Kıyafetler ve ziyafetler

Çocukluğumuzda köyde geçirdiğimiz bayramlardan neler var zihnimizde?
Bayram gelince ilk akla gelenler neler?
Elbette bu konuda hereksin diyeceği, herkesin hatırladığı bir şeyler vardır.
Ben zihin defterimi yokladığımda iki şey ön plana çıkıyor.
Bunlardan birisi; sabah namazı ile bayram namazı arasında cemaate sohbet eden hocamız ki benim de ilk hocamdır Allah gani gani rahmet eylesin, vakit gelince bayram namazının nasıl kılınacağını da güzelce tarif eder ve ardında şöyle derdi:
"Şimdi bayram namazına başlayacağız ama bir şartla, köyümüzde bir birine küs olanlar kalkacaklar burada, cemaatin huzurunda sarılıp kucaklaşacaklar, ondan sonra namaza başlayacağız. Önce barışmak sonra namaz."
Köyde kim kiminle ne zaman niçin münakaşa etmiş, ne zamandan beri konuşmuyorlar, bunu herkes bilir.
Hocanın bu kesin tavrı karşısında herkes bir birine bakar ve bir an evvel namaza başlamak için komşular devreye girerler ve küsler barıştırılır sonra namaza geçilirdi.
Bu tabloyu asla unutamıyorum.
Bayram deyince ilk akla gelen tablolardan biri de mahallede kurulan bayram sofrası.
Köy şartlarında sadece düğünlerde görebildiğimiz "ziyafet sofraları" bir de bayramlarda kurulurdu.
Namazdan çıkan babalar, amcalar, dayılar önceden hazırlanmış olan tepsilerle "bayram sofrasının" kurulacağı evin yolunu tutarlardı, biz çocuklara da kaşık çatal ve ekmekleri taşımak düşerdi.
Mahallenin en yaşlısının evine komşu evlerden yemekler gelir, büyüklere bir sofra, orta yaşlılara bir sofra ve biz çocuklara da bir sofra kurulurdu ve gelen yemekler bütün sofralara eşit şekilde pay edilirdi.
Çocuk zihinlerde iz bırakanlar; bayramlık kıyafetler ve sırf bayram için sergilenen ziyafetler…
Yemekten hemen sonra tabii ki "şeker toplama" faslı başlardı.
"Nerde o eski bayramlar" demiyorum ama nerde o eski insanlar, aralarındaki saygılar, muhabbetler?..