Fransa'nın yasası, bizimkilerin tepkisi (')

Fransa Meclisi genel kurulu, sözde Ermeni soykırımını inkar edenleri mahkum edecek yasa tasarısını onayladı, şimdi söz Fransız Senatosu'nda.Senato'dan geçer mi? Şu an için zannetmiyorum.Neden diye sorarsanız, cevap olarak Financial Times yazarlarından Gideon Rachman'ın geçtiğimiz ay yazdığı makaledeki ifadelerine bir göz atalım: "Türk hükümeti, AB üyeliği hedefinin peşinden gitmenin ülke çıkarlarına uygun olduğunu düşündüğü sürece, görüşmeleri sürdürmek Avrupa'nın çıkarına olacaktır"Yine aynı makalede Rachman şu yorumlara da yer veriyor: "Topraklarının çoğu Asya'da olan büyük ve fakirce bir Müslüman toplumun Avrupa'ya kabulü fikri, Avrupa'da büyük bir isteklilikle kabul görmemektedir." "Bazı Batılı diplomatlar, Avrupa'dan kaynaklanacak bir reddin, ülkeyi Arap dünyasına dönmek zorunda bırakmasından çekiniyorlar."Evet. İngiltere'nin etkili bir gazetesinin yorumu böyle.Batı, Türkiye'nin AB sürecinin ne anlama geldiğini, görüşme sürecinin uzamasının kime faydası olduğunu ve Türkiye'nin kapıda niye bekletildiği bu şekilde zaman zaman ifade ediyor, ama anlayana, anlamak isteyene.AB aşkı ve hasreti ile yanıp tutuşanların gözü bu kara sevdayla öyle bir kör olmuş ki, gerçeği görmüyorlar, ya da görmek istemiyorlar. Şimdi tekrar başa, şu meşhur yasaya geçelim.Bu yasa taslağı Senato'dan niye geçmeyecek?Taslağın Senato'dan geçmesi ve de uygulanabilir olması demek, Türkiye'nin AB yolculuğunun sona ermesi ve kendi benliğine dönmesi demek.Türkiye'de her fırsatta "AB, AB" diye sayıklayanların defterlerinin erken dürülmesi demek.AB ve de AB'nin kurucusu 3 üyesinden biri olan Fransa kendi adına böyle bir tarihi yanlışı yapar mı? Elbette ki hayır.Ne zamana kadar? Evet. Bu soru da oldukça önemli. Fransa ne zamana kadar bu yasayı devreye koymaz?Türk hükümetlerinin verecek tavizleri kalmaz, Türk Silahlı Kuvvetleri tamamen etkisini yitirir ve diyalog oyunlarıyla Tür milletinin direnci tamamen yok olursa, işte o zaman bu yasa devreye girecektir.Peki, bu yasanın bugün gündeme getirilmesinin ve de Türkiye'deki AB taşeronlarının yüreklerinin hoplatılmasının sebebi nedir?Birincisi, Türkiye'den yeni tavizler koparabilmek, ikincisi soykırım sopasını sürekli Türk hükümetine ve milletine hatırlatabilmek, üçüncüsü ise seçimlere yakın Fransa'da Ermeni oylarını kapabilmek.Şimdi bu kadar önemli bir olayda yetkililerimizin tavırlarına bir bakalım.Ankara'da vurgu yapılan üç unsur özetle şöyle:* Fransız Meclisi'nin kararı etik açısından gayri ahlaki. (Sanki uluslararası diyaloglarda çıkarlar değil de ahlak önemliymiş gibi, sanki tarihi soykırımlarla ve ahlaksızlarla dolu olan Fransa için gayrı ahlaki davranmak önemliymiş gibi) * Fransa'daki ifade özgürlüğü hakkına ciddi bir darbe vurur. (Fransa'da göçmen ayaklanmaları niçin oldu? İfade özgürlüğü olmadığı için. Hangi ifade özgürlüğünden bahsediliyor? Ayrıca kanunlarında "sömürgecilik iyidir" diyen tek ülke Fransa'nın ifade özgürlüğü sanki çok umurundaydı)* Türkiye'nin tarihi gerçeklere ilişkin görüşlerini değiştirmeyecek. (Değiştirmemesi fazla bir şey ifade etmiyor, doğru olan uluslararası arenada masaya yumruğunuzu vurarak "gerçek budur" demektir)Millet adına en sert tepkiyi göstermesi gereken Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün ifadeleri de ilginç:"Fransa kaybetmiştir, unutulmaz bir ayıp oldu. 2001 yılındaki gibi "Tamam da Sayın Gül, 2001'in hesabını sormadınız, karşınıza  bugün bu çıktı, yarın ne çıkacağı da herkesin malumu.Ayıp olduğunu söylüyorsunuz; dün topraklarımızı işgal ederek binlerce insanımızı şehit eden, kadınlarımıza tecavüz eden, çocuklarımızı kurşuna dizip sonra da süngüyle delik deşik eden, Ermenileri organize ederek bize saldırtan Fransa için "çok ayıp oldu" demenin anlamı nedir?Asker konuşunca rahatsız oluyorsunuz. Siz üzerinize düşeni yapın, asker zaten konuşma ihtiyacı hissetmeyecektir.Türk milletine layık onurlu tavrı göstermediğiniz müddetçe asker de konuşacaktır, millet de.Fransa ve benzerlerine verilecek en büyük ders, Prof. Dr. Haydar Baş'ın dediği gibi "devletiyle milletiyle, askeriyle siviliyle tek bilek tek yürek olmaktır", çözümü dışarılarda değil, kendi benliğimizde, kendi kaynaklarımızda, kendi milli modellerimizde aramaktır, vesselam.