Çölleşen siyasette açan nilüfer çiçeği

Cumhuriyet Halk Partisi, 9 Eylül 1923 tarihinde Mustafa Kemal Atatürk liderliğinde kurulan ve Türkiye'de faaliyet gösteren ilk siyasi partidir.

Özetle;

1938 yılına kadar CHP'yi meşru olarak denetleyecek ve ona icabında alternatif olabilecek başkaca partiler de kurulmuştu.

Ancak bu partiler Atatürk'ün teşviki ile kurulmuş olsa da, Cumhuriyet değerlerine zararlı faaliyetleri nedeniyle kısa sürede kapatılmışlardır.

İşin bir diğer tarafı ise, yeni kurulan partilerin toplumsal bir tabanları da olamadı ve kapatılmalarına hiç kimse karşı çıkmadı.

Atatürk'ün vefatına kadar benzer denemeler oldu ise de, o dönemde Atatürk'ün denetiminde olan CHP'de çok ciddi bir toplumsal taban ve karşılık söz konusu olduğundan, yeni partilere de bu sebeple aşırı bir ihtiyaç da olmuyordu.

Ne var ki Atatürk sonrası CHP'de tam bir U dönüşü yaşanıyor ve İnönü ile birlikte tüm kadrolarda batı taraftarlığı yönünde bir savrulma yaşanıyordu.

Her ne kadar İnönü Türkiye'yi 2. Dünya Savaşına sokmamayı başarsa da, Atatürk'ün milli siyasetinden hızla uzaklaşmaya yelken açılmıştı bir kere.

Özellikle de 1947 Truman ve 1948 Eğitim Ve Kültür anlaşmaları ile CHP artık Atatürk'ün partisi olmaktan bütünüyle çıkmış oluyordu.

Sadece ismi CHP idi ama artık bütün uygulamalarında Batı'nın sözü geçerli idi.

Demokrat Parti ise, 7 Ocak 1946'da kurulan ve kurulduğu yıl yapılan seçimlerde azınlıkta kalıp 4 yıl sonra yapılan seçimlerde iktidara gelmeyi başarmış bir siyasi harekettir.

DP'nin kurulmasında toprak reformlarının çok büyük etkisi vardır.

Menderes, toprak reformuna karşı olmakla bilinen bir siyasetçidir.

Oysa bu reform tamamen işleyemeyeceği kadar fazla toprağa sahip olanlardan toprak alınıp, hiç toprağı olmayanlara adaletli bir şekilde dağıtılmasını öngörüyordu.

Aslında Menderes fakir halkı değil, tamamen kendi çıkarlarını önceleyen bir hesapla DP'nin kurulmasına öncülük etmişti.

1980 yılına kadar CHP ancak koalisyonlar şeklinde iktidara gelebilmiş ve Türkiye'nin yönetiminde doğrudan söz sahibi olamamıştı.

Her şeye rağmen Türkiye, uygulanan karma ekonomi sayesinde ağır aksak da olsa belli başlı yatırımlarını yapmakta bağımsızdı.

80 ihtilaline giden koşulları oluşturan ve ihtilali tertip edenlerce dayatılan 24 Ocak kararları sayesinde artık Türkiye tam olarak Batı'nın kontrolüne geçecekti.

O tarihe kadar özelleştirilemeyen ve serbest piyasa yalanı ile soyulamayan Türk toplumu, Özal'la uygulanmaya başlanan liberal ekonomi soygun ve talan düzeni ile adeta yağmalanmaya başlanacaktı.

2002 yılına kadar bir sağdan bir soldan veya ortadan olmak üzere kurulan ortaklıklar şekliyle iktidar olanların tamamı aynı talan düzenini devam ettirmişti.

Ulusal duyarlılık ve milli politikalardan eser kalmamıştı.

İktidarların ve muhalefet olanların çözüm adına tek bir satır çıkış yolunu gösteren bir reçeteleri yoktu.

Tarihler 2001'i gösteriyordu...

Bu tarihte iki siyasi parti kurulmuştu.

Adalet ve Kalkınma Partisi, 14 Ağustos 2001 tarihinde, Recep Tayyip Erdoğan liderliğinde kurulmuştu.

Öte yandan, Bağımsız Türkiye Partisi, 25 Eylül 2001 tarihinde Prof. Dr. Haydar Baş liderliğinde kurulmuş ve siyaset hayatına merhaba demişti.

Ak Parti de öncekiler gibi neo liberal ekonomi sisteminin gereklerini en acımasızca hayata geçirmekten geri durmadı.

Hal böyle olunca da, kötü olan her şey, daha da kötü oldu.

Oysa BTP, 1938'den 2001 yılına kadar çorak hale gelen siyaset tarlasında adeta bir nilüfer çiçeği gibi açmıştı.

Türk siyaset tarihinde ilk kez bir parti, daha kurulmadan önce ülkeyi nasıl yöneteceğine dair gerekli olan bütün hazırlıklarını tamamlamış ve bunları çok detaylı bir şekilde, proje temelli olarak kamuoyuna deklare etmişti.

Ancak ne var ki, çölleşen siyasetin getirdiği başka bir bilinmeyen etken vardı.

Toplumsal çölleşme!

Türkiye üzerinde hesabı olanların en çok devreye koyduğu oyun, toplumsal kutuplaşma ve ayrışma olmuştu.

Artık toplum kendisine sunulan muhteşem projelere değil, kendisinden görmediği siyasal hareketi ortadan kaldıracak olan bir başka anlayışla yol yürümeyi tam olarak kanıksayarak yol yürüdü.

İşte siyasetin tam olarak çölleştiği nokta da burası oluyordu.

Toplum en iyi olanı talep etmiyor, öfke duyduğu siyasete dayak atacaklarla işbirliği yapıyordu.

İşte tam bu içinden çıkılması imkânsız zifiri karanlıkta adeta bir güneş gibi doğan Bağımsız Türkiye Partisi, 22 yıldır sadece ve sadece toplumu ayağa kaldıracak olan projeleri halka anlatmıştı.

Doğrusu ben yerel seçimleri o kadar fazla önemsemiyor ve iktidara giden yol olarak da görmüyorum.

Benzer hikâyeler varsa da bunların hikâyesini yazanlar, daha büyük hesabı düşünen küresel akıl sahipleri olmuştur. Yoksa İstanbul'u alan Türkiye'yi alsaydı, bugün böyle mi olurdu!

Uyanması ve ayık gezmesi gereken Türk milletidir.

Kurtarıcı aranıyorsa, bunun adı "Milli Ekonomi Modeli"dir.

Başkaca sığınılacak bir liman yoktur.

Burada bir siyasi partinin propagandası yapılmıyor sevgili okurlarım.

Türk milleti nasıl efendi olur, nasıl dünyayı gezer, nasıl ekonomisi ayağa kalkar, Türk ordusu nasıl süper güç olur, asgari ücret ve emekli maaşı nasıl yoksulluk sınırının üzerinde olur, bunları anlatıyoruz.

Bu sistemin başında Hüseyin Baş olmadığı sürece, istediğiniz kadar kopya çekin nafile!

İyi niyetli olunursa, birlikte yapalım diye karar verilirse, Hüseyin Baş Bey bu işin oyun kurucu merkezinde yer alırsa; inanın bu işi Ak Parti bile başarabilir.

Yazdıklarımı yanlış yöne çekenler olabilir ama söz konusu olan Türkiye'dir.