Karne heyecanı

Yağmur, çamur, rüzgâr derken bahar geldi geçti.

Bu ay öğrencilerin yüreklerinin heyecanla çarptığı günler geldi. Karne heyecanı, mezuniyet sevinci, yıl sonu eğlence ve kutlamaları başladı.

Eğitim her milletin kendine özgü yaşam ve talep biçimlerinden doğmuş bir sistemler silsilesidir. Biz bu konuda çok güzel işlere imza atmış, Harf Devriminden köy enstitülerine, kolej ve üniversite kampüslerine uzanan bir süreç geçirmişiz.

Sonra ne oldu ise olmuş, 15 sene okuduğu halde İngilizce bile öğretemeyen, davranış bozukluklarının giderilemediği bir modele hapsolup kalmışız. Okullar, bir milletin kalitesini yansıtan mekanlardır. Yurt dışında ziyaret ettiğimiz eğitim kurumlarının bize gösterilen Amerikan Harlem Bölgesi okulları ile hiç ilgisi olmadığını, hedeflenen yüksek kalite standartlarına ulaşmak için uğraşıldığını gördük. Erişmeye çalışılan kalite standartları hiç de kıskanılacak koşullarda değildi. Tek özellik, yerel ve ulusal güçlerin de devreye sokulması ile mümkün kılınmıştı. Öğrencilerin; dil ve kültür birikimi bakımından uluslararası ilişkilerde davranış, konuşma, hitabet sanatı ve bilgi-becerileri ile ülkelerini temsil edecek, seçkin yurttaşlar haline getirilmesinden ibaretti. Yabancı dil, bilgisayar kullanma, nezaket ve görgü kuralları önemliydi.

Tek farkı; yetenekli öğrencilerin ayıklanması ve daha üst düzey koşullarda yetiştirilmesi için hazırlanmış ortamlardan ibaretti.

Düşünüyorum da her iki yılda bir eğitim sistemini değiştirerek, öğretmenleri uzmanlaştırmaktan ziyade yılgınlaştıran, şehir ve kırsal ayrımının yapılamadığı, okul ve derslik koşullarının iyileştirilemediği günümüz Türkiye'sinde 50-60 kişilik sınıflarda eğitimden ziyade hem öğrenciye hem de öğretmene eziyet eden bir anlayışın sür gitmesi ilginçtir. Eğitimi kurumlarını önce teşvik edip sonra yalnız bırakarak para kazanma aracı olarak gören, çoğu eğitimci olmayan sermayedarların yatırımlarına muhtaç kılmak geleceğimiz açısından son derece düşündürücüdür.

***

Çocuk ve gençlerin karne heyecanı, yeni dönem için velilerin okul arayışları, Milli Eğitim Sistemi zedelenmiş ülkemizde henüz günü kurtarmanın çabasından ibaret kalmıştır.

Okullarımız iyidir.

Öğretmenlerimiz iyidir.

Öğrencilerimiz iyidir.

Kötü olan tek şey, kararsızlık içindeki eğitim sisteminin boşluklarından ibarettir.

Milli Eğitim Sistemi ile uğraşmak yerine, okullara din görevlileri atayarak sınıfları mescide çevirme çabasına girişmek, eğitimdeki huzur ortamını bozarak ehil öğretmenleri emekli etmeye zorlamak, öğrenci velilerinin çocuklarını mevcut düzenden ayırarak iyi bir okulu kazanmaları içen yarış atına çevirmek yanlıştır.

Orhan Veli üstadın dediği gibi

"İlk yemişini bu sene verdi, Kızılcık, Üç tane; Bir daha seneye beş tane verir; Ömür çok, Bekleriz; Ne çıkar? İlahi kızılcık!"

***

Aklı başında birileri çıkıp eğitimi siyasetin üstünde ve dokunulmaz bir hale gelene kadar cahiller ordusu yetiştirmeye devam ederiz.

Ne çıkar?

İlahi öğretmenim…

İsyan etme, sabret.

Yıl sonu baloları, mezuniyet törenleri, süslenmiş karne heyecanları ile idare et…