Sözde büyüdük özde küçüldük

Açıklandığı günden itibaren, 2004 yılı büyüme rakamı tartışılıyor. Bir ara, tartışma ateşi biraz söner gibi oldu. Bu sefer, devreye yabancı ekonomistler girdi ve tartışma tekrar alevlendi. "Türkiye'nin 2004 yılında yüzde 9.9 oranında büyüdüğüne inanmadığını" söyleyen ekonomistlerden birinin IMF'nin danışmanı olması, tartışmayı farklı bir alana çekti. Bazıları, "görüyorsunuz, IMF bile büyümeyi yalanlıyor" demeye başladı. Şu hale bakınız: Bir büyüme rakamında bile ittifak sağlayamadık. Tartışmamıza, yabancıları da dahil ettik.

Neden böyle oluyor? Bu sorunun cevabını, tartışmada taraf olan ekonomi yazarı Deniz Gökçe'den alalım: " Ülkemizde ekonomik olayları analiz etme becerisi belli bir düzeyin üstünde olan yorumcu sayısı fazla değil. Bazılarımızın ise etik sorunları dağlar gibi. Çıkar sağlamak için her konuyu saptırabilir, halkı kandırabilir ve şaşırtabiliriz" (Akşam Gazetesi, 17 Haziran 2005). Böyle olunca, her konuda ihtilaf da, yabancıların işe karışması da normaldir.

Yabancı uzmanlara fazla itibar edilmemesi, söylediklerinin ihtiyatla karşılanması gerektiğine inananlardanım. Bunu derken, "hikmet yitik malımızdır, nerede bulursak alırız" anlayışına da ters düşmek istemem. Bu sebepten, yeri gelince yabancılardan alıntı yaparım. Yabancı ekonomistlerin büyüme konusunda söylediklerine gelince... Söylenenler ekonomik kurallara uygun. Meselâ, IMF'nin İngiliz danışmanı olarak tanıtılan Prof. Dr. Michael R. Wickens, bakınız ne diyor? " 2004 yılında açıklanan yüzde 9.9 büyüme oranı şaşırtıcı. Bu rakama çok inanmıyorum. Böyle büyüme hızının olabilmesi için çok büyük yatırımlar gerekir. Hele hele Başbakanınızın dediği gibi, bu artışın verimliliğe bağlı olması bilimsel olarak mümkün değildir". Avusturyalı ekonomi profesörü Friedrich Schneider de, "Altyapıda iyileşme yokken, eğitime yatırım yapılmamışken, böyle bir büyüme gerçekleşmez" diyor.

Bu değerlendirmelerde bir yanlışlık görebiliyor musunuz? Ben, şahsen görmüyorum. Bana göre, hepsi doğru, hepsi yerinde. Yüzde 9.9 oranında büyüdüğümüzü iddia edenlere soruyoruz: "Bu rakamı, istihdam ve harcama artışları doğruluyor mu?". İddiacılar, "hayır" diyor ve ardından, bir dizi saçma sapan gerekçe ileri sürüyorlar. Nasıl bir büyüme ki, hiçbir yerde emaresi, izi ve gölgesi fark edilmiyor. Demek ki, büyüme sözde ve kâğıt üzerinde.

Başbakan Erdoğan, "Türkiye, Çin'in de önüne geçerek büyüme hızında yüzde 9.9 ile dünya rekoru kırdı" diyerek, bir hayli övündü. Maalesef, IMF raporu, Başbakanın bu sözünü de yalanlıyor. IMF'nin Nisan 2005 tarihli 'World Economic Outlorok' raporunda yer alan verilere göre, büyümede ilk sırayı yüzde 34.2 ile Ekvador Ginesi alıyor. Yüzde 30.5 ile Çad ikinci, yüzde 17.3 ile Venezüella üçüncü. Avrupa'da da birinci sırada değiliz. Yüzde 12.1 ile Ukrayna birinci, 11 ile Belarus (Beyaz Rusya) ikinci, Türkiye ise üçüncü.

Sözde büyüme böyle. Peki, özde ne oluyor? Biraz da ona bakalım. Özde, kamu hizmeti veren tekel konumundaki kuruluşlarımız, tek tek satıldı, satılıyor. Satılmak da ne kelime? Adeta talan ediliyor. Bu talan sonucu, kamu sektörünün payı yüzde 23'lere düştü. En liberal ABD'de bu rakam yüzde 53'tür. ABD eski Başkanı Bill Clinton'un Çalışma Bakanı Reich, işçilere yaptığı bir konuşmada şöyle demişti: "ABD'nin refahı, ABD topraklarındaki şirketlerin kârlarından sağlanmıyor. Çünkü bu şirketlerin hepsi bizim değildir. Siz, bu şirketlerde ne kadar hisseniz var, ona bakın".

ABD'li yetkililerin bakış tarzı böyle. Bizde ise, Başbakan Erdoğan stratejik kuruluşlarımızı ve topraklarımızı satıyor, sonra da çıkıp milletin huzuruna, "bunları kamyonun arkasına koyup götürmüyorlar" diyor. Evet, götürmüyorlar ama, sahipleri değişiyor. Yani, o kuruluşların, o toprakların, ülkemizin sınırları içerisinde olmasının hiçbir anlamı kalmıyor. Sözü daha fazla uzatmadan bitirelim. "Bağımsızlık anlayışı değişti, para verene her şeyi satarız" diyen bedbahtları, anlayacakları dille uyaralım. Ve onlara şunu tekrar tekrar hatırlatalım: İnsanı insan yapan değerler, hiçbir zaman değişmez.