Pamukçuzade Orhan efendi okusun

Kışın ağır şartlarında, aç kalıp telef olmasınlar diye, soyları tükenmesin diye, vahşi hayvanlar için yüce dağların başına ormanların ortalarına barınaklar kurmak, yuvalar yapmak ve oralara her hal ve şartlarda yiyecek götürmek için vakıflar kuran, vakfiyeler bırakan necip bir milleti, aziz ecdadımızı soykırım yapmakla suçlayan, işkembeden bir de rakam söyleyen Pamukçuzadenin dikkatine bir şiir sunuyorum.Vahşi hayvanların bile hayatiyetlerinin devamı için adeta seferber olmuş ve bu seferberlik nesiller boyu devam etsin diye işi vakıf mantığına oturtmuş bir milleti soykırım yapmakla suçlamak kadar ahmakça, aptalca, adice, alçakça bir tutum, bir tavır olamaz. Hele bu, Pamukçuzade gibi, iftira ettiği milletin torunlarının cep harçlığı ile yaşayan birisi olursa, yuvarlandığı esfel-i safilin duruşunu tarif için kelimeler yetersiz kalır.Malum iftira beyanından sonra, Kürdistandan ziyaretçileri çoğaldığı gibi, harçlık verenleri de artmış olabilir. Ama Müslüman Türk milletinin nezdinde, sıfırın altına, çukurlara yuvarlanmıştır.Aşağıdaki şiiri ben de ilk kez, Yavuz Bülent Bakiler'in Tercüman'daki köşesinde okudum. Kars'ın Kalo köyündeki Ermeni mezalimini anlatan, bölgenin feryadını dile getiren bu şiiri Pamukçuzade de okusun.

Ey ağalar nasıl diyem derdimizVardı zulmün sonu, arşa dayandıErmeni İslam'ı kırdı geçirdiMazlumlar amanı arşa dayandı

Kalo'nun köyünü bastı ceng açtıMitralyöz, tüfekle hep ateş saçtıAna evlat atıp dağlara kaçtıSabiler şivanı arşa dayandı

Bir cenaze gördüm kan olmuş yüzüPortlamış kenara sıçramış gözüÜçyüzaltmış canın sönmemiş közüYanan can dumanı arşa dayandı

Bir yiğit vurulmuş, parmaklar kamışKaçarken, kafire yolu uğramışKafir tutmuş tike tike doğramışHançer, kılıç yanı, arşa dayandı

Bir yiğidi vurup yola koymuşlarCan teslim etmeden deri soymuşlarCep-cep edip yanlarını oymuşlarEl cepte, figanı, arşa dayandı

Bir gelini gördüm ayağa kalkmışSandım ki canı var, yüzüme bakmışKâfir mismar ile direğe çakmışMısmar, çivi önü, arşa dayandı

Bir hamile kadın, davranmış kaçaErmeni eylemiş hep parça parçaKılıç ile vurmuş, bölünmüş kalçaAkan kızıl kanı, arşa dayandı

Altıyüzaltmış can, battı kırıldıÇoğu yandı, geri kalan vurulduBu köyün defteri artık dürüldüHalinin yamanı, arşa dayandı

Tanrı Ermeni'ye vermiş fırsatıKesti kökümüzü, kırdı milletiArtık kıyamete kaldı müddeti İntikamın günü, arşa dayandı

Kahraman, kan ağlar, bu başım duman Çattı bu zamana, ol ahir zamanİslam'a yar olsun ahirette imanKafirler isyanı arşa dayandı.