Köşede bir yazı

13 Şubat 2002 günü trajı büyük gazete yazarlarından biri şöyle diyor köşesinde:

"Düşünme süreçlerimiz üzerinde linguistik bir terör uygulanıyor, bugün de bunu bilmenizi istiyorum."

Yazarımızı dehşete, korkuya sevkeden linguistik terör neymiş biliyor musunuz?

Medeniyet kelimesinin "-ler" ekiyle çoğul olarak ifade edilmesiymiş. Hem de "dildeki hâkimiyet süreçlerini araştıran bir bilim adamının Türkiye'de olduğu bir anda" bu sözcüğün çoğul olarak kullanılması (evet yanlış duymuyorsunuz) komplo olduğu yolunda izlenim yaratıyormuş. Ancak komplo teorilerine de "Rana" yasak koyduğu için girmiyormuş.

Yazara göre medeniyeti ölçmek için bir tek kriter var:

"Gece televizyonun karşısına elimde içkimle oturup... evet, içkimle oturup kanallara bakmaya başladığımda, seyretmeye değer dizi ve filmleri hangi ülke veya ülkeler üretmişse onlar medenî, gerisi de gayr-ı medenidir."

Devamında şöyle diyor:

"Bu kriterle işe baktığımda üzülerek söylemem gerekiyor ki, dünyada tek bir medeniyet vardır, o da Los Angeles ile Londra arasında kalan bölümde yer alır."

Bu yazıda anlatılanları hâlâ anlamayan varsa "Ne demek istediğini" açıkça şöyle anlatıyor:

"Siz hiç Afganistan yapımı güzel bir polisiye filmi izlediniz mi?" Bir de; Irak, Suudi, Arap, Yemen, Pakistan'da da filim izlediniz mi diye soruyor ve "Bunları akılda tutup bir de şunları düşünün bakalım: Seinfeld, West Wing, Chicago Hape, Sopranos ..." diyor...

Ve kadehli yazarımız endişeyle soruyor:

"Bilmem anlatabiliyor muyum?"

Bundan sonra ara yıldız koyup sonuç olarak diyor ki:

"Dolayısıyla dün İstanbul'da başladığı iddia edilen medeniyetler uzlaşması zirvesi bir aldatmacadan ibarettir. Medeniyet çoğul değil tekildir. Şovları, filmleri üretenleri kapsar sadece bu kavram.

... Ortada bir çatışma varsa veya uzlaşma varsa, bu olsa olsa medeniyetle televizyon programı yapmayı bilmeyen ülkeler topluluğu arasında olan bir şeydir...

Sırası gelmişken, çatıştığı iddia edilen tarafların uzlaştığı iddia edilen sözde zirvenin, İstanbul gibi televizyon programlarının kalitesi konusunda dibe vurmakta olan bir şehirde yapılması da, tarihin bize oynadığı son şaka olarak değerlendirilmelidir" (13 Şubat 2002, Hürriyet, Serdar Turgut).

Yazar, "Afgan yapımı" bir filmin olmamasını medeniyet geriliği ile hatta medeniyet kelimesini bile layık görmeden suçluyor.

Amerikan yapımı "Rambo" filmiyle yıllar önce Afganistan'a girmişlerdi. O gün kurtarıcı melek rolü vardı. Şimdi kurtarıcı şeytan rolü ile aynı filmin gerçek senaryoları oynanıyor. Yani yazarımız üzülmesin. Hiçbir zaman kol gövde parçalayan, şehveti, kini uğruna her şeyi yok sayan, yalan, hile, entrika, vahşet filimlerini, dizilerini Afganistan'da seyredemez. Afganlı'nın yüreği bunları kaldırmaz.

Yazarımızın köşe başlığı da "Renkler" ismini taşıyor.

Ona göre sadece bir kaç renk "renk"tir. Diğerleri ise renk değildir.

Renk olduklarını ispatlayabilmeniz için "renk"lerin filmlerini yapacaksınız, yazarın fikir laboratuvarına göndereceksiniz. Bir kaç ay bekledikten sonra cevabını alacaksınız. Romantik aşk komedisi, pembe diziler, hangi ülkelerde yayınlanıp hazırlanıyorsa o ülkeler medeni oluyormuş?

O ülkeler senin medeniyetini, insanını, kültürünü, örf-adetini, dinini, varlığını, bayrağını, dilini, tarihini bir zenginlik sayıp insan yerine koyuyor mu? Muhatap kabul ediyor mu? Bunlara "evet" cevabını veriyorlarsa bence de onlar medenidirler. Aksi halde gayri medenidirler.

Medeniyet kelimesini "film" sözcüğüne bağlamış yazar.

Ben medeniyeti "sevgi ve insan" sözcüğüne bağlıyorum.

Bizim medeniyetimiz "Yaratılanı severim Yaratandan ötürü" serlevha sözcükleriyle yüreklerimize yerleşmiştir. Bakmamız, müsamahamız, iyi niyetimiz, sevdamız, azıklarımız olmuştur davranışlarımıza... Bu nedenle "Türk milleti" en zengin, en medeni millettir. Evet ben de tekil olarak konuşuyor ve söylüyorum. Medeni kişiliği hâlâ dopdolu ve en zengin ülke burasıdır.

Turgut Bey'e katıldığım bir yer var. Medeni olanın filmi olmalı.

Evet olmalı. Böylesine tarihi, kültürel mazisi derin olan ülkemizde film olacak, dizi olacak binlerce konu var. Çocuklardan yaşlılara, eğitim, ahlâk, tarih, bilim alanında ortaya konması gereken milyonlarca malzeme vardır.

Bir türlü ayak üzerine durup da ilerleyemedik ki dünyaya medeniyetimizin kokusunu yayalım.

Saygıyı, vefayı, sevgiyi kahramanlığı, bağımsızlığı, fedakârlığı, sabrı renk renk ortaya koyacağımız filmlerimiz dünya çapında olmalıdır.

Neyse.

Film seyretmek medenilik mi?

Her film yapan ülke medeni mi?

Alın size yeni bir münakaşa konusu...

Ha bir de İstanbul'da TV filmlerinin kalitesi dibe vurduğu için nasıl olmuş da AB-İKO toplantısı burada yapılmış. Bunu tarihin bir şakası saymış.

Ne diyelim!..

Şaka canım şaka...