Derin, sessiz bir mutabakat

Bundan iki hafta evvel bir istihbarat raporu yayınlandı. Rapor deyim yerindeyse PKK'yı bir samimiyet testine tabii tutarak, masaya oturmanın 12 koşulunu öngörüyor. Genel anlamda, raporda yer alan çerçeve, PKK'ya hitaben şuydu:

"Yurtdışındaki faaliyetlerinize son verin, silahları bıraktığınıza ilişkin bizde kesin kanaat oluşturun."

Rapor yalanlanmadı. İşte yalanlanmayan bu çalışmanın ardından iki hafta sonra PKK mesajını, isterseniz cevap diyelim açık ve net veriyor.

"Silahlara elveda diyorum. Hatta ismimi dahi değiştiriyorum. Kısaca pazarlığa oturmayı hakedecek bir kimliğe bürünüyorum." Bir başka ifadeyle "elinizdekini gördüm, siyasallaşıyorum."

11 Eylül'den PKK postu

11 Eylül gerçekten de bir Milad. Terörün bir kılıf olarak kullanılarak gizli stratejilerin, gizli hedeflerin hayata geçirildiği bir milad. Öyle bir kavrama dönüştü ki 11 Eylül, Washington bir şey için terör diyorsa, sizin tek çareniz, başınızı sallamaktan ibaret. İşte PKK içinde aynı kart oynanıyor.

Deniliyor ki "ABD teröre karşı o nedenle PKK artık yaşayamaz. PKK'nın değişiminin nedeni bu. Hatta fırsatı kaçırmayalım."

Şimdi Ankara'da birileri ya bu oyunu görmediği için ya da işine öyle geldiği, kalbinden geçenleri hayata geçirme imkânı bulduğu için, oyunun gönüllü oyuncuları haline geliyor.

Kötü aktörler bir medyatik gerekçe ele geçirmiş oluyorlar. "Bakınız dünyada terör bitiyor. PKK'da bundan nasibini alıyor".

Keşke öyle olsa... PKK'nın samimiyet testi sınavındaki cevaplar hanesinde bir karşı sorusu, bir karşı duruşu da var. Koşullarınızı kabul ediyorum. Ama siz de benim koşullarımı kabul edeceksiniz. Aksi taktirde silahlara veda sadece Yılmaz Güney'in bir film adı olarak kalır.

Yani PKK silahları şartlı olarak bırakıyor. Siyasallaşmanın şartı olarak...

Terör ve 11 Eylül PKK içinde bir milad. Ancak önceden planlanmış, istenen sürecin sonucu bir milad...

Stratejik değişimin finalindeyiz

Türkiye'nin dış politikasında son derece ilginç şeyler oluyor. Kökleşmiş, uğruna savaş verilen geleneksel bakış açıları köpük köpük eriyor. İşte Kıbrıs... 1983 yılında ilan edilen KKTC'den vazgeçiliyor. Federal bir yapı altında çözüme doğru adım adım ilerleniyor.

Oysa daha dün Başbakan Ecevit "Kıbrıs'ta federasyon Güney'in Kuzey'i ele geçirmesidir" dememiş miydi?

Kıbrıs'ı geçelim Lozan'a bakalım. Lozan'a göre azınlık kabul edilen Musevi, Rum ve Yahudi'lerin dışında Süryanileri de bu statüye sokacak yasa değişikliği, Bakanlar Kurulu'nun önünde imza bekliyor. Lozan sessiz ve derinden değişiyor. Delinen Lozan'ın içinden Süryanilerden, başka acaba kimler girecek?

Örnekleri çoğaltabiliriz. Ama bu iki yeni yaklaşım dahi kaygıları artırmaya yetiyor. PKK meselesi de sakın bu yeni üsluptan ve de içerikten nasibini almaya hazırlanıyor olmasın.

ABmatik her şeyi temizler mi?

ABD terör gerekçesiyle dünyaya nizamat veriyor. Avrupa ise "AB süreciyle" aynı şeyleri bize yıllardır uyguluyor. Üstelik dozu gittikçe de artırarak...

AB hokus pokusu değen herşey, bir anda en stratejik meselede olsa tuzla buz oluyor, eriyor. Bildiğim kadarıyla Gizli Anayasa'da Avrupa Birliği ile ilgili iki madde var. Avrupa çağdaşlaşmanın bir gereği olarak görülüyor ve deniliyor ki MASK'ta "AB bizim için hala bir hedef olmaya devam ediyor"...

Doğrusu 2002'de çağdaşlaşmanın AB ile sınırlı olmadığını, olamayacağını söylemek hiç yanlış olmaz. Çağdaşlaşmayı, modernleşmeyi nasıl tek bir adreste arayabiliriz? Ve de çağdaş olmayı tartışmaya açmadan...

Kaldı ki AB üsreci bizim için çağdaşlaşmanın değil, tükenişin adı olmaya başladı.

PKK'nın siyasallaşma sürecine, AB kılıfıyla evet mi demek zorunda kalacağız. Ve başka bir soru;

Tersine işleyen kum saatinin akışının vebali, siyasetçilerle sınırlı mı kalacak? AB adını tükenmiş siyasi gelecekleri için, bir can simidi gibi görenler olabilir. Ama ya Türkiye'nin geleceği?

Türkiye'nin geleceği ne olacak?

İşte bu soru herkesi derin bir düşünceye sevketmeli. PKK'nın siyasallaşma talebine gelen ilk tepkilere bir bakın. Ya bir suskunluk, ya da göstermelik rutin açıklamalar. Kelimelerin derininde ise teklifi normalleştirmeye yarayacak bir sürecin izleri var.

15 gün önce açıklanan 12 maddelik istihbarat raporu açıklanmalı. Mutlaka adresi, kimler tarafından hazırlandığı ve servise konulduğu kamuoyuyla paylaşılmalı. Çünkü her şey bu rapordan sonra başladı. Kürtçe eğitim talepleri de, Kapıkule'den gelecek 1000 PKK otobüsü de ve nihayet bu son teklifte...

Nereye gidiyoruz? Bu milletin bilmeye, öğrenmeye hakkı var. 150 milyar $ ve 30.000 şehitin ardından ne oluyor sorusunun cevabını, Türkiye içtenlikle öğrenmeli.

Derin ve gizli bir mutabakatın izleri midir bu gelişmeler. Yoksa yine başrolü malum siyasetçilerin oynadığı, yeni bir tezgahla mı karşı karşıyayız?