Uzayda yaşam

Geçenlerde asansörde rasgeldiğim bir arkadaş, benden bilim kurgu film önerisi istemişti. Ben de ona "Oksijen" demiştim. Çok bilim kurgu film izlediğimden değil tabii ki. Yıllar önce bir keresinde ne izlesek diye düşünürken ona denk gelmiştik. Sonra kendi kendime, sahi ben hiç film izleyemiyorum dedim. Bilim kurgu ise hiç izlemiyorum. Abone olduğum dijital kanalda, favori olan ilk bilim kurgu filmini seçtim. Adı "Koloni".

Film, yıllar önce dünya yaşanmaz hale geldiği için uzaya kaçan insanların, acaba tekrar yaşanabilecek duruma geldi mi diye gönderdikleri araştırma ekibinin başından geçenleri anlatıyor. İnsanlar, galaksinin bilmem neresinde Kepler bilmem kaç numaralı havasız gezegeninde yaşam alanı oluşturmuş. Yani o kadar teknoloji ileri. Ama o kadar ileri insanlar, o kadar uzaklara gideceğine, dünyanın içine etmemeyi başaramamış. Yani o kadar uzaklara gidecek bir teknolojin var, ama o teknolojiyi dünyayı korumaya dönük kullanmamışlar. Bu konu zekâ konusu değil, niyet konusu.

Spacex ve Tesla'nın sahibi Elon Musk da Mars'ta yaşam üzerine çalışıyormuş. Orada bir üs oluşturmak ve orada hiçbir hükümete karşı sorumlu olmamak veya kendi krallığını oluşturmak ayrı bir kişisel tatmin konusu. Bazı şeyler zaten saf akıl veya mantıkla açıklanamıyor. Birçok davranışın arkasında duygular yatıyor.

Ben oldum olası uzayda yaşam araştırmalarını abesle iştigal olarak gördüm. Çünkü buna bu kadar masraf yapılacağına, dünyayı yaşanmaz bir hale getirmekten kaçınmanın yollarını araştırdım. Yatırımları dünyada yaşamı iyileştirmeye dönük yapardım. Fakat kapitalist zihniyet kaynakların kıt ve dünyanın kimseye yetmeyeceği anlayışı üzerine kurulu olduğu için, kaynakları azınlık bir grubun elinde tutmayı tercih ediyor. Dünya, aslında kaynaklar doğru kullanıldığında, 100 milyarlarca insanı bakabilecek potansiyelde.

Bu tabii doğru bir bakış açısı gerektiriyor. Öncelikle kaynakların kıt olmadığı, sürekli yenilenmekte olduğu ve yenilerinin keşfedildiği bir evrende yaşadığımız bilincinde olmak gerekiyor. Bunu esas alan ekonomi yaklaşımı da Milli Ekonomi Modelidir. Hal böyle olunca dünyayı imar etmek ve insanlığın yararına, doğru işlemek "insanı yaşat ki devlet yaşasın" anlayışına sahip iktidarların yapabileceği bir şey. Madenlerin ve kaynakların çıkarılması kişisel hırslarının esiri olmuş özel sektöre bırakılamayacak kadar insanoğlunun geleceğini ilgilendiren hassas bir konu. Aksi takdirde kömür ocaklarında göçüklerden ve altın ocaklarında kimyasal sızıntılardan kurtulamayız.