Almanya barış yolunu kapatıyor

28 Haziran 1914'te başlayan Birinci Genel Savaşta, 1915 ve 1916 yılında yapılan sert vuruşmalar sonucunda savaşan taraf devletlerinden hiçbirisi savaş amaçlarını gerçekleştiremezler. Bu vuruşmalar sonucunda savaşan taraf devletler ekonomi, askeri ve sosyal yönden aşırı bir şekilde yıpranmışlardır. Savaşı kazanmak için hazırlanan taraflar bu iki yıllık vuruşmalar sonucunda savaşı zaferle bitirme umutlarını da kaybetmişlerdir. Bilhassa Verdün vuruşmaları sonucunda İngiltere ve Fransa hükümetleri savaşı uzun sürecek bir yıpratma taktiği ile barışa gidilebileceğini görürler. Fakat Almanya ve Avusturya- Macaristan imparatorlukları kıta ablukası altında bu savaşı uzun süre devam ettiremezlerdi. Çünkü askeri ve ekonomik kaynakları yeterli değildir. Ama ülkenin kaderine el koymuş olan sermaye gurubu ve Aristokratlar hırslarında zaferin peşinde koşturuyorlardı. Bu nedenle Amansız Denizaltı savaşını başlatırlar. Çanakkale vuruşmaları ile Boğazlar açılamayınca Rusya'ya gereken yardım yapılamadığı için sosyal yapı bakımında çöker ve sonucunda 8 Mart 1917'de Devrim hareketleri başlayınca Çarlık rejimi yıkılır. Bu nedenlerle savaşan Hıristiyan Acunun askeri siyasi v sosyal yönlerden bir çıkmaza girdiğini gören Papa BÖNUA 24 Temmuz 1917 de Alman hükümetine aracılık yapmak için bir nota verir. Savaşın uzamasının Almayanın aleyhine olduğunu gören Hükümet Papa'nın bu girişimine olumlu cevap verir. Barış girişimlerine devam eden Papa Bönua 1 Ağustos 1917'de bir barış notasıda İngiltere'ye gönderir. Belçika'nın durumu nedeni ile İngiltere ve bağlaşıkları Papa'ya 23 Temmuz 1917 günü olumsuz cevap verirler. 25 Ağustos 1917'de Amerika Birleşik Devletleri de Papa'ya bir nota ile karşılık verir. Bu notada Başkan Wilson, Papa'ya Almanya barışı kesin bir karar aşamasına getirirse barışın yapılabileceğini bildirir. Rayhştag Meclisine egemen olan Aristokrat ve sermaye gurubunun kararlaştırmış olduğu bir barış kararına güvenilemeyeceğini açık bir dil ile anlatır. Bu nedenle Aristokrasi ve sermaye gurubunun Rayhştag'daki siyasi imtiyazları kırılmadan Alman halkının isteği olan barışın gerçekleşmesinin mümkün olmadığını yazar. Başkan Wilson bu notasında Almanya'da, halkında eşit haklara dayalı bir seçim sonucunda Rayhştang'da bir barış kararının alınabileceğini ifade ederek Almanya'da da Rusya'da olduğu gibi sosyal karışıklıklarla Alman hükümetinin yıpranmasını arzulamaktadır. Papa Bönua, İngiltere ve Amerika Birleşik Devletlerinden gelen notalardaki düşünceleri değerlendirerek 30 Ağustos 1917 de Almanya'ya yeni bir nota hazırlar ve 30 Ağustos 1917'de gönderir. Papanın bu notası şu konuları içermektedir: 1- Alman Hükümetinin, Belçika'nın bağımsızlığı ve savaş döneminde işgal edilen ülkesinin uğradığı zararların karşılanması. 2- Belçika'nın siyasal, ekonomik ve askerlik bakımından bağımsızlığı için Alman Hükümetinin istediği inancalar ile ilgili kesin bir tereddüde yer bırakmayan bir açıklamanın yapılması. Alman Hükümeti, Papanın gönderdiği 30 Ağustos 1917 tarihli notayı inceler ve yapılan tartışmalar sonucunda Papa'ya bir karşılık hazırlar. Bu notanın içeriğinde alınan kararlardaki düşüncelerin içeriği şöyledir: 1- Belçika için istenen inancalara karşı olmadıklarını sadece belirtirler. Ama inancalarla ilgili isteklere karşı hemen kesin bir karşılık veremez.2- Denizlerin özgürlüğü konusunda Başkan Wilson'un ve Papa'nın düşüncesine katıldıklarını ifade ederler. Bu düşünceleri içeren notayı 24 Eylül 1917 günü Papa'ya gönderirler.24 Eylül 1917 tarihli Alman notasında Belçika toprakları ile ilgili isteklere cevap verilmediği için barış görüşmelerine başlanamaz. Böylece Aristokratların ve sermaye gurubunun dışında tüm dünya halklarının istedikleri barış yolu kapanır.