Zalim ve zulüm

Cahilliğin en önemli ölçüsü, zalimi tanımamaktır. Zalimi tanımayan haliyle zulmü de, mazlumu da tanımaz. Dünyada zalim ve zulüm tanımında, bir ittifak sağlanmış değildir. Çünkü her medeniyetin kendine mahsus bir zalim ve zulüm tanımı vardır. Bundan dolayı birinin mazlum dediğine, bir başkası çok rahatlıkla zalim diyebilmektedir. Örnek olarak Müslüman direnişçilerin durumu gösterilebilir. Ülkeleri, işgal edildiği için haklı olarak bir direniş ortaya koyan direnişçilere, işgalci Batılılar zalim demektedirler. Demek ki, Müslümanlarla Batılılar arasında ‘zalimlik’ konusunda temel bir ayrılık söz konusudur. Batılılara göre, medeniyet değerlerini reddeden ve sömürülerine karşı çıkan herkes zalimdir. İslâm medeniyetinde ise, Allah’ın hükümleriyle hükmetmeyenler zalim, hükümleri de zulüm olarak tanımlanmaktadır. Bu ayrılık, çok derindir ve hayatın her alanında tezahür etmektedir.
Çağımızın en tipik özelliği, zalim ile mazlumun, zulüm ile adaletin birbirine karıştırılmasıdır.  Öyle ki, zalimler bile birbirlerini zalimlikle suçlamaktadırlar. Maalesef, aynı suçlama İslâm ülkelerinin siyasi liderleri arasında da yapılmaktadır. Meselâ Başbakan Erdoğan, sık sık Suriye Devlet Başkanı Esad’ın zalim olduğunu ve halkına zulmettiğini söylüyor.  Başbakan Erdoğan’a sormak isteriz: Siz, zinayı suç olmaktan çıkararak, domuz etinin satışını serbest bırakarak, yani Allah’ın hükümlerinin dışında bir hüküm vererek, medeniyetimizin tanımına göre, zulüm işlemediniz mi?  Esad’ı, hangi medeniyetin zalimlik tanımına göre zalimlikle suçluyorsunuz? Ölçü olarak medeniyetimizin tanımını alıyorsanız, o ölçüyle önce kendinize bakmanız gerekmez mi?
Bazı İslâm âlimleri –ki Maverdi bunlardan biridir- diyor ki: “İslâm’ı koruyacaksa, zalim bir hükümdara dahi itaat edilebilir.” Çünkü hükümdarın asıl görevi, İslâm’ı korumak ve İslâm için yapılan cihadı desteklemektir. Bu görüş, Suriyeli âlimlerin, Esad’ın yanında yer almalarının dayanağını teşkil etmektedir. Çünkü Esad, bütün yanlışlığına ve eksikliğine rağmen, emperyalist güçlerin tehditlerine aldırmadan HAMAS ve Hizbullah’ı, İsrail’e karşı korudu ve destekledi. Eğer Suriye’nin desteği olmasıydı İsrail, HAMAS ve Hizbullah’ı en acımasız bir şekilde yok ederdi. Nitekim, birçok kere bunu denedi, fakat başarılı olamadı. Suriye’nin hedef olarak seçilmesinin asıl sebebi de budur, yani HAMAS ve Hizbullah’a verdiği destektir. Onun için Suriye, ABD ve İsrail tarafından hedef tahtasına konuldu.  Suriye’ye düşman olan, isyancıları destekleyen herkes, bilerek veya bilmeyerek İsrail’e hizmet etmektedir.
HAMAS ve Hizbullah, İslâm’ı dava, şehitliği amaç edinmiş mücahitlerden oluşmuş teşkilâtlardır. Bir başka deyişle, HAMAS ve Hizbullah, cihat ruhuyla hareket etmektedirler. İslâm düşmanlarını korkutan da işte bu ruhtur. Tarihi bir gerçektir ki, Müslümanlar, cihadı terk edince zillete düşmüşler, cihada dönmedikçe de zilletten kurtulamamışlardır. Her iki teşkilât da cihat ruhu ile hareket ettikleri için emperyalistlerin korkulu rüyası haline gelmişlerdir. Bu teşkilâtların bir diğer özelliği de, İslâm dünyasında Batı medeniyetine bağlı olmayan, yerli bir siyasi bilinç oluşturmalarıdır. Bu da emperyalistlerin hiç istemediği bir davranıştır. HAMAS, İsrail’in en ağır silâhlarına karşı göğsünü siper etmiş bir teşkilâttır. Hizbullah da öyledir. Birkaç Arap devletinin bir araya gelerek yenemediği İsrail’i, kuruluşundan beri ilk defa yenilgiye uğratmıştır. Hizbullah’ın lideri Hasan Nasrallah, bu zaferlerini Suriye’nin desteğine borçlu olduklarını defalarca ifade etmiştir.
Suriye Devlet Başkanı Esad’ı zalimlikle suçlayan Ortadoğu liderlerinin hangisinin durumu onunkinden farklıdır. Yönetim tarzı bakımından hepsi aynıdır. Ancak Suriye Devlet Başkanı Esad, ABD ve İsrail’in oyununu bozan duruşuyla onlardan ayrılmaktadır ki, bu da ona artı puan kazandırmaktadır. Suriye’deki isyancılara destek verenler, Esad’ın İsrail’e karşı duruşunu ve kendi durdukları yeri bir kere daha gözden geçirsinler. Basiretleri kör olmadıysa, yanlış yerde ve yolda olduklarını görürler.