Çiftçinin feryadını duyan yok

Ekonomimizin belkemiği olan tarımın hali içler acısı? Ülkemizin her bölgesinden çiftçilerimizin feryadı yükseliyor.  Yükseliyor da duyan yok.Feryat eden çiftçilerimizin üzerine medya ve basın fanusu, gündem karmaşası fanusu geçirilince bir de masa başı rakamlarla gerçekte yaşananlar sümenaltı edilince doğal olarak bu feryatlar duyulamıyor. Son olarak Mardinli çiftçilerimizin sesini duyduk.Mardinli kardeşlerimiz, 2002 yılında mazota litre başına 1 lira öderken bugün bu meblağın 4 liraya çıktığını, 2002 yılında mısırın kilosunu 1 liraya satabilirken, bugün 50 kuruşa bile satamadıklarını belirtiyorlar.Bu astronomik artış tabii ki sadece mazotta değil. Gübrede, elektrikte, sulamada, tohumda, ilaçta maliyetler katlanarak atıyor. Gübrede yıllık artış yüzde 55-91 oranında değişiyor.Çiftçinin satış fiyatı düşüyor, maliyetleri ise katlanarak artıyor.Hatırlarsanız geçtiğimiz günlerde yapılan bir araştırmada çiftçilerin borçlarının dudak uçuklatacak cinsten arttığını öğrenmiştik. 2002 yılında çiftçinin toplam kredi borcu 530 milyon lira iken, 2011 yılında bu rakam yüzde 4000 oranında artarak 20 milyar lirayı aştı.Maliyetler bu kadar artarken, çiftçinin eski fiyatlara bile ürününü satamaması işte bu borç tablosunun oluşmasına neden oluyor.Çiftçi kazandığıyla yatırım yapmak yerine, zararına ürününü satıyor, sadece üretim yapmak için değil, karnını doyurmak için bile krediye müracaat ediyor. Böyle bir durumda o borçların kapanması hiç mümkün mü?Mardinli çiftçinin bu noktaya gelmesinin sadece tek bir nedeni yok.Mardinli çiftçi ağırlıklı olarak mısır ve pamuk üretiyor. Pamuktaki durum da aynen mısırdaki durum gibi? Bu ürünlerin her ikisi de ithalatının önü açılan ürünler?Halbuki Türkiye'nin pamuğu, mısırı kalite bakımından dünyanın hiçbir yerinde yetiştirilemiyor. Özellikle mısırın sağlıklı olması da önemli ve ithal edilen mısırın GDO'lu olması sağlımızı tehdit ediyor. Ayrıca Sümerbank gibi tekstilin önünü açan kuruluşların kapısına kilit vurulunca pamuğun önü ciddi oranda kesildi. Şimdi de şeker pancarı, tütün gibi ürünlerde de benzer sonuca doğru hızla gidiyoruz.Tarıma dayalı sanayi yabancılara peşkeş çekilince onlar kalkıp da senin çiftçinin gözünün yaşına bakmazlar.Çiftçin de biter, pamuğun da, mısırın da, şeker pancarın da, tütünün de?Sonra da kalkıp cari açığım artıyor diye feryat edersin. Cari açığı artıran zaten bu mantık?Bir de olayın terörle mücadele boyutu var. PKK terörünün yıllardan beri varlığını korumasının en büyük nedeni siyasi iradenin bölge insanına ekonomik bir çözüm sunamamasıdır.Eğer Mardinli, Urfalı, Hakkarili çiftçi, besici, sanayici üreterek kazanabilseydi, geçimini kimseye muhtaç olmadan sağlayabilseydi, devlet bu noktada önünü açsaydı bugün terör buralarda tutunabilir miydi?Hangi açıdan bakarsanız bakın tarım stratejik bir sektördür ve acilen milli bir tarım politikası hayata geçirilmelidir. Bu noktada IMF'nin ve AB'nin tavsiyeleri değil, içimizden çıkan dünyaca ünlü Milli Ekonomi Modeli bir yol haritası olarak dikkate alınmalıdır.