Edirne sokakları…

Güzelim Edirne…

Tarihe tanıklık etmiş, Mimar Sinan'ın eserleri ile süslenmiş, ustalık eseri Selimiye'nin yer aldığı serhat kenti… Yine yolumuz düştü, yine çeşmesinden suyunu içtik, ünlü ciğerini yedik, havasını soluduk…

Şimdi hakkını ödememiz lazım.  

Biz ancak yazdığımız satırlarla gönül borcumuzu ödeyebiliriz. 

Bir kez daha gördük ki, Edirne'nin Bursa'dan, Bursa'nın Edirne'den pek farkı yok… İkisi de ihmal edilmişlik ve hak edilmemişlik konusunda birbirine benziyor.  Birisi iktidar partisinin diğeri ana muhalefetin sahip olduğu belediyelere sahip. İkisi de çok katlı bina müteahhitlerinin elinden kurtulmak için debelenen eski kentler…

Ha Bursa'nın kiremitçi mahallesine dikilmiş kazıklar, ha Edirne Kale içinde ki tarihi binaların yanında uzanmış gecekondu apartmanlar… Tarihi koruyamamak, tarihi yapıları ihmal etmek, taş yığını, tahta yığını diyerek yıkılmasını teşvik etmek acaba bizim kaderimiz midir? 

Bu gidişimizde yeni kurtarılmış ve hizmete sunulmuş eski bir konağı geziyoruz.  Dışı şaşırttığı gibi, içi de şaşırtıyor bizi… Mezbeleliklerin arasında bir "Mücevher…"  Uzun uzun sohbet ediyoruz. Konağın katlarını gezdiriyor. Her oda oya gibi işlenmiş tavanları, vitrayları, avizeleri, duvar Niş'leri ile etkiliyor bizi.  Yamuk binayı düzeltip yeniden hayata kavuşturmuş. İçinde gezmeye kıyamıyorsunuz. Şimdi otel olarak hizmet vermeye hazırlanıyor. 

***

Fakat bir gerçek var.  Kim gelirde bu binada kalır ki? Kim pencereyi açtığında içeri dolan kirli havayı, penceresinden baktığında etraftaki mezbele görüntüsünü, Selimiye'yi kapatan apartmanların soluk siluetlerini seyretmek ister ki?

"Keşke" diyorum, "Bu kadar parayı buraya harcayacağına Bitlis'te bir konağı onarıp hizmete açsaydın…" 

Samimi ikrarım bu.  Memleketinde böyle bir eser yapsaydı el üstünde tutarlardı. Elinde üç tane daha konak varmış. Aldığına alacağına pişman. Çünkü Edirneliler henüz Kale içinin kıymetini anlayamamışlar. Oradaki binaları onarmaya vatandaşın gücünün yetmesini beklemek saf dillilik olur. 

Görüntüyü bozan binaları yıkmak, yıllar önce Bursa'da başlatılan Hanlar bölgesini kurtarma projesi gibi bir projeyi başlatmayı gerektiriyor. Kötü sokaklardan geçerek Meriç ve Arda'ya iniyoruz.  Nehrin yatağı susuz, her tarafı sazlar bürümüş. Birikmiş toprak temizlenmediği için belli ki ilk yağmurda yine taşkınlar olacak. 

Yeni bir şey gözümüze çarpmıyor. 

Av köşkünün bulunduğu piknik alanında yine Arıların hükümranlığı sürüyor.  Köşk dediğimiz şey 10 metrekare bile değil. Ama millet merak ediyor işte…

Edirne'nin savunmasında önemli yeri olan Tabyalar ve Balkan şehitliği yıllardır onarım bahanesi ile kapalı. Tabyalardan şehrin çok güzel bir manzarası var oysaki… Pişman oluyorum üç yıl önce her ikisinin acıklı durumlarını yazıp yayınladığım ve onarıma alınmasına belki de sebep teşkil ettiğim için…

***

Çok fazla bir şey yazmayacağım. 

Ancak üç yıl sonra gezdiğim iki şehir de hak ettiği hizmeti alamamış. Kötü yönetiliyor havası veriyor.  İhmal edilmişlik hissi veriyor. 

Yabancı ülkelerdeki kent ve kasabalardan örnekler de vermeyeceğim. 

Selimiye'nin halılarının altını görmedim ama kesif bir kötü koku vardı. Sabahın ilk saatleri olmasına rağmen. Acaba rutubet miydi?  Peki ya ayağımın altında hissettiğim kamburluklar? 

Bilemiyorum. Ama Selimiye bile eski Selimiye değildi…