İhracat rekoruna sevinmeli miyiz?
05.01.2019 00:00:00
Ticaret Bakanı Ruhsar Pekcan, 2018 yılı için ihracat ve ithalat rakamlarını açıkladı ve şunları söyledi: "2018'de ihracatımız yüzde 7,1 artarak 168,1 milyar dolara yükseldi, Cumhuriyet tarihimizin en yüksek yıllık ihracatı gerçekleşti."
İthalatla ilgili olarak da Sayın Pekcan, "2018 yılı ithalat rakamlarına gelince çok önemli gelişmelerin olduğunu görüyoruz. Yüzde 4,6 düşüşle, 223,1 milyar dolarak gerçekleşmiştir. İhracatımızın ithalatını karşılama oranı yüzde 75,3 olarak gerçekleşmiş bulunmaktadır" ifadelerini kullandı.
Kulağa hoş geliyor değil mi, ihracat rekor kırıyor, ithalat düşüyor, dış ticaret açığı ve cari açık düşüyor. Ekonomideki gelişmeleri takip etmeden, ekonomiden hiç anlamadan sadece açıklanan rakamlara baktığınızda bu tablonun sizi sevindirmesi normaldir.
Bu ihracat rekoru kendi finansımızla mı kırıldı? Hayır. Yabancıların parasını faizle borç alarak üretim yaptık ve bu ürünleri ihraç ettik.
Bu ihracat rekoru, kendi madenlerimizi hammaddeye dönüştürerek mi gerçekleşti? Hayır. Kendi madenlerimizi yabancılara devrettik, sanayide, üretimde kullandığımız hammaddenin neredeyse tamamını ithal ettik. Bu ihracat rekoru, kendi yerli enerji kaynaklarımızla kırıldı? Hayır. Enerji konusunda da ithalata bağımlıyız.
Elin parasıyla, hammaddesiyle, enerjisiyle üretim yaptık, bununla da rekor kırdık!
İhracatın bu kadar artmasının nedeni, elbette ki dolar kurundaki astronomik artışlardı.
Üreticiler, ellerindeki hammaddeyi kullanarak ürettikleri, ya da daha önce üretip de depolarında bulundurdukları ürünleri, hazır dolar kuru yüksekken ihraç edip, daha fazla bir gelir elde etmenin hesabına yöneldiler.
Peki, bu ihracat rekoruna sevinenler hiç düşünmüyorlar mı, her kaleminde ithalata bağımlıyken, bu kadar ihracat artışına rağmen ithalat neden düşüyor? Hadi eldeki avuçtaki olanı tüketerek ihracat yaptık, peki, ya sonra? Döviz kurları yüksek olduğu için ithalatçı ithalat yapamıyor. Bu ne demek? Üretici üretip ihraç ettiğini asla yerine koyamayacak demek… Yani sanayici son kurşunlarını atıyor, bundan sonrası yok.
İngiliz fonları yüksek faiz ve taviz karşılığında ülkemize aksa bile, söyler misiniz reel faizlerin yüzde 40'lar seviyesinde olduğu bir armosferde üretici hangi finansla üretim yapabilecek? Dolar kurlarının yeni yılla birlikte yeniden yükselmeye başladığı bir atmosferde, hammadde ve enerji ithalatı yapılabilecek mi? Yapılsa da maliyetler bu kadar artarken kaça üretip, kaça ihraç edebileceğiz?
İhracat rekorunun sizin için neyi ifade ettiğini bilmem ama benim için sanayide, üretimde kırmızı alarmın çaldığı anlamına geliyor.
Eldeki hammadde ve ürün bittikten sonra göreceksiniz ihracat bir anda çakılacak.
Bu tabloyu fark eden yerli ve yabancı ekonomistler, Türkiye'nin, büyümenin sıfır olduğu anlamına gelen resesyona ve firmaların kepenklerinin kapandığı anlamına gelen stgaflasyona hızla girdiğimizi belirtiyorlar. Bu sebeple bugün sanal ihracat rekorlarına sevinmekten ziyade, arkasındaki tsunamiyi görmek zorundayız. Malum, tsunamiden önce deniz ve okyanus suları önce çekilir.
