Eski dostlar…

Zaman hem her şeyin ilacı hem de yaşanmışlıkları değerlendirme aracı…

Geçtiğimiz hafta gerçek anlamda dağda bayırda birlikte olduğumuz; izci kamplarında buluştuğumuz; birlikte çocuk ve gençlere doğru davranışlar kazandırmaya çalıştığımız eski arkadaşlar ile Balıkesir'de buluştuk. 

Balıkesir Belediye Başkanı Sayın Ahmet Akın ve Altıeylül Belediye başkanı Sayın Hakan Şehirli,  sınırları içinde kalan Konakpınarı Gençlik Merkezi'nde hiçbir eksiğe izin vermeden güzel bir misafirperverlik örneği gösterdiler. Konaklanan yerin doğal güzelliği tam anlamı ile dillere destandı.

*** 

Uzun bir süredir görmediğimiz dost kalanlar ile kucaklaştık, hasret giderdik. Geleceği konuştuk… Aramızdan ayrılmış olanları özlemle andık… 

Nedense o eski yüzlerde bir araya gelmiş olmanın getirdiği bir mutluluk, sevinç ve en önemlisi seslerinde sözcüklere dökülen sevgi tınısı vardı. Her tür toplumda yapılan toplantılarda egolarından sıyrılamayan "ben" diyerek çevresindekileri üzen; otoriteye direnme eğiliminde olan; kural tanımayan; kendilerini öne atarak başöğretmenlik yapmaya ve çevresini etkilemeye çalışan kişi veya guruplar vardır...  Neyse ki biz de bu gibiler pek nadir çıkıyor…  

Bizi asıl üzen bir zamanlar beraber yol yürüdüğümüz eski arkadaşların hiçbir sebep yok iken kendilerini oyun dışı bırakmaları oluyor. Bir insan bir diğerine neden düşman olur? Ya bir açığını veya ayıbını bilenle bir arada olmak istemez, ya da dostluk kavramı menfaat veya ikbale dayandığı ve çıkarlar sona erdiği için görüşmek istemez.  

Son yıllarda gömlek değiştirir gibi kolayca parti değiştirmek, seçildiği partinin oylarını sırf kişisel menfaati zarar görmesin diye mevcuttan vaz geçmek alışıldık bir davranış oldu. Tabii, sonrasında böyle davrananlar bunun bedelini ağır bir biçimde ödüyorlar. En azından toplumdaki saygılarını, arkadaşlarını en önemlisi dostlarını kaybediyorlar. 

*** 

Her ne kadar sıkışınca dudaklarımızdan "eski dost düşman olmaz" nidaları dökülse de durumlar şimdi pek pek öyle olmuyor. Dünya terazisinde ikbal ve maddi menfaatler ağır basınca, diğer uçtaki dostluk yükü havada kalıyor. 

Her zaman dediğimiz bir sözcük var. Hiçbir yapı izcilik gibi bir dostluk ve birliktelik bağını sistematik olarak düzenleyemez. Anılar çocuk ve gençlikte zor koşullarda, çadır arkadaşlığı ile perçinlendiği için; biraz vicdan sahibi olanlar birbirlerini satamazlar. Farklı görüş ve düşüncede olsalar dahi içlerinde birlikte yaşadıkları güzelliklerin özlemi vardır. Yakınlaşmalara neden olur. 

Başından beri söylediğimiz "Doğa aktiviteleri birbirine insanları yakınlaştıran ve birbirlerini tanımalarını, kuvvetli veya zayıf yönlerini öğrenmelerini sağlayan bir araçtır" sözü bugün bile geçerlidir. 

Boşuna demiyorlar, "Bir insanı tanımak istiyorsanız onunla yiyin, için, seyahat edin, yatıya gidin" diye…

Eh, bizler kamp ateşinin başında közlenmiş patatesi bölüşmüş; bir bardak is kokan çayı teneke bardaktan yudumlamış; yağmur yağarken çadır brandasının altına sığınıp sesini dinlemiş; sabahları güneşin doğuşunda kuşları izlemiş; kıyıda denizin dalgalarını saymış; sabah ezanlarında uyanmış; kuş üzümü toplayıp reçel yapmış; kızarmış ekmeğin üzerine yağ sürüp yemiş; bütün bunlarla anılarımızı oluşturmuş bir nesiliz. 

Olmayacak zamanda bu yaşanmışlıklar aklımıza gelir ve bize insan olduğumuzu hatırlatır.  İnsan olduğumuz zamanlarda gerçek dostu hatırlar, yaşadıklarımız için minnettarlık duyarız. 

İnanıyorum ki, sizlerin de gerçek dostlarınız vardır ve benimle ayni duyguları paylaşırsınız.

Ne mutlu birbirini aldatmayan, yalan söylemeyen, ödünç aldığı kitabı iade etmesini bilen, hastalıkta sağlıkta birbirine sahip çıkan, birbirinin kıymetini bilen dostları olanlara ve gerçek dosta inananlara ne mutlu!

… ve çocukların, gençlerin yetiştirilmesine çaba harcayanlara destek vererek onları kucaklayanlara…

Hiç birimiz "Dost"tan uzak kalmayalım…

Dost'suz da kalmayalım…