Fakirlerin elinden alırlar ekmeği ses çıkarınca vururlar tekmeyi

Geçmişe nazaran gıda üretimi kat kat arttı ve çeşitlendi. Normalde açlığın ve fakirliğin azalması, hatta yok olması gerekirdi. Ama tam aksi oluyor. Açlık, fakirlik artıyor ve yaygınlaşıyor.
Bu çelişkinin sebebi zengin, güçlü ve kuvvetlilerin, fakirlerin elinde, avucunda olanı gasp etmesidir. Kelimenin tam anlamıyla dünyada soygun ve sömürü egemen durumdadır. Fakirler bu duruma azıcık sesini yükseltince istikrar bozucu, terörist olarak yaftalanıyorlar.
Bu konuda örnekler çok. Çarpıcı olması bakımından Somali’nin durumuna bir bakalım. Somali’de insanlar açlıktan ölüyor. Sebep kuraklıkmış. Sanki bugüne kadar Somali’de hiç kuraklık olmamış. Somali’de kuraklık iklimin genel halidir. Buna rağmen Somalililer, geçinip gidiyor, açlıktan ölmüyorlardı. Tarım ve hayvancılık yaparak gıda ihtiyacını karşılıyor ve ihracat da yapıyorlardı. Batılılar tarafından tarım ve hayvancılık çökertildi, Somali halkı açlığa mahkûm edildi.                    
Hayvancılık ve balıkçılık önemli bir yer tutuyordu. Öyle ki, Somali, dünyanın önde gelen balık ihracatçısı bir ülke idi. Batılılar, zengin balık sahalarına el koydular. Dahası, Somali kıyılarına zehirli kimyasal ve nükleer atıkları döktüler ve balıkların yaşama imkânını ortadan kaldırdılar. İşte Somalilileri korsanlığa iten sebep de budur. Bir başka deyişle, Somalili korsanlar, geçim kaynakları ellerinden alınan, çocukları aç kalmış babalardır. Korsanlarından biriyle yapılan söyleşide korsan şöyle diyordu: “Yaptığımızın yanlış olduğunun biz de farkındayız. Ama ne yapalım, açlık her şeyden önemli”.
    Korsanlık elbette tasvip edilmez, onaylanmaz, ama insanların niçin korsanlık yaptığını da araştırmak lâzımdır. Korsanların, aldıkları paraları açlık çeken Somali halkına dağıtmaları, dikkat çekici ve üzerinde düşünülmesi gereken bir konudur. Korsanların bu davranışı, onların bunu Somali kıyılarını korumak ve halkın açlıktan ölmesini önlemek için yaptığını gösterir.
    Batılılar, ikiyüzlülüğü, riyakârlığı, yalan ve dolanı Somali’de de sahnelediler. Somalili korsanları en acımasız teröristler olarak dünyaya tanıttı ve mücadele için değişik ülkeden askeri yardım istediler. Türkiye dâhil, birçok ülke korsanlarla mücadele için asker görevlendirdi. Aç bıraktığı insanların başkaldırısını sindirmek için bir yandan asker görevlendirmek, öte yandan yardım kampanyası başlatmak, bir çelişkidir ve tabiri caizse timsah gözyaşı dökmektir.
    Batılıların sergilediği çelişki sadece bu değildir. Batılıların insan hakları savunuculuğuna soyunması da büyük bir çelişkidir. İnsanın en tabii ve en öncelikli hakkı yaşama hakkıdır. İnsanları aç bırakmak ve ölümüne sebep olmak, yaşama hakkına kast etmektir. Sormak isteriz:
Yaşama hakkına kast eden, insana hangi hakkı verebilir?
İnsanların yeterli miktarda gıdaya erişimini engellemek, bir insanlık suçu değil midir?
Bu suçu işleyen Batı dünyasının, insan haklarına saygılı olduğunu söylemesi yalanın daniskasıdır. Aslında Batılılar, gıdayı bir silâh olarak kullanmaktadırlar. İhtiyaçlarından fazla gıdayı telef eder, çöpe atar, ama aç insanlara hibe etmezler. ABD Dışişleri eski Bakanı Henry Kissinger, bu anlayışları şu sözlerle ifade etmiştir: “Petrolün kontrolü ile kıtaları, gıdanın kontrolü ile bütün insanları kontrol edebilirsiniz”.
Bir başka çelişki de şudur: Batı dünyasında ve onun etkisinde kalan ülkelerde ‘ekonomi bilimi’ adı altında birçok teori, safsata okutulmaktadır. İnsanın utanması, yüzünün kızarması gerekir. Ekonomi, nasıl bir bilimdir ki, gıda bolluğuna rağmen, açlıktan ölen insanlara çözüm sunamıyor?
Bunları düşünen ve idrak eden bir insan, zerre kadar insafa ve izana sahipse, tek çözüm “Milli Ekonomi Modeli’dir” demek zorundadır.