Anıtkabirde mescit (I)

Bugüne kadar Atatürk'le ilgili faaliyet gösteren yüzlerce dernek kurulmuş. Bir o kadar da eser yazılmış, konferanslar verilmiş, makaleler, araştırmalar, tezler yazılmış, ekranlarda tartışmalar yapılmıştır. Yapılan çalışmaları takdir etmemiz bazı gerçekleri görmemize engel olmamalıdır.

Maalesef 1938'den bu tarafa yapılan çalışmalarla Mustafa Kemal Atatürk'ün iki kesim tarafından istismar edilmesinin önüne geçilememiştir.

Bunlardan İslam'la problemli olanlar, kendileriyle kavga edenler, gerekçelerini oluşturarak kendilerine sığınacak gölgelik yapmak için Atatürk'ü istismar etmişlerdir. Hatta biraz daha ileri giderek düşüncelerinin mutlak doğruymuş gibi topluma dayatarak gerçek Müslümanları Atatürk'ten soğutmuşlardır. Bu anlayıştan istifade eden, bunu fırsat bilen emperyalizm, toplumun ikiye bölünmesini, kardeşin kardeşi öldürmesini sağlamıştır.

Bunlardan bir diğeri ise İslam'ı kullanarak Atatürk'ü istismar etmiştir. Bunu istiklal mücadelesinde İngiliz'in, Fransız'ın, Yunan'ın safında, çözümü bu devletlere sığınmak olarak gören sarığı, cübbesi, sakalı Ebu Cehile benzeyen hocalar, Osmanlı paşası Atatürk'ü dinsiz, soyu sopu belli olmayan olarak göstermek için çok büyük uğraş göstermişlerdir. Bugün ise bu hoca kılıklıların varisleri aynı şeyi yapmaya çalışıyorlar. Bunlar ne İslam'da samimiler ne de T.C. Devletinde.    

Bir de buna Türk aydınının hazırcı, tembel ve konjonktürel düşünce yapısı eklenince, T.C. Devletinin kurucusu ve kuruluş felsefesi günümüze geliştirilerek doğru olarak aktarılması da mümkün olmamıştır.

"Ne mutlu Türküm diyene" Müslüman olmayanların dışında kalan bütün Müslüman halklar, T.C. Devletinin eşit ve ortak kurucusudur. Adı da Türk Milletidir. Türk milletinin içerisinde barındırdığı bütün farklılık ve renkler Türk milletinin zenginliğidir. Müslüman olmayanlara ülke içerisinde azınlık, topraklarımızda gözü olanlara ise düşman diyoruz. Bu ortak paydadan yürümek yerine ifadeye takla attırarak buradan bir mikro milliyetçilik, şovenizm, kavmiyetçilik çıkarmak Atatürk'ü tersinden okumak bile değildir.

O halde "Ne mutlu Türküm diyene" ifadesinin doğru anlaşılıp günümüze taşınması birliğimizin çimentosu olurken, zorlama yorumlarla ifadeyi mecrasından koparırsanız o zaman da parçalanmamızın temel unsuru haline dönüşür.

Atatürk'ün savaştan çıkar çıkmaz yerli, özgün ve milli (bize has ama evrensel değerler barındıran) ekonomi modeli arayışına girmesi, Tam bağımsız Türk devletinin ancak bu şekilde yaşayabileceğini öngördüğü içindi. Türk milletini bölgesinde lider dünyada örnek yapacak milli ekonomi modelini inşa etmek için çok caba sarf etmişti.

O'nu doğru anlayıp çağımıza geliştirerek aktarmak yerine Türk aydını özgün düşünme melekesini kaybettiği için kolayı tercih ederek, Atatürk'ün iktisat anlayışını bir kısım aydın sosyalizme, diğer kısım aydın ise kapitalizme ve karma ekonomiye evirdi.  Oysa Atatürk Sosyalizmin-Komünizmin uzun yaşamayacağını ve ülkemiz gerçekleriyle örtüşmediğini, Kapitalizmin ise iktisat felsefesinde savaş ve ülkeleri işgal edip sömürmek olduğunu biliyordu. Sağ-Sol ayrımını doğru bulmamakla beraber ayırt etmeden soruyorum aydınımızın, siyasilerimizin kafasında uygulandığı ülkelerde vatandaşlarına ekonomik bağımsızlık sağlayamamış modası geçmiş, işlevi çalışmayan kitlelere mutluluk getirmeyen iki temel ekonomi modelinden başka özgün sistemleşmiş çözümü var mı? 

Bunlar gözlerini yumup işlerine gelen Atatürk'ü hayal edip çağımıza taşıdılar. Gerçek Atatürk'ün kim olduğunu merak bile etmediler. Çünkü onlar kendilerini Atatürk gibi görmek istemediler ve kendi menfaatlerini koruyup kollayan Atatürk'ü ürettiler. Kendi yanlışlarının vücut bulduğu kişiyi oluşturdular.

Atatürk'ü gözü gören âmâlardan kurtaran, her şeyden önce de kendini Atatürk olarak görebilen, Atatürk'ü yaşayan, bütün oyunları ters düz eden bir insan çıktı ve "Hoş Geldin Atatürk" dedi. Öyle bir ışık tuttu ki tarihe, karanlık yerini aydınlığa terk ederek aydınlık Türkiye'sinin önünü açtı ve Atatürk'ü çağımıza taşıyarak bizim ve dünyanın birikmiş sorunlarının çözümünün de merkezine oturttu.

Bu insan zor gelir, zor yetişir. Bu insanın kumaşı, aklı, aşkı, gönlü, ufku, hayata bakışı, öngörüsü, öz güven ve özgün yaklaşımı hiçbir kimseye benzemez mukayese de kabul etmez. (Devam edecek)...