"Hzurumuz"

Kur'an-ı Kerim'de "Ey Rabbimiz bize dünyada ve ahirette güzellik ver" duası vardır. Bu dua ile (Rabbena atina ...) günde kırk defa nafile namazlarla 70-80 defa insan Allah'a yalvarıyor.

Cenab-ı Hak, "Dünya ve ahiret saadeti, mutluluğu, huzuru isteyin" diyor.

Bu sebeple mü'min dünyada da huzurlu yaşamayı ve yaşatmayı şiar edinir, görev bilir.

Yüce dinimizin ismi "İslam"dır. Huzur, esenlik, teslim oluş manalarına gelir. İşte mü'min bu huzur ve esenliğin insanıdır.

Namaz, oruç, zekat, hacc... gibi İslam'ın temel esasları ibadet bölümünü oluşturur. Bir de İslam'ın ahlâkı hükümleri vardır. İnsan duygusunu İslam ahlâkıyla bezenmesi demektir.

Müslüman itikaden, ibadet ve ahlâken "İslam'ı" yaşayan demektir.

Resûlullah (sav) Efendimiz "Yüce ahlâkın prensiplerini bir bir vaaz etmiş, açıklamış, sahabiler de sevda ile yaşamışlardır."

Hiçbir şey, hiçbir iyilik yapamayan bir güleryüz göstermek suretiyle, karşısındakini incitmemek suretiyle, ya "Hâyır söyle yahut sus" ölçüleri saadet asrından kıyamete kadar akacak olan huzur nefesleridir. Bütün insanlığın beklediği tebessümleri Hz. Muhammed'in (sav) merhamet, sevgi, vefa, hakkaniyet, af, ihlas, besaşet pınarları ile parlar.

Tarihimizde "insanın huzuru"nun temini için kurulan binlerce vakıf eserleri, eğitim kurumları, abide şahsiyetler vardır. Ceddimiz insanlığa hiçbir ayırım gözetmeden "Yaratılanı severim yaratandan ötürü" mantığıyla bakmış ve kucaklamışlardır.

Günümüzde hayıflandığımız "hazine üzerinde dilenci" gerçeğinden yola çıkarak dünyaya huzur verecek gönül madenleri bizde iken heyhat bakınız neslimiz ve insanımız nasıl huzursuz...

Hz. Ömer'in bir köylü kadına "Ömer, senin aç kaldığını nereden bilsin?" dediğinde kadının "Madem bilmeyecekti ne diye halife oldu" cevabıdır insanı kucaklayan mesuliyet pınarımızın kaynağı...

Kendisiyle kavgalı başkasına nasıl barış sağlar?

Fazla değil gençlerimiz 30 yıl öncesinin romanlarını okuyamaz oldu. Dinini öğrenemez, aile bağlarını, iletişimi, saygıyı koruyamaz oldu.

Dünya devletleri sahile yanaşmış gemi gibiyken biz dalgalar içerisinde hangi mecraya akacağını, hangi sahile yanaşacağını bilmeyen, insanını daima çalkalayan, aç bırakan, mahrum eden kimlik peşinde koşmamız ne acıdır.

Hele bir de gemimizi artık kurtaramayacağız bari korsanlara teslim edelim de sahile selametle çıkalım diye yabancıların kültür, din, ideoloji tuzaklarına esareti kabul eden yürekler nasıl insanı sevsin ve huzura erdirsin.

Her bölgesi ile ayrı bir kültür zenginliği bulunan memleketimiz insanının huzurunu temin etmek zor değildir.

Bir köşesinde günde beş kilometre yol yürüyüp bir lokma ekmekle, ayaklarında kara lastikle yürüyen ama yüzünde güneşleri hayran bırakacak mutluluk tebessümleri yayan öğrencimiz var. Diğer bir köşesinde her türlü maddi imkânlar içerisinde, özel okulda okuyan, özel arabayla okula giden, hiçbir beslenme sorunu olmayan çocuğumuz nasıl oluyorda huzursuz?..

Ne diyelim nasıl çözüm yolları gösterelim?

Sen istediğini yaz ve söyle

Seni beğenmiyorlar ki öyle

Dediğim dedik kapatıyorlar ocağını

Sonra denir, "ha boşver otur böyle"

Yine de söyleyelim belki duyan olur.

Başta Diyanet olmak üzere, Millî Eğitim Talim Terbiye Kurulları, Kültür Bakanlığı Maliye Bakanlığı harekete geçerek olağanüstü bir krizi masası oluşturmaları lazımdır. Eğer bizden de bir şey sorarlarsa çözüm için katkıda bulunmaya hazırız.

Bizim ceddimiz, ninemiz, dedemiz, annelerimiz, kardeşlerimiz, bacılarımız, talebelerimiz, öğretmenlirimiz, yoksulumuz, bebeklerimiz... ağlayıp sızlamasın. Yoksa sizin yürekleriniz rahat mı eder zannediyorsunuz...