Her şeyin bir bedeli var...Nereye kadar!
05.07.2002 00:00:00
Hümeyra EZERGÜL / KELAM-I KALEM
İyi bir şeyler yapmaya çalışan kişilere, toplum olarak destek vermiyor, onların kıymetlerini bilmiyoruz. Birkaç istisna şahsiyet de, onları hakettikleri noktaya ulaştırmakta yeterli olamıyor. Tabiî, içinde bulunduğumuz toplumda bu istisna şahsiyetlerle buluşabilme şansları da ne oranda?
Dünyayı ümitsizlik, güvensizlik, ahlâksızlık sarmış; insan ruhu bunlarla kemirilirken, güzel ve doğru olana gönül kaptırmış, iyi şeyler yapma yolunda çalışan insanlara kol, kanat germek ne büyük şereftir. Egoizmin sınırlarını aştığı, her yerden ve herkesten bencillik taştığı bir anda, insana, hayvana, tüm aleme fayda ulaştırmaya çalışan nadir şahsiyetlere değer vermek, onlarla ilişki kurup destek olmak, bu yolda çalışmalarına hız kazandırmak için çaba sarfetmek, Yüce Allah'ın en sevdiği kullarına yakışır ve onlara nasip olur.
Hem maddi hem manevi yönden çalışmalarına destek bulamayan bu kişiler, azimle ve sebatla yaptıkları bu erdemli işleri bir gün sekteye uğratacak olsalar sorumluluk sadece kendisinde midir? Zerre kadar şerre destek olan ondan payını alacağı gibi zerre kadar hayra destek olan da payını alacaktır. Son okuduğum kitabın yazarı "Bir insana karşı işlenebilcek en büyük günah, ona karşı ilgisiz kalmaktır" diyordu. Maddi desteği bile haketmiş kişilere bir manevi desteği, bir teşekkürü, bir bayram tebriğini dahi çok görmek hangi ulu amaca hizmet ettirir bilinmez... Ağızlarda pelesenk halini almış sevgi, saygı, kardeşlik ortamına ve bu ortamı oluşturan çatı altında toplanmaya acaba bu yolla mı ulaşılır?
Hayatta önemsenemez hiçbir küçük şey yoktur. Her büyüğü oluşturan küçük denen parçalardır. Kıymetini bilemediğimiz o küçük şey bir tohum gibi bir gün yarılacak, filiz verecektir. Bu noktada destek olsun diye diktiğimiz bir çubuk, onu rüzgardan koruyacak, meyveren koca bir ağaç olmasına imkân tanıyacaktır. İşte yerini ve zamanını kaçırmadan, gömdüğümüz bu çubuk vesilesiyle oluşan her meyvede bizim de payımız bulunacaktır.
Tersi durumda ise, yakınımızda olmasına rağmen ilgilenmeyip, kurumaya, çürümeye terk ettiğmiz bu filize, bir başka yerden ya da ülkeden incecik bir çubukla destek olunacak olsa, adına son pişmanlık denen duygu fayda vermeyecektir.
İyi bir şeyler yapmaya çalışan kişilere, toplum olarak destek vermiyor, onların kıymetlerini bilmiyoruz. Birkaç istisna şahsiyet de, onları hakettikleri noktaya ulaştırmakta yeterli olamıyor. Tabiî, içinde bulunduğumuz toplumda bu istisna şahsiyetlerle buluşabilme şansları da ne oranda?
Dünyayı ümitsizlik, güvensizlik, ahlâksızlık sarmış; insan ruhu bunlarla kemirilirken, güzel ve doğru olana gönül kaptırmış, iyi şeyler yapma yolunda çalışan insanlara kol, kanat germek ne büyük şereftir. Egoizmin sınırlarını aştığı, her yerden ve herkesten bencillik taştığı bir anda, insana, hayvana, tüm aleme fayda ulaştırmaya çalışan nadir şahsiyetlere değer vermek, onlarla ilişki kurup destek olmak, bu yolda çalışmalarına hız kazandırmak için çaba sarfetmek, Yüce Allah'ın en sevdiği kullarına yakışır ve onlara nasip olur.
Hem maddi hem manevi yönden çalışmalarına destek bulamayan bu kişiler, azimle ve sebatla yaptıkları bu erdemli işleri bir gün sekteye uğratacak olsalar sorumluluk sadece kendisinde midir? Zerre kadar şerre destek olan ondan payını alacağı gibi zerre kadar hayra destek olan da payını alacaktır. Son okuduğum kitabın yazarı "Bir insana karşı işlenebilcek en büyük günah, ona karşı ilgisiz kalmaktır" diyordu. Maddi desteği bile haketmiş kişilere bir manevi desteği, bir teşekkürü, bir bayram tebriğini dahi çok görmek hangi ulu amaca hizmet ettirir bilinmez... Ağızlarda pelesenk halini almış sevgi, saygı, kardeşlik ortamına ve bu ortamı oluşturan çatı altında toplanmaya acaba bu yolla mı ulaşılır?
Hayatta önemsenemez hiçbir küçük şey yoktur. Her büyüğü oluşturan küçük denen parçalardır. Kıymetini bilemediğimiz o küçük şey bir tohum gibi bir gün yarılacak, filiz verecektir. Bu noktada destek olsun diye diktiğimiz bir çubuk, onu rüzgardan koruyacak, meyveren koca bir ağaç olmasına imkân tanıyacaktır. İşte yerini ve zamanını kaçırmadan, gömdüğümüz bu çubuk vesilesiyle oluşan her meyvede bizim de payımız bulunacaktır.
Tersi durumda ise, yakınımızda olmasına rağmen ilgilenmeyip, kurumaya, çürümeye terk ettiğmiz bu filize, bir başka yerden ya da ülkeden incecik bir çubukla destek olunacak olsa, adına son pişmanlık denen duygu fayda vermeyecektir.
