Yarının ertesi

(Depremden bir gün önce)

-Ne oldu, yatsana?

-Yıldızlara bakıyorum. Yanıp sönüyorlar.

-Yıldız bu, tabii ki yanıp söner.

-Bu gece bir başka yanıp sönüyorlar. Birer tesbih tanesi gibi dökülecekler sanki. Güneş de battı.

-Güneş akşam olunca batar.

-Bu batış çok garip. Bir daha doğmayacak sanki.

-Doğar, doğar inşallah. Yat artık.

-Gözü yaşlı nazlı kulları haber veriyorlar sanki.

-Neden.

-Yaralı yarınlardan.

-Yat artık. Bırak ağlayıp sızlanmayı.

-Kardeşim ve anam kalabalık bir rüya görmüşler. Kardeşim benim kaza geçirdiğimi görmüş.

-Hayra yor. Uyu artık.

-Ben acıların kazasını mı geçireceğim yoksa.

-Yat artık. İçecek suyun varsa bir şey olmaz.

-Susuzların içinde suyun tadını unutacakmışım sanki. Hava çok karardı. Ay dahi ışığından hüzünler saçıyor.

-Nereden çıkardın, Ay daha yeni hilal oldu.

-Bu hilal Hz. Muhammed'in (sav) Cennet tebessümüne davetiye saçıyor sanki.

-Uykusuz kalacaksın yat.

-Evet evet uykusuz kalacağım sanki. Rüzgarlar bir yerlere koşuşuyorlar gibi.

-Nereye koşuyorlar.

-Göremiyorum ama, bu koşuşun arkasında ilahi izler var sanki.

-Bulutlara da bir şey diyeceksin sandım.

-Padişahın emrini kapı eşiğinde bekleyen itaatkar asker gibi el pençe emir bekliyorlar sanki.

-Yat artık.

-Kuşlar cıvıl cıvıldı buralarda. Bu gece hiç ötmediler. Yoksa bir yere mi gittiler; Tesbih için zikir için.

-Sabahın seherinde öterler yat artık.

-Şu havlayan köpek çok garip inliyor bugün. Kum yığınının üstünde durmadan acı acı inliyor. Dönüp duruyor.

-Onlar gece uyumazlar. Sen artık yat.

-Karıncaların seslerini de duyamıyorum sanki.

-Onların ayak sesi zaten duyulmaz.

-Biliyorum da onların sesini duyacakmışız gibi geliyor bana. Atların kişnemelerini duyuyorsun değil mi?

-Yat artık.

-Bu kişnemeler çok farklı bu gece. Yarın yaylara koşamayacaklar sanki.

-Yat artık yarının ertesi ahrettir.