Kağıt ve kalem iki güzel arkadaştır bazıları için? Kalemle kağıda dertler dökülür, kimseye söyleyemediklerinizi kaleminizle kağıda dökersiniz. Böylece biraz olsun rahatlama söz konusu olur.Bazıları ruhsal rahatsızlıkların çözümü ve tedavisinde kalemle kağıdın önemli bir yeri olduğunu düşünürler. Dertlerimizi kalemle kağıda dökmek bir tür rahatlama sağlasa da sevgiyle bakan, şefkatle konuşan, gerçekten ilgilenen birinin yerini tutamaz. "En iyi, en güzel ilaç sevgidir" diye bir söz var. Biz bu sözün gerçek olduğuna inanıyoruz.İnsan bazı zamanlarda en yakınına, annesine, babasına, kardeşine derdini açamıyor. "Benim de şöyle bir derdim var. Sen ne dersin?" diyemiyor. Yalnızca Rabbi ile paylaşıyor derdini, O azimüşşan bize şah damarımızda daha yakın değil mi? İnsan Rabbi ile her an konuşabilir, gönlünü O'nun lütfuna, keremine, ihsanına açtığında O'ndan daha yakın bir kimse yoktur. İnsan Kur'an-ı Kerim tilavet ederken de sanki Rabbi ile konuşur. Gah sabredenlerden olur, gah şükredenlerden? Okuduklarının hepsini anlamasa bile ilahi bir hitapla karşı karşıya olduğunun bilincindedir.Sevgiyle bakan bir çift gözün yerini hiçbir şey tutamaz. Ruh sağlığına en iyi gelecek olan bir çift tatlı söz, bir güzel bakıştır belki de. İnsan kendisi ile ilgilenildiğini hissettiği zaman için için sevinir. Çünkü insan her zaman kendine, düşüncelerine, duygularına değer verilmesini ister. Kendisinin meydana getirdiği eserlere de ilgi duyulmasını ve değer verilmesini bekler.Bir müzik eserinde deniyordu ki: "Örselenmiş bir çocukluk, işte benim bütün hikayem". Çocukluk anılarının insanın kişiliğinin şekillenmesinde önemli bir yeri olduğunu biliyoruz. Ruh sağlığımızı koruyabilmek için bugüne ve geleceğe umutla bakmamız, her şeyin çok daha iyi olacağına inanmamız gerekli diye düşünüyoruz.Merhaba sevgili okuyucular yazının mutfağındayız, bir yanımız ağlıyor, bir yanımız gülüyor. Ağlamak da güzel, gülmek de? Duygularımızı sizlerle paylaşmak da? İnsan olmanın sancılarını yaşadığımız bugünlerde yazmanın önemli olduğunu düşünüyoruz.
