Gençlik ve milli demokrasi…

Ne yazık ki günümüz gençleri yakın tarihimizde yaşanmış olaylara ait gerçekleri merak etmiyorlar.  Bizlerde olayların yakınından geçip gitmemize rağmen anlatamıyor, kendi bildiklerimizi onlarında bildiğini zannederek büyük bir yanılgıya düşüyoruz.  

Oysa bilginin kaybolmaması için, çokça tekrarlanması gerekir. Yurt edindiğimiz toprakların, ev kurduğumuz şehirlerin, semtlerin, mahallenin, sokağın günümüze kadar gelen bir öyküsü vardır. En azından kendi çocuklarımıza ve yakınlarımıza bunları anlatmak; bazı gerçekleri belleklerine kazımak görevimizdir.   

Her ortamda bu ülkenin gençlerinin ne kadar değerli olduğunu; demokrasinin seçimlerden seçimlere oy pusulasına damga basmaktan ibaret bir "pusula demokrasisi" olmadığını yazıp çiziyor, anlatmaya çalışıyoruz. Özellikle gençlerin Milli bir şuura sahip olmaları, Milli olmayı kabullenmeleri, Demokrasiyi bir yaşam biçimi olarak kabul etmeleri gerektiğini, öykülerini milli değerlere oturtmuş partilere üye olarak destek vermeleri konusunu vurguluyoruz. Gençlerin, kendilerine düşünce olarak yakın gördükleri partilere üye olmaktan kaçınmaları, mevcut partilerinde yeni üyelere sıcak bakmamaları bir handikap. Oysa desteklediğiniz bir partinin gençlik yapılanmalarında, il-ilçe ve mahalle örgütlerinde görev almak bir ayıp ve ayrım olarak görülmemeli, bir görev olarak benimsenmeli, teşvik edilmelidir. 

"Milli Demokrasi" olur mu demeyin.

Paranın millisi, Vatanın misakı millisi, ekonominin millisi, futbol takımının millisi oluyor da, demokrasinin millisi olmaz mı?

Bizler Milli Gençlik Teşkilatının suyunu içmiş olduğumuz için midir nedir, her şeyde bir millilik arıyoruz. Milli Gençlik Teşkilatı devrimci unsurların bir araya geldiği; içinden Dev-Genç'in, deniz gezmişlerin çıktığı bir teşkilat idi ve hiçte öyle bağnaz bir kuruluş değildi… Aksine Türkiye'nin tam bağımsızlığını savunuyordu. Şovenist değildi.  

Bugün Milli Ekonomi Modeli dendiğinde, Milli Devlet dendiğinde neden anlamakta zorluk çekiyorlar aklım ermiyor. Milli kavramını kullanmak ayıp veya gerici bir kavram değildir.  Aksine; her zaman yurdumuzda gözü olan düşmanlara karşı bir beraberlik kavramıdır. 

Bizim Milli Kahramanlarımız var.  Onlara bazı milletler gibi Ulusal kahraman falan demiyoruz…  Özel bir kahramanlık nişanı da vermiyoruz. Milli Kahramanlık ünvanını yaptığı işler ve oluşlar sonunda bizzat halk tarafından hak edenlere verilen bir ünvandır.  

Daha birkaç gün önce Manisa'da basit bir ihmal yüzünden hayatını kaybeden genç belediye başkanı merhum Ferdi Zeyrek'e, tüm Manisalıların parti ayrımı yapmaksızın hemşeri olarak sahip çıkması, cenazesinde tek yumruk olması gibi… 

Bugün sandığa gidip demokrasi adına oy atanlar, sandıktan sonra hangi adaya oy verdiklerini unutanlar, oy verdikleri adayın iş başına geldiğinde ne vaat ettiklerini bilmeyenler sadece pusula demokrasisinin bir parçası oluyorlar.  

Oysa verilen oyun takip edilmesi, seçilene hesap sorulması, "Milli Demokrasi" kavramı açısından son derece önemlidir.  Yaşı kemale ermiş olanların siyaset sahnesinden çekilmesi, yerini yenilere bırakarak hem hızlı düşünen, hem de teknolojiyi hızlı kullanan, yaşadıkları çevrenin kalitesini arttıran, kalıcı çözümler üreten,  ali cengiz oyunlarını fark edip bozabilecek cesarete sahip, yüreği hizmet aşkı ile dolu gençlere ihtiyacımız var. 

Altmış beş yaşındaki vatandaşa işlem yaparken akıl sağlığı raporu isteyen zihniyet, kendisinin yetmiş yaşın üstünde olduğunu unutup, ülkeyi yönetmeye talip olurken kimsenin sesini çıkarmamasını normal sayıyor. 

Bu ülkenin tüm yerel yönetimlerinde birkaç yabancı dili ana dili gibi konuşan, uluslararası ilişkilere hakim, çevre ülkelerini bilen ve tanıyan, ülkenin Milli değerlerini koruyup kollayacak, diyalektik özelliği olan insanlara ihtiyacı var. 

Siyasi ikbal uğruna zeytinlikleri mermer ocaklarına, altın madenlerine, kıyı kanununa aykırı inşaat taşeronlarına teslim eden köhne zihniyete değil. 

Bu da ancak yüreği vatan sevgisi ile çarpan, Milli ruha sahip, demokrasiye inanan genç siyasetçiler ile olur ki, bunun da adresi bellidir…

Yeter ki, kendini geçmişten geleceğe devam eden, partinin vazgeçilmezleri gibi gören yaşlı siyasetçiler izin versinler…

Değişim ancak o zaman gerçekleşir…