Doğru tarih doğru hükme vardırır

Bir milleti şaşırtmanın, saptırmanın, düşmanını dost, dostunu düşman tanıtmanın en etkili yolu, ona yanlış tarih belletmektir. O nedenle milletler için doğru tarih çok önemlidir. Çünkü doğru tarih bilinmeden, doğru hükme varılmaz. Kutsal kitabımız Kur’an, tarihi önemser, geçmiş milletlerin durumlarından ders çıkarmamızı, ibret almamızı emreder. İyi de, doğru tarihi nereden, nasıl öğreneceğiz? Bu konuda, Prof. Dr. Kemal Karpat’ın tespitleri bir ölçü olabilir. Prof. Dr. Karpat, “Dağı Delen Irmak” adlı eserinde şöyle diyor: “Biz okumuşlar, tarihi çok biçimlendirilmiş şekilde anlarız. Amaçlı olarak bize sunulan tarihi okuruz. Ama halk, tarihi yaşadığı gibi anlar ve anlatır… Biz Türklerin üç çeşit tarihi vardır: Bir resmi tarih, iki Avrupalıların yazdığı tarih ki, ikisi de şüphelidir. Bir de halkın zihninde kalmış tarih vardır. Nesilden nesle geçen gerçek tarih odur.” Devleti idare edenler, bu tarihe itibar eder ve politikalarını buna göre oluştururlarsa, asla yanılmazlar. Dahası, milletin desteğini arkalarında, yardımını da önlerinde bulurlar.
Bu girişten sonra deriz ki: “Bütün yanlış bilgilendirmelere, yönlendirmelere ve ajan faaliyetlerine rağmen, Türk milletinin yaşadığı ve yaşattığı tarih, Çanakkale’de ecdadımızın kanıyla yazdığı tarihtir.” Kim ne derse desin, “Çanakkale Savaşı” dediğinizde, Müslüman olan herkes duruyor. Türk, Kürt, Lâz, Çerkez, Gürcü, Arap, hangi kavme mensup olursa olsun, hemen herkesin gözleri yaşarıyor, şuuru uyanıyor,  “Çanakkale’yi geçilmez” yapan ruh diriliyor. Batılıların oyunları, vahşiliği ve çirkin yüzü ise tekrar hatırlanıyor. Nasıl hatırlanmasın ki… Bıyığı terlememiş binlerce gencimizi Çanakkale’de şehit verdik. Dile kolay, 253 bin şehit. Bunlar içerisinde 10 binden fazlası yüksek öğrenim görmüş ve 70 bin kadarı da lise mezunu idi. O yıllarda Trabzon ve Galatasaray Lisesi, mezun verecek öğrenci bulamamış. Çünkü öğrencilerin hepsi Çanakkale’de savaşa katılmışlardır. Edirne Lisesinin tüm öğretmenleri ise Çanakkale’de şehit düşmüşlerdir.
Malumdur ki, vatanı kan korur, mürekkep yüceltir. Mürekkebi ile vatanı yüceltmek için okuyan gençlerimiz, vatanı korumak uğruna kanları da vermekten imtina etmediler. Günümüzdeki devşirmeler ise, vatanı kanla korumak şöyle dursun, onu alelade bir toprak parçası gibi satmayı marifet sayıyorlar. Mürekkeplerini,  küresel sömürücülere kiralamayı da, şerefli bir iş kabul ediyorlar. Milletimizin en büyük sorunu, bu zihniyete sahip olanlardır, bir başka deyişle, Çanakkale ruhunu unutanlardır.
Haçlılar, niçin Çanakkale’ye hücum etmişlerdi? Amaçları ne idi? Amaçları,  Osmanlı Devleti’ni yıkmak, Müslümanları köleleştirmek ve İslâm’ı ortadan kaldırmaktı. Osmanlı Devleti’ni yıktılar, fakat diğer amaçlarına ulaşamadılar. Ulaşamadılar, ama amaçlarından da vazgeçmediler. Savaşla ulaşamadıkları amaçlarına, hile ve aldatma ile ulaşma yolunu seçtiler.   Taktik ve strateji değişikliği yaptılar.  Ne yazık ki, gafil idarecilerimiz, bunu amaç değişikliği olarak algıladılar.  Haçlılarla sarmaş dolaş oldular. Daha da acısı, Haçlıların safında, Müslümanların karşısında yer aldılar. Hâlbuki Çanakkale Savaşı olmuş, bitmiş bir olay değil, aynı savaş,  aynı inançla farklı cephelerde sürdürülmüş ve halen de sürdürülmektedir.
Nihayet Haçlılar, bekledikleri fırsatı yakaladılar. Birinci Dünya Savaşı sonrası, ülkemizi işgal ettiler. Milletimiz,  yorgunluğunu ve yoksulluğunu hiçe sayarak, yine Haçlı saldırılarının karşısına dikildi. Tarihte eşi ve emsali görülmemiş olan İstiklâl Mücadelesi’ni başlattı. İstiklâl Mücadelesi başlatıldığı günlerde, çok şeyimizi kaybetmiştik, tek sapasağlam duran milletimizin azmi ve iradesi idi.  Şimdi ise her şeyimiz var, idarecilerimizin azmi ve iradesi yok. Ayrıca, idarecilerimiz gaflet ve dalâlete boğulmuşlar. Devletimizin niçin ve nasıl kurulduğunun şuurunda değiller. Bu durumda millete düşen görev,  idarecileri gafletten uyandırmak, uyanmıyorlarsa,  meşru yollarla idareden uzaklaştırmaktır. Bunu yapmaktan kaçınanlara, Lütfü Paşa’nın şu meşhur sözünü haykırmak isteriz: “Gafleti çok olanın, devleti yok olur.”