlandırmaların başarı düzeyi çok düşük olduğundan, üretime katkısı da önemsiz olmaktadır.