Türkiye bunu hak etti mi?

Türkiye bunu hak etti mi? Hak etti.
* Haçlı ABD askerlerine, yaptıkları katliamlar yüzünden onları kınamak yerine bir de dua edildi. Türkiye görmedi.
* 1 Mart tezkeresi Meclis’in “hayır” demesine rağmen hayata geçirildi. Türkiye görmedi.
* “1 Mart tezkeresi geçmese memura maaş veremeyiz” diyen anlayışın ekonomide ki, çaresizliğini artı bağımlılığını Türkiye görmedi.
* Müzik notasıyla askerimiz kıyaslandı. Türkiye görmedi.
* Birliğinden tank çaldıran komutan iki dönem Genelkurmay Başkanlığı yaptı. Türkiye anlamadı.
* Asgari ücrette patlama bekleyen vatandaş, tıslamaya razı oldu. Anlamadı.
* Katolik Hristiyan devletler topluluğuna imzalar atıldı. Türkiye anlamadı.
* AB anayasası, Bizim anayasamızın üstünde kabul edildi. Türkiye anlamadı.
* Başörtüsü, ormandaki üç beş ağaçla kıyaslandı. Türkiye yine anlamadı.
* Dinler Bahçesi kuruldu. İktidar bu bahçelerde çay keyfi yaptı. Türkiye yine anlamadı.
* Birden fazla “hak din” olduğu en yetkili ve etkili şahıs tarafından dile getirildi. Türkiye ses çıkarmadı.
* Milletin malı olan madenler yok pahasına elden çıkarıldı. Türkiye, “ne oluyor” bile demedi.
* Devletin en önemli gelir kapılarından biri olan devlet kurumları karları karşılığı satıldı. Türkiye, “ne yapıyorsun” bile demedi.
* “Ben, BOP eş başkanıyım” denildi. Türkiye, BOP nedir, diye sormadı.
* Besmele ile kiliseler açıldı. Türkiye bunun dinimizdeki hükmünü merak bile etmedi.
* Yine kiliselerde dualar yapıldı. Türkiye “âmin” demeye kalktı.
* Yetkili ve etkili kişiler, Hıristiyanların önünde birbirlerine Tevrat ve İncil’den nasihate kalkıştı. Türkiye “bizim kitabımız Kur’an. Onu açın bakın” demedi.
* “Hem laik hem Müslüman olunmaz” diyenlere Türkiye, “neden laikleştiniz?” sorusunu sormadı.
* “Faiz asrın gerçeğidir” diyenlere “eskiden neden büyük günahtır diyordunuz?” sorusunu Türkiye sormadı.
* Kürtaja “hayır” zinaya “evet” diyen anlayışı Türkiye kınamadı.
* “Afganistan’da, Lübnan’da Türk askeri ne iş yapar?” diye Türkiye sormadı.
* Kaddafi katledilirken, Türkiye, “ne işiniz var Libya’da?” diye sormadı.
* Irak’tan mektup yazan Nur bacının mektubunu Türkiye okumadı.
* Mısır’ı, Tunus’u görmeyen Türkiye, Suriye’de yapılmak istenen haçlı devrimini ve bu devrime kolluk kuvveti olarak hizmet etme amacındakileri Türkiye sorgulamadı.
* Sıfır sorun anlayışıyla komşularımızla ilişkilerimizin nasıl sıfırlandığını ve etrafımızın nasıl bir ateş çemberiyle sarıldığını Türkiye göremedi.
* Ergenekon, Balyoz tam gaz devam ederken Deniz Feneri’nin neden ve niçin söndürüldüğünü Türkiye merak bile etmedi.
* “Yargıya gerekli talimatı verdim” diyenlere Türkiye gerekli dersi vermedi.
* Amca, dayı, hala, teyze, dost, arkadaş çocuklarının muhteşem işlere anlık terfilerinin hikmetini veya formülünü geçim sıkıntısındaki Türkiye merak bile etmedi.
* Ve her gün komşusunun evinin önünden kalkan şehit cenazelerini, ağlayan anaların gözyaşlarının sebeplerini Türkiye anlamadı.
O Türkiye ki, üç dönemdir aynı partiyi iktidar yaptı. O iktidar ki, terörü sıfırla devralmıştı. Barzani’yi PKK’nın hamisi ilan edip, defalarca uyarmış, tehdit etmişti. Gün geldi Barzani, hükümete “ağabey” oldu. Hükümetin içinden çıkamadığı terör konusunda tutunduğu dal oldu. ABD’ye sadakatin simgesi oldu. Ve o Barzani AKP kongresine davet edildi. “Hoş geldin” denildi. Eli sıkıldı. Alkışlandı. “Türkiye seninle gurur duyuyor” iltifatına maruz bırakıldı. Türkiye bunu hak etti mi? Etti kardeşim, etti…