9 haftadır deplasmanda 3 puan alamayan G.Saray'a; hemen bir ad konmuştu: 'Fobi'... Öz türkçesi 'korku'; buna inanmak komiklik gibi geliyordu bana..!
Ne demek deplasman korkusu..? Oynamazsan, motivasyon eksikse, maddi problemin varsa, teknik direktörün zırvalarsa, futbolcun bildiğini okursa, rakibi de küçümsersen; sonuçta sahadan boynu bükük ayrılırsın... Eminim futboldan sıfırın üstünde anlayan; bu kısa tanımlamalara katılır. Katılacaklarından da yüzde yüz eminim..!
Öyleyse G.Saray'ın geçen hafta 6 günde aldığı 6 puana gelelim... Yukarıda tek tek sıralamaya çalıştığım unsurlardan Trabzon ve Samsun deplasmanlarında tek bir eksiklik vardı; 'iyi oynayamama'...! Şimdi sondan başlayalım! G.Saray, Trabzon deplasmanında rakibinden öcü gibi korkuyordu. Karşı alana korka korka geçiyordu. Bu korku beraberinde disiplini getiriyordu; demek ki rakip ciddiye alınmıştı... Takım oyunu ön plana çıkmıştı; Hasan Şaş dahil herkes görev bilinci içinde idi. Savunma ve orta alan bal yapmayan arı olsa da; takım oyunundan sapma göstermiyordu... Teknik direktör oyunu tribünden daha iyi görüyor; taktik varyasyon ve oyuncu değişikliklerini zamanında yapıyordu... Yeni yönetim maddî sorunlara göğüs gererek; futbolcuların cebini dolduruyordu... Ve taraftar takımını sonuç ne olursa olsun içte ve dışta iyi motive ediyordu... Bütün bu oluşumlar Samsun deplasmanında da gözler önüne serilmişti... Ancak, sıralamanın başındaki işlev sahada yeterlilik (Kötü oyun, iyiye yeterince dönüşemiyordu) kazanamıyordu... Bu çözüm de kulübenin kıpırdamasıyla olacaktı... İşte burada baş oyuncu Suat olmuştu... Saha içi yönetmenliği üstlenmekle kalmamış; savunma ve ileri uçla köprü kurarak, takımın galibiyetlerinde tampon görevini yapmıştı... Kulübeden sahaya yönelen Capone, Ayhan ve Radu da; eski kurda, tilkilik yaparak G.Saray'ı, şampiyoluk yoluna sokmuştur... Artık o yol taşlı değil..!