İşte bizim ihracat rekorumuz da aynen böyle…
Peki, ne yapmamız lazım? Elbette ki amacımız; karanlığı sürekli tasvir ederek umutları söndürmek değil; bilakis içinde bulunduğumuz karanlığın tehlikesine işaret ederek, bu karanlığa bir ışık tutmak, çözümü ortaya koymak.
Olması gereken dış ticaret, Prof. Dr. Haydar Baş'ın eşsiz eseri Milli Ekonomi Modeli'ndeki detaylıca anlatılmaktadır.
Öncelikle, üretim için kullanılan finans, senyoraj geliriyle elde edilen milli paramızla sıfır faizle sağlanacaktır. Üreticinin bir kuruş faiz gideri olmayacaktır. Para dışarıdan borçla temin edilmeyeceği için, sanayicinin finansta en ufak bir kur riski de olmayacaktır.
Hammadde kaynağı olan madenler ve enerji kaynakları devlet-millet ortaklığıyla işletilecek, hammadde ithalatı minimuma indirilecek, enerji tamamen yerli olacaktır.
Dolayısıyla hammadde ve enerji konusunda da en ufak bir kur riski kalmayacaktır.
Dolar kuru sabit olacak. Bunun anlamı, ihracatçı da ithalatçı da ürün fiyatı konusunda kur riskinden tamamen kurtulacak. İhracatçı ne kadardan satacağını bilecek, ithalatçı da ne kadardan alacağını bilecek. Her gün yeni bir riskle karşılaşma belirsizliğinden kurtulmuş olacaklar.
Daha da önemlisi ihracat, Milli Ekonomi Modeli'nde emek ve üretimimiz karşılığı devreye koyduğumuz milli paramızın etki alanının dünya genelinde daha da genişletilmesi için kullanılacak. Yani dış ticaret, milli paralarla yapılacak, paramız dünya parası olacak.
İşte böyle bir atmosferde, ihracat rekoru kırdığımızda, cari fazla verdiğimizde gerçekten sevinebiliriz. Batarken kırdığımız sanal rekorlara sevinerek kendimizi kandırmamızın bir âlemi yok.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
Murat Çabas / diğer yazıları
- Suriye aynasında Türkiye’yi görebilmek! / 24.05.2025
- Milyonlarca gencimiz boşta geziyor / 21.05.2025
- 19 Mayıs: Türk milletinin umudunun yeşerdiği gün / 20.05.2025
- Korucularımıza çok şeyler borçluyuz / 17.05.2025
- Terör örgütünden fesih yorumu: Demokratik konfederalizm / 16.05.2025
- Trump’tan Şara’ya ‘Abraham Anlaşması’ şartı / 15.05.2025
- BTP lideri Hüseyin Baş hakkında bir garip iddianame! / 14.05.2025
- 'Terörsüz Türkiye' açılımından teröristler neden memnun? / 13.05.2025
- Demokratikleşme derken federasyonu mu kastediyorlar! / 10.05.2025
- Şara’nın Fransa ziyareti SDG’yi güçlendirdi / 09.05.2025
- Milyonlarca gencimiz boşta geziyor / 21.05.2025
- 19 Mayıs: Türk milletinin umudunun yeşerdiği gün / 20.05.2025
- Korucularımıza çok şeyler borçluyuz / 17.05.2025
- Terör örgütünden fesih yorumu: Demokratik konfederalizm / 16.05.2025
- Trump’tan Şara’ya ‘Abraham Anlaşması’ şartı / 15.05.2025
- BTP lideri Hüseyin Baş hakkında bir garip iddianame! / 14.05.2025
- 'Terörsüz Türkiye' açılımından teröristler neden memnun? / 13.05.2025
- Demokratikleşme derken federasyonu mu kastediyorlar! / 10.05.2025
- Şara’nın Fransa ziyareti SDG’yi güçlendirdi / 09.05.2025
