Terörü azdıran kim?

NATO toplantısının ardından bombalar yeniden patlamaya başladı. Önceki gün Van Valisinin konvoyuna yapılan saldırılarda 5 kişi öldü, 24 de yaralı var. Vali Hikmet Tan'ın eylemden kurtulması ise tam bir "Olmazın olması." Tan'ın bulunduğu aracın ön ve arka camına kurşunlar yağıyor ama "Vali'nin verilmiş sadakası varmış", yara almadan kurtuluyor.

Bir kere eylem ciddi bir saldırı. Öyle bir kişilik iki kişilik bir olay değil. 25 ila 50 kişilik bir terörist grubun saldırdığı düşünülüyor. Yani ortada organize olan, büyük rakamlarla bir araya gelebilen bir örgüt var. Dolayısıyla, Güneydoğu'dan gelen "terör" haberlerini es geçebilmek mümkün değil.

PKK'ya yakın İMRA adlı haber sitesinin verdiği bilgilere göre Kandil Dağlarından Türkiye'ye geçen terörist sayısı 1500'ü aşmış bulunuyor. Site bu kişilerin şu ana kadar üçyüz eylem yaptıklarını yazıyor. İMRA ayrıca saldırıların bir kısmının Suriye sınırında yapıldığına dikkat çekerek iki mesaj veriyor:

1-Eylemler geniş bir alana yayıldı.

2-Suriye topraklarını da kullanıyoruz.

***

Peki ne olacak bu işin sonu? Kötü bir şakayla mı karşı karşıyayız? Yeniden PKK'lı, kanlı, acılı günlere mi döneceğiz? Yoksa birileri bu süreci kullanarak, Türkiye'nin "tasfiye" başlığına son harcı mı koymaya çalışıyor?

Öncelikle durum tespiti yapalım.

Güneydoğu ve Doğu Anadolu'nun pek çok şehri yeniden gergin bir ortama girmiş durumda. Memur çekimserliği, tayinlerdeki sıkıntılar had safhada. Güvenlik cenahı "iki arada bir derede" bekliyor.

Yeni bir mücadeleyi yürütecek ne bir ruh, ne bir heyecan, ne de anlayış var!

Kukusuz bu son cümlenin ifade ettiği tablodan yansıyan "acı gerçekler" ve "acı gerekçeler" var.

AB süreci adı altında verilen tavizler, çıkarılan af yasaları, ille de hükümetin Apo'ya varıncaya kadar "teslim duruşu" her şeyi anlamsızlaştırıyor. İktidar cephesinden gelen "Kürt devletini tanıyacaklar" yollu gizli toplantı deşifreleri, işi zorlaştırıyor. Mücadele isteğini ortadan kaldırıyor.

Bu koşullarda bırakınız 1500'ü 50 PKK'lıya karşı bile bir "savaş" verebilmek mümkün değil.

Kısaca işin ruhu tükenmiş. İşin ruhu tüketilmiş durumda. Bu koşullarda hiç bir baba hiç bir anne "PKK'yı bitireceğiz" lafına, iddiasına inanmaz.

***

Yukarıdaki fotoğraftan ders çıkarma samimiyeti taşıyanlar ne çıkarırlar bilemeyiz ama hükümetin bu cephede de iflas ettiği ortaya çıkıyor.

"Kürt realitesini kabul ediyoruz" gerekçesini PKK'ya bağlayan hükümet, yeniden azan terör karşısında güvenlik siyasetine fatiha okumuş oluyor. En azından Başbakan'a yenilgiyi hatırlatacak bir danışman acaba var mı?

Öyle ya Türkiye ikinci kez bu kadar sıcak bir şekilde PKK ile karşı karşıya gelmiş durumda. Üstelik mücadele ruhunu da yitirmiş olarak.

Turgut Özal 1984'deki ünlü ilk eylem için "Bir kaç kendini bilmez" diyerek bugünlere kapı açmıştı. Özal'ın izinde ve Özal'ın açtığı kapıdan girerek o süreci "tasfiye" başlığıyla nihayete erdirme gayretindeki hükümet de acaba ideallerindeki Özal gibi mi düşünüyor?

Türkiye'ye geçiş yapan teröristlerin Kürt meselesi "toprak" kaydına bağlanırken, "pazarlık" yapmak için eylemleri artırdıkları iddia ediliyor. Yani ortada bir pasta kavgası var.

Hükümetin sorumluluğundaki bu "toprak kapma" yarışı, eylemleri daha da artarsa ne olacak?

İktidar "reel politik" deyip gönlündeki aslanı açıklayarak "İmralı'dakini" serbest mi bırakacak?

Yoksa "AB takvimi" adlı oyunla mı aynı sonuca ulaşacak?

Her halükarda "zaaflar içindeki hükümet fotoğrafı" terörü tetikliyor. Terörist, muhatabındaki zayıflığı görüyor ve eyleme gaz veriyor.

Eğer öyle olmasa, ne Kıbrıs'taki Talat diye bir başbakan, ne Heybeliada cesaretine bürünmüş patrik, ne de "sınırlarınızı açacaksınız" diyebilen bir Ermenistan olurdu.

Herşey hükümetle başlıyor!

Not: Yazarımızın, teknik nedenlerle dün yayınlayamadığımız yazısını bugün yayınlıyoruz. Yazarımızdan ve okuyucularımızdan özür dileriz.