Bir filmin ardından

Önceki akşam bir TV kanalında Amerikan klasiğinin örneklerini sergileyen bir filim vardı.

Başta heyecanlı, sonra gergin devam eden filimde, oyuncular da hemen her akşam ekranlarda gördüğümüz tiplemelerin değişik versiyonuydular.

Ben akademik anlamda bir film eleştirmeni olabilir miyim, bilmiyorum ama izan var çok şükür.

Film bir uçak kaçırma işi üzerine yazılmış. Yazarla tanışmak isterdim. Gerçekten dünyaya yayılan Amerikan kültürüne gönül vermiş ikinci Pentagon'un yüksek kalemli yazarıdır, diyebilirim.

Uçağı kaçıran bir terörist.

Şimdi bu terörist hangi devletten olur? Yazar Amerikan emperyalizminin gönüllü-fedekar bağlısı olduğundan bu devleti kim ilan edecek dersiniz.

Amerika terörist zaten olmaz, Fransa desem o hiç olur mu?

Biri binlerce Kızılderiliyi, siyahı sömürge uğruna katletmiş, diğeri de kendi aydınının bile itiraf ettiği Cezayirli müslümanları hunharca katlederek halen kanını emmekte değilmidirler.

Şimdi sayın film yazarımıza bir terörist lazım. Bu İsrail'den, Rusya'dan olur mu canım. Ben de neler söylüyorum? Hele Almanya'dan hiç olur mu? Burada sokağa bile tükürmezler, izmariti yere atmazlar. Yani medenidirler.

Ama bunlar bir müslüman ülkeyi ele geçirmek (gerek silahla, gerek kültürle) hele onun vücudunda sigara söndürmek, uzuvlarını koparmak, iktisadının kanını emmek, fuhuş bataklığına sürüklemek, kanlarıyla bayram etmekten zevk alırlar. Bu da onlara göre medeniliktir.

Fazla merakta bırakmayayım.

Film yazarımızın ilan ettiği terörist Cezayirli Hasan...

Filimde bir senatör tiplemesine de dikkatlerinizi çekiyorum.

Senatöre danışmanı şöyle diyor: "Bakın size bir fırsat doğdu. Geçin kendi menfaatiniz ve ününüz için teröristlerle anlaşma yapın ve kahraman olun".

Senatör biraz düşündükten sonra gidip uçağı kaçıran korsan ile konuşuyordu ki: Korsan, "Sen kendi menfaatini düşünüp kahraman olmak istiyorsun, bekle sıran gelecek".

Daha sonra senatörü bir telefon görüşmesi sırasında vurup öldürüyorlar.

Senatörün ettiğine bakın. Kendi menfaati için ülkesini, insanını hiçe sayarak kalleşlik yapıyor.

İşte medeni dünyanın medeniyeti maddeci olduğundan bütün ilişkiler karşılıklı maddi çıkarlara göre ayarlanır. Uğruna ölmek bile...

Bir de Amerikan Savunma Bakanının bir sözü dikkatimi çekti: "İsrail servisinden haber aldık".

Film yazarına ben ödül veriyorum.

Filistin halkları üzerine gece gündüz demeden bebek-yaşlı demeden bomba yağdıran İsrail'i destekleyen, hem güçlendiren, hem koltuğunun altına alan Amerika'nın İsrail'den haber alması ne kadar dostça değil mi?

Yazar belki Hıristiyan, belki de Yahudidir. Bu farketmiyor. Farkeden sadece hayrı, hakikati, adaleti, merhameti bildiren İlahi ve son buyruğa; İslam'a ve O'nun müntesiplerine terörist muamelede bulunmaktır.

Bu bir film deyip geçemedim.

Çocuklarımın heyecanlı bakışları ardında tarihe gül medeniyeti kurmuş ecdadımın torunlarını bugün, hır-gür, kavga, birbirine hasım, devletinin, milletinin kıymetini bilmez, kendi tarihini beğenmez, ayrılık, dedikodu, kin, nefret bataklığına düşmüş, başıboş ve sahipsiz görünce gözyaşlarımı içime akıttım.